Catherine Keener

Amerykańska aktorka, która mimo ponad dwudziestoletniej kariery w Hollywood, wielu występów w naprawdę głośnych produkcjach i dwóch nominacji do Oskara w kieszeni, wciąż nie posiada statusu gwiazdy. Nie rzucająca się w oczy mistrzyni drugiego planu, blisko związana z kinem niezależnym.

Obraz

Urodziła się 23 marca 1959 roku w Miami, na Florydzie, tam też dorastała. Uczyła się w szkole katolickiej i jako mała dziewczynka marzyła o tym, by zostać zakonnicą. Z aktorstwem zetknęła się po raz pierwszy jako uczennica żeńskiego i feministycznie zorientowanego Wheaton College w Massachusetts. Odbywając wakacyjny kurs aktorski przy New York University wiedziała już, że wróci do tego miasta. Zamieszkała w Nowym Jorku tuż po skończeniu college’u w 1983 roku, jednak karierę na ekranie rozpoczęła dopiero po przeprowadzce do Los Angeles.

Debiutowała w 1986 roku na planie filmu „The Education of Allison Tate”. W tym samym roku dała epizod jako kelnerka w głośnej komedii „Ta ostatnia noc” z Robem Lowe, Demi Moore i Jamesem Belushi. Film ten często podaje się w źródłach jako faktyczny debiut aktorski Keener.Później przez dwa sezony związana była z serialem kryminalnym „Ohara” (1987-88), a całą dekadę zamknęła występem w przygodowym thrillerze „Szkoła przetrwania”, gdzie po raz pierwszy miała okazję wystąpić u boku przyszłego męża, Dermota Mulroneya (1989).

W latach 90-tych, Keener zabłysnęła na arenie kina niezależnego, jako jedna z jego czołowych aktorek. Zgarnęła kilka nominacji do Independent Spirit Award, a w 1997 roku została nawet jedną z jurorek głównego konkursu festiwalu Sundance.Nawiązała dłuższą współpracę z kilkoma przedstawicielami nurtu amerykańskiego kina off-owego: Tomem DiCillo („Johnny Suede” 1991, „Filmowy zawrót głowy” 1995, „Blondynka” 1997), Stevenem Soderberghiem („Co z oczu, to z serca” 1998, „Full Frontal. Wszystko na wierzchu” 2002) i Nicole Holofcener („Rozmawiając, obmawiając…” 1996, „Pięknie i jeszcze piękniej” 2001, „Przyjaciele z kasą” 2006). Poza tym wzięła udział w głośnym dramacie TV „Gdyby ściany mogły mówić” (1996).

Końcówka dekady okazała się wyjątkowo udana dla Keener, która dołączyła do gwiazdorskiej obsady tak głośnych produkcji, jak thriller „Osiem milimetrów” i komedia kryminalna „Simpatico”, ale przede wszystkim dała pamiętny, drugoplanowy występ w komedii fantasy „Być jak John Malkovich” Spike’a Jonze’a (1999). Rola Maxine przyniosła jej pierwsze nominacje do Oskara i Złotego Globu, a także Chlotrudis Award, Golden Satellite Award i liczne nagrody krytyków (m.in. na Florydzie, w Nowym Jorku i Kansas City).

Kolejny tak duży sukces powtórzył się w 2005 roku, kiedy Keener powróciła na ekrany po trzech latach przerwy. Wystąpiła wówczas u boku Camilli Belle i Daniela Day-Lewisa w dramacie „Ballada o Jacku i Rose” Rebekki Miller, spotkała się z Nicole Kidman i Seanem Pennem na planie thrillera „Tłumaczka” Sydneya Pollacka i pojawiła się u boku Steve’a Carella w słynnej komedii „40-letni prawiczek” Judda Apatowa, jednak przede wszystkim wcieliła się w drugoplanową rolę Nelle Harper Lee w biograficznym obrazie „Capote” Bennetta Millera, z oskarowym Philipem Seymourem Hoffmanem w roli tytułowej. Wszystkie cztery występy zostały docenione przez krytykę, jednak szczególnym aplauzem cieszył się jej występ w filmowej opowieści o słynnym pisarzu, za który zgarnęła drugą nominację do Oskara, nominację do BAFTA oraz wiele nagród krytyków (m.in. w Los Angeles, Toronto, Dallas-Fort i Bostonie).

Rok 2007 to udział w głośnym, przygodowym, biograficznym dramacie „Wszystko za życie” w reżyserii Seana Penna oraz jedna z głównych ról Gertrudy Baniszewskiej w filmie „An American Crime” (nominacja do Złotego Globu i Emmy). Z kolei rok 2008 to występ z Robertem De Niro w komedii „Co jest grane?” Barry’ego Levinsona, spotkanie z Colinem Firthem na planie brytyjsko-włoskiego dramatu „Genua. Włoskie lato” Michaela Winterbottoma i możliwość ponownej współpracy z Philipem Seymourem Hoffmanem na planie debiutu reżyserskiego Charliego Kaufmana – komediodramatu „Synecdoche, New York” (zespołowe nagrody: Gotham Award i Robert Altman Award).

Ostatnie produkcje z jej udziałem, to biograficzny dramat muzyczny „Solista” Joe Wrighta, z Robertem Downeyem Jr. i Jamie’em Foxxem oraz familijny film „Gdzie mieszkają dzikie stwory” Spike’a Jonze’a (2009).

Catherine Keener

Wybrane dla Ciebie
Gigantyczny budżet na Chrystusa. Produkcja podzielona na części
Gigantyczny budżet na Chrystusa. Produkcja podzielona na części
Dotarł do nagrań z Heweliusza. "To wielkie przeżycie: usłyszeć te dźwięki, głos kapitana"
Dotarł do nagrań z Heweliusza. "To wielkie przeżycie: usłyszeć te dźwięki, głos kapitana"
Polski przebój Netfliksa powraca. Widzowie okrzyknęli go serialem roku
Polski przebój Netfliksa powraca. Widzowie okrzyknęli go serialem roku
Powraca wielki przebój. Pierwszą część obejrzało ponad 100 mln widzów
Powraca wielki przebój. Pierwszą część obejrzało ponad 100 mln widzów
Robert Pattinson odwiedził Jennifer Lawrence. Zjadł jedzenie wyjęte z kosza
Robert Pattinson odwiedził Jennifer Lawrence. Zjadł jedzenie wyjęte z kosza
Legendarny aktor widziany na wózku. Fani niepokoją się ostatnimi doniesieniami
Legendarny aktor widziany na wózku. Fani niepokoją się ostatnimi doniesieniami
Kristen Bell krytykowana za wpis rocznicowy. "Nietaktowne"
Kristen Bell krytykowana za wpis rocznicowy. "Nietaktowne"
Widzowie za nimi szaleją. Aż dwa polskie filmy w Top 10 na świecie
Widzowie za nimi szaleją. Aż dwa polskie filmy w Top 10 na świecie
WWE wraca do Polski po 11 latach. Lada chwila rusza przedsprzedaż
WWE wraca do Polski po 11 latach. Lada chwila rusza przedsprzedaż
"Wśród nocnej ciszy". Serial inspirowany wstrząsającą historią
"Wśród nocnej ciszy". Serial inspirowany wstrząsającą historią
To już pewne. "Skazany na śmierć" w nowej wersji
To już pewne. "Skazany na śmierć" w nowej wersji
Dziś cenzura by go dopadła. Najbardziej niegrzeczny film w czasach PRL
Dziś cenzura by go dopadła. Najbardziej niegrzeczny film w czasach PRL