''Zabić bobra'' w Konkursie Głównym 47. MFF w Karlowych Warach

Najnowszy film *Jana Jakuba Kolskiego "Zabić bobra" w Konkursie Głównym 47. Międzynarodowego Festiwalu w Karlowych Warach.*

Podczas tegorocznego, 47. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Karlowych Warach, odbędzie się światowa premiera najnowszego filmu Jana Jakuba Kolskiego "Zabić bobra". Film zostanie zaprezentowany w Konkursie Głównym festiwalu, gdzie wraz z innymi obrazami będzie ubiegał się o statuetkę Kryształowego Globusa.

- "Zabić bobra” to film o miłosnym zamroczeniu, o namiętności i paranoi. Umocowałem go na ostrzu brzytwy, na wąskiej granicy oddzielającej pożądanie od... moralności... Po zrobieniu trzynastu filmów fabularnych marzyłem o przygodzie, w której odkryję nowego siebie. Siebie, którego przeczuwam i któremu nie chcę się dalej opierać - Jan Jakub Kolski, reżyser.

Uwalniając się od krępujących więzów formy, od elegancji stylistycznej kojarzonej z takimi filmami jak Wenecja, czy Pornografia, Jan Jakub Kolski wkracza na terytorium rezerwowane dotąd dla tak zwanej “młodzieży” filmowej. Język jest tu jednak sprawą drugorzędną, skutkiem – nie przyczyną. Chodzi przede wszystkim o wyprawę w głąb psychiki dwojga okaleczonych przez los bohaterów. Idąc za ich historią, stajemy się świadkami narodzin skomplikowanego związku. Bohaterowie stopniowo uzależniają się od siebie. Jedyną ucieczką od tej niewoli okazuje się… śmierć.

W "Zabić bobra", Jan Jakub Kolski, tak jak główny bohater jego filmu, powraca do miejsc swojego dzieciństwa. Zdjęcia zostały zrealizowane w plenerach wsi Popielawy, która pojawiała się niejednokrotnie w filmach reżysera. Jednak tym razem odkrywamy Kolskiego oraz miejsca, które nam prezentuje w zupełnie innej perspektywie.

Bohater filmu, Eryk (Eryk Lubos) wygląda pospolicie. Ma 37 lat, twarz naznaczoną rozmaitymi spotkaniami z życiem, oczy zmęczone, wyblakłe. Uczestnik misji wojennych w Iraku, w Afganistanie i innych, o których się nie dowiemy. Do domu dzieciństwa przyjeżdża aby przygotować się do kolejnej akcji. Rozmowy telefoniczne i strzępy informacji, które otrzymujemy budują obraz tajemnicy – niepełny, mgielny, z niejasną rolą Eryka. Dowiadujemy się, że chodzi o odbicie zakładnika przetrzymywanego w wiosce w zapalnym regionie świata, o konkretny dom i konkretną osobę – czarnowłosą, piękną kobietę. Sprawy postępują do przodu, aż do pierwszego poważnego błędu mężczyzny, Eryk zakochuje się w siedemnastoletniej dziewczynie bez imienia (Agnieszka Pawełkiewicz).