Bohdan Smoleń: Czekam na rolę oskarową

Aktor udzielił pierwszego od wielu lat wywiadu.

Teraz aktor zaszył się na wsi pod Poznaniem, gdzie mieszka wraz z partnerką, Joanną Kubisą.

Na pytanie 'Super Expressu', czy nie brakuje mu sławy i występów odpowiada, że nie:

"-Nie, mi wystarczy, jak gęsi tu gęgają. Nic mi nie potrzeba".

Aktor twierdzi, że uporał się już z tragedią sprzed 17 lat i skupia się teraz na dwóch synach i ich rodzinach. Ponadto doskonale odnajduje się w roli dziadka.

'-Jestem dumny, bo chłopca można czegoś nauczyć. Strzelać, dobrze jeździć samochodem... Takich męskich zajęć- mówi Smoleń w wywiadzie dla 'Super Expressu'.

Aktor podkreśla ponadto, że nie zamartwia się na co dzień, tylko żyje spokojnie, bez pośpiechu:

'-..ale też się lubię napić. Nie jestem smutny, tylko tak głupio wyglądam. To jest inne patrzenie na świat'.

Urodził się 9 czerwca 1947 roku w Bielsku-Białej. Oryginalne imię (pisane przez h, nie przez g) otrzymał dzięki ojcu, który koniecznie chciał, by jego syn otrzymał imię po hetmanie Bohdanie Chmielnickim. Jest dyplomowanym zootechnikiem – w 1975 roku ukończył studia kierunkowe na Akademii Rolniczej w Krakowie.

Zanim związał się z kabaretem Tey, przez kilka lat występował w krakowskim kabarecie Pod Budą, z którym triumfował w 1972 roku, jako zdobywca głównej nagrody na koszalińskiej Famie. Już wówczas dał się poznać jako niezwykle uzdolniony artysta o niewiarygodnej, naturalnej sile rozśmieszania publiczności.

W 1977 roku przeprowadził się do Poznania, by, za namową Zenona Laskowika, dołączyć do jego kabaretu. Swoje losy z Wielkopolską związał na resztę życia. Obecnie mieszka w jednej z tamtejszych wsi, hoduje kuce szkockie i prowadzi założoną przez siebie Fundację Stworzenia Pana Smolenia, zajmującą się hipoterapią dla osób niepełnosprawnych.

Lata występów w duecie z Laskowikiem to okres największej popularności Smolenia, coroczne, nierzadko zwieńczone nagrodami występy na festiwalu w Opolu i ogromny sukces takich skeczy, jak „Pelagia”, „Ani me, ani be, ani kukuryku”, „Maluch”, „Polska w kryzysie”, „Z tyłu sklepu”, czy „Aaa tam, cicho być!”. Ten ostatni przyniósł mu nagrodę główną w Opolu’83 i odgórny zakaz wykonywania zawodu, nałożony przez kierownika Wydziału Kultury KC PZPR. W latach 90-tych występował jeszcze z autorskim Kabaretem Bohdana Smolenia i nagrał kilka humorystycznych płyt muzycznych, utrzymanych w stylistyce disco-polo.

Swoją przygodę z kinem rozpoczął od filmowej roli „fachowca” w komedii „Filip z konopi” Józefa Gębskiego (1981). Później zagrał jeszcze w kilku filmach, pojawiając się jako pan Stasio w „Kochankach mojej mamy” Radosława Piwowarskiego, z Krystyną Jandą (1985), Komol w „Cesarskim cięciu” Stanisława Moszuka (1987), kierowca Jarząbek i gubernator Manuel Karmello de Bazar w słynnym filmie dla dzieci „Pan Kleks w kosmosie” Krzysztofa Gradowskiego, z Piotrem Fronczewskim, Henrykiem Bistą i Marylą Rodowicz (1988) oraz ojciec „Borsuka” w filmie dla młodzieży „To my” Waldemara Szarka (2000).

W 1999 roku związał się na prawie dziesięć lat z serialem komediowym „Świat według Kiepskich”, gdzie kreował charakterystyczną rolę listonosza Edzia.