Jedna z najwybitniejszych aktorek amerykańskich, popularna szczególnie w latach 60-tych i 70-tych. Reprezentowała typ chłodnego sex- appealu, z powodzeniem emanując nim na ekranie począwszy od przełomowej roli zawodowej morderczyni w kultowym filmie „Bonnie i Clyde” Arthura Penna.

Urodziła się 14 stycznia 1941 roku w Bascom na Florydzie.

Początkowo chciała zostać nauczycielką, zmieniła jednak życiowe plany udając się na studia do Bostonu. Po ich ukończeniu, w latach 1962-64 była aktorką American National Theatre and Academy (ANTA).

To właśnie z teatru trafiła na plan filmowy, debiutując w komedii kryminalnej „The Happening” (1967) z Anthonym Quinnem.

W tym samym roku wystąpiła u Ottona Premingera w „Szybkim zmierzchu” oraz w przełomowej kreacji w filmie Arthura Penna „Bonnie i Clyde”, u boku Warrena Beatty. Występy w tych dwóch filmach przyniosły jej BAFTA, dwie nominacje do Złotego Globu, a rola Bonnie – pierwszą nominację do Oscara.

W szczytowym okresie kariery występowała w bardzo wielu znaczących produkcjach, m.in. w sensacyjnej „Aferze Thomasa Crowna” ze Stevem McQuennem i we włoskich „Kochankach” Vittorio de Siki z Marcellem Mastroiannim (oba z 1968 roku), w „Układzie” (1969) Elii Kazana, anty- westernie „Mały wielki człowiek” (1969) Arthura Penna z Dustinem Hoffmanem, w „Zagadce dziecka klęski” (1970, nominacja do Złotego Globu) Jerry’ego Schatzberga, w katastroficznym „Płonącym wieżowcu” (1974) ze Stevem McQuennem, Paulem Newmanem i Fredem Astaire, w sensacyjnych „Trzech dniach kondora” (1975) Sydneya Pollacka z Robertem Redfordem w roli głównej, czy wreszcie w „Mistrzu” (1979) Franka Zeffirellego z Johnem Voightem.

Za stylową kreację femme fatale w „Chinatown” Romana Polańskiego (1974) u boku Jacka Nicholsona otrzymała drugą nominację do Nagrody Akademii oraz kolejne do BAFTA i Złotego Globu, a za rolę producentki TV w „Sieci” (1976) Sidneya Lumeta została uhonorowana Oskarem, Złotym Globem i nominacją do BAFTA.

Dwie statuetki Złotego Globu przyniosły jej później występy w produkcjach TV: mini-serialu „Wyspa Ellis” (1984) i w biograficznym dramacie „Gia” (1998) z Angeliną Jolie w roli głównej. Co ciekawe, jedyna nagroda Emmy, jaką aktorka została uhonorowana nie pokrywała się z rolami nagrodzonymi Globami – Dunaway dostała ją za gościnny występ w jednym z odcinków serialu „Columbo” (1993, również nominacja do Złotego Globu).

Najbardziej udaną i znaną kreacją aktorki w dekadzie lat 80-tych była ta w dramacie obyczajowym „Ćma barowa” z Mickeyem Rourke’iem (1987, nominacja do Złotego Globu).

W latach 90-tych wystąpiła w kilku znaczących produkcjach, m.in. u Emira Kusturicy w „Arizona Dream” (1993), Luka Bessona w „Joannie D’Arc” (1999), w remake’u „Afery Thomasa Crowna” (1999) z Piercem Brosnanem, czy „Don Juanie DeMarco” (1995) z Marlonem Brando i Johnnym Deppem i dalej nieustannie obecna jest na ekranie, jednak generalnie przestała otrzymywać propozycje na miarę swojego talentu, co miało odbicie w częstotliwości otrzymywania nominacji do Złotej Maliny (aktorka dostała w sumie aż 8 nominacji do tej anty-nagrody, w tym dwie Maliny: za rolę aktorki Joan Crawford w biograficznym filmie „Ukochana mamusia” 1981 oraz za rolę w thrillerze „Bez skrupułów” 1993).

Stała się tym samym jedną z nielicznych laureatek najważniejszej nagrody oraz anty- nagrody w przemyśle filmowym.

W 2001 roku otrzymała ostatnią nominację do Złotego Globu za rolę w filmie TV „Gorączka wyborcza”.

W ostatnich latach często pojawia się w thrillerach, m.in. „Ukryta tożsamość” (2003) z Valem Kilmerem, mini-serial „Pandemic” (2007), „Say It In Russian” (2007), „Dr. Fugazzi” (2008). W 2009 roku zagrała w filmie "Noc na bagnach Luizjany" i "Balladyna". Rok 2010 to rola w obrazie "Earth Ring".

Komentarze

Trwa ładowanie