Wybitny polski aktor komediowy, znany z występów na deskach teatrów w Lublinie i Warszawie, udziału w programach radiowych (m.in. w "Podwieczorku przy mikrofonie"), współpracy ze znanymi kabaretami: Starszych Panów, Wagabunda i Dudek, oraz z licznych ról filmowych. Jedną z najbardziej pamiętnych kreacji Michnikowskiego jest kobieca rola Jej Ekscelencji w "Seksmisji" Juliusza Machulskiego. Aktor charakterystyczny, ceniony nie tylko za ogromny talent, ale i za skromność oraz wyjątkowe, pełne finezji poczucie humoru.

Urodził się 3 czerwca 1922 roku w Warszawie. W 1946 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny i ukończył tym samym Szkołę Dramatyczną Karola Borowskiego w Lublinie, w tym samym roku zaliczając debiut sceniczny. Do 1951 roku mieszkał i pracował w Lublinie. Wraz z przeprowadzką do Warszawy nastąpił jego debiut ekranowy w filmie Leonarda Buczkowskiego "Pierwszy start" (1950).

Po kilku latach przerwy pojawił się w epizodycznej roli w "Godzinach nadziei" Jana Rybkowskiego (1955), a rok później wystąpił w baśni dla dzieci "Warszawska syrena" (1956).

* Na przełomie lat 50-tych i 60-tych był jedną z czołowych gwiazd słynnego, telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów, co tłumaczyło kilkuletnią nieobecność na wielkim ekranie.* Powrócił dzięki roli w komedii dla dzieci "I ty zostaniesz Indianinem" (1962), w kolejnych latach pojawiając się m.in. w filmie Janusza Nasfetera "Mój stary" (1962, w jednym z odcinków "Gangsterów i filantropów" Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego (1962), w popularnej komedii muzycznej Stanisława Barei "Żona dla Australijczyka" (1963) oraz w filmie Kazimierza Kutza "Upał" (1964), będącym ekranową kontynuacją Kabaretu Starszych Panów.

W 1966 roku ponownie spotkał się Bareją na planie komedii "Małżeństwo z rozsądku", zagrał w fantastycznej komedii Stanisława Różewicza "Piekło i niebo" oraz wystąpił w roli kompozytora Henia w "Mocnym uderzeniu" Jerzego Passendorfera. Poza wyżej wymienionymi, w dekadzie lat 60-tych dał sporo gościnnych występów w serialach TV (m.in. "Wojna domowa" Jerzego Gruzy 1965, "Klub profesora Tutki" Andrzeja Kondratiuka 1968, "Czterej pancerni i pies" 1969-70).

W 1970 roku ponownie spotkał się z Gruzą na planie komedii "Dzięcioł" z Wiesławem Gołasem oraz wystąpił raz jeszcze u Kondratiuka, jako profesor Milczarek w słynnej "Hydrozagadce". W tymże roku pojawił się też u boku Adolfa Dymszy w "Panu Dodku" Jana Łomnickiego.

* Jedną z najsłynniejszych produkcji filmowych dekady z udziałem aktora była komedia muzyczna "Hallo Szpicbródka czyli ostatni występ króla kasiarzy" (1978) Janusza Rzeszewskiego i Mieczysława Jahody.*

Rok 1980 to dwie, wyjątkowo nie komediowe role: u Sławomira Idziaka w telewizyjnym filmie "Bajki na dobranoc" oraz u Janusza Kijowskiego w "Głosach", a 1981 - występ w roli Juliana Jabłkowskiego w znanym serialu "Jan Serce" Radosława Piwowarskiego oraz udział w "Wielkiej majówce" Krzysztofa Rogulskiego, z debiutującym Zbigniewem Zamachowskim w roli głównej.

W 1983 roku aktor dał jeden z bardziej znanych występów w filmach dla dzieci - jako doktor Paj-Chi-Wo w "Akademii Pana Kleksa", wracając do postaci dwa lata później w kontynuacji opowieści - "Podróże Pana Kleksa" (1985).

* Rok 1983 to także jedna z jego najsłynniejszych filmowych kreacji w ogóle - kobieca rola Jej Ekscelencja w głośnej komedii Juliusza Machulskiego "Seksmisja".*

Później pojawił się w serialu Edwarda Dziewońskiego "5 dni z życia emeryta" (1984), zagrał księdza w głośnym filmie Krzysztofa Zanussiego "Rok spokojnego słońca" (1984) oraz użyczył głosu aptekarzowi w słynnej komedii Janusza Majewskiego "C.K. Dezerterzy" (1985).

Z Majewskim miał okazję spotkać się już wcześniej, występując jako pacjent w dwóch półgodzinnych filmach TV w jego reżyserii - "Szpital" (1962) i "System" (1971).

Poza udziałem w słynnym serialu "W labiryncie" (1989-90), pod koniec lat 80-tych wystąpił w dwóch produkcjach komediowych Pawła Trzaski: jako profesor w "Opowiadaniu wariackim" (1987) i jako kasjer banku w "Rififi po sześćdziesiątce" (1989).

W postać profesora wcielił się również na planie serialu "Pokój 107" (1993) oraz w filmie Krystyny Krupskiej - Wysockiej "Skutki noszenia kapelusza w maju" (1993, Nagroda Jury Dziecięcego "Marcinek" na FF dla dzieci w Poznaniu).

Poza gościnnymi występami w "Na dobre i na złe" (2001, 2007), jedną z ostatnich stałych ról Michnikowskiego była kreacja mecenasa Stefana Czernika w serialu Andrzeja Kotkowskiego "Zespół adwokacki" (1993-94).

Oprócz wybitnych występów na scenie i na ekranie, aktor ma na swoim koncie udział w realizacji dubbingu. Przez wiele lat użyczał swojego głosu postaci Papy Smerfa w popularnej dobranocce (1981-90). Jego głosem "mówił" też Gepetto w ekranizacji "Pinokia" (1996), Pani Hogenson w "Iniemamocnych" (2004) i Dziadek Bud w "Rodzince Robinsonów" (2007).

W Teatrze Współczesnym, którego aktorem Michnikowski jest już od 50 lat, zagrał w niemal wszystkich realizacjach dramatów Sławomira Mrożka.

* Za swoją działalność artystyczną (filmową, radiową, estradową, telewizyjną i teatralną) został uhonorowany szeregiem nagród: Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji (w latach 1961 i 1979), Ministra Kultury i Sztuki w dziedzinie teatru (w latach 1981 i 2001), Teatru Polskiego Radia "Splendor Splendorów" za kreacje radiowe (2006), nagrodą "Złotych Spinek" przyznanej podczas uroczystości "Telekamer 2003", Medalem Osterwy z okazji 50-lecia pracy scenicznej (1996) oraz Nagrodą za Całokształt Twórczości na 8. Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku (2007). W 1979 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.*

Komentarze

Trwa ładowanie