Emilia Krakowska: Co dziś porabia gwiazda ''Chłopów''?

„Piękna, biała na gębie, a urodna kiej jałowica” – tak pisał o niej W.S. Reymont. 19-letnia Jagna to bez wątpienia najciekawsza postać w „Chłopach”, za których w 1924 roku powieściopisarz otrzymał Nagrodę Nobla. Niemoralna, kipiąca seksapilem, a zarazem zagubiona, delikatna i zupełnie nie pasująca do otoczenia – taką Jagnę wykreowała na ekranie genialna Emilia Krakowska.

Od premiery „Chłopów” minęło 40 lat. Film Jana Rybkowskiego w dalszym ciągu robi kolosalne wrażenie oraz cieszy się sporą popularnością, co wbrew pozorom nie jest zasługą zastępów leniwych licealistów.

Dzisiaj przypominamy tę i inne niezapomniane kreacje Emilii Krakowskiej. Zobaczcie, jak potoczyły się jej dalsze artystyczne losy, oraz co dziś porabia gwiazda „Chłopów”!

Emilia Krakowska urodziła się 20 lutego 1940 roku w Poznaniu. Studiowała w PWST w Warszawie, którą ukończyła w 1963 roku. Rok później zadebiutowała na scenie i deskach teatru.

Przez lata kariery związana była z warszawskimi teatrami: Powszechnym (1964-68), Narodowym (1968-78), Współczesnym (1978-85) i Rozmaitości (1985-91).

Zadebiutowała w 1964 roku dzięki epizodycznym występom w „Nieznanym” Witolda Lesiewicza i w „Pingwinie” Jerzego Stefana Stawińskiego.

Pierwsze większe role wykreowała u Jerzego Ziarnika w „Wycieczce w nieznane” (1967) oraz u Wojciecha Solarza w filmie „Molo” (1968) z Kaliną Jędrusik.

Z Ziarnikiem spotkała się również w 1969 roku na planie komedii „Nowy”.

W 1970 roku po raz pierwszy zagrała u Andrzeja Wajdy, w słynnej ekranizacji „Brzeziny” Jarosława Iwaszkiewicza, z Olgierdem Łukaszewiczem i Danielem Olbrychskim w rolach głównych.

Dwa lata później zagrała siostrę panny młodej w jego filmowej adaptacji „Wesela” (1972), później pojawiła się w roli Gitli w „Ziemi obiecanej” (1974, serial w 1975), w maleńkim epizodzie w polsko-brytyjskiej „Smudze cienia” (1976) oraz jako Wanda w słynnym dziele Kina Moralnego Niepokoju - „Bez znieczulenia” (1978).

Najsłynniejszym występem Krakowskiej tamtych lat oraz jednym z jej najbardziej pamiętnych występów w ogóle nie były jednak role u Wajdy, a kreacja Jagny w słynnej telewizyjnej i filmowej adaptacji „Chłopów” Reymonta, w reżyserii Jana Rybkowskiego (1974, serial w 1973).

Rola przyniosła jej Nagrodę Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji, tytuł Gwiazdy Filmowego Sezonu podczas Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie oraz wyróżnienie podczas Łódzkiej Wiosny Artystycznej.

Poza rolą Jagny i występami u Wajdy, w latach 70. aktorka wzięła udział w znanych komediach - „Brunet wieczorową porą” Stanisława Barei (1976) i „Jak to się robi” Andrzeja Kondratiuka (1974), które nadal cieszą się niesłabnącą popularnością.

Krakowska wystąpiła także w biograficznym filmie o „Koperniku” (1972) Ewy i Czesława Petelskich, dwukrotnie zagrała u Mieczysława Waśkowskiego w kryminale „Hazardziści” (1975) i psychologicznym „Nie zaznasz spokoju” (1977).

Pojawiła się również obok Zofii Mrozowskiej w jednej z tytułowych ról w „Klarze i Angelice” Ireny Kamieńskiej, wg opowiadania Marii Dąbrowskiej (1976).

Aktorka wzięła również udział w dwóch produkcjach wojennych („W te dni przedwiosenne” Andrzeja Konica, 1975 i „Godzina W” Janusza Morgensterna, 1979) oraz w dwóch politycznych filmach („Czerwone ciernie” Juliana Dziedziny 1976, „Hotel klasy lux” Ryszarda Bera 1979).

Krakowska występowała także w szeregu produkcji dla dzieci i młodzieży („Najlepsze na świecie” 1976 i „Zielone lata” 1979 Stanisława Jędryki, „Okrągły tydzień” 1977 Tadeusza Kijańskiego, „Chciałbym się zgubić... 1978 Jadwigi Kędzierzawskiej).

Z Jędryką współpracowała później na planie już nie dziecięcych produkcji - „Amnestii” i „Przypadku Piotra S.” (oba z 1981 roku).

Lata 80. również należały do bardzo pracowitych. Emilię Krakowską można było zobaczyć zarówno na dużym, jak i małym ekranie.

Aktorka wystąpiła w fantastycznym filmie Piotra Andrejewa „Czułe miejsca” (1980), wojennym obrazie Jerzego Hoffmana „Wedle wyroków twoich” (1983), znanym politycznym filmie Roberta Glińskiego „Niedzielne igraszki” (1983) oraz w komediach - „Dolina szczęścia” Krzysztofa Nowaka (1983) i „Cesarskie cięcie” Stanisława Moszuka (1987).

W 1980 roku zagrała w serialu Włodzimierza Haupe „Tylko Kaśka”, w 1989 – w odcinkowym filmie „Gdańsk 39” Zbigniewa Kuźmińskiego, a w 1993 roku pojawiła się w kilku odcinkach serialu „Czterdziestolatek. 20 lat później”.

Rok 1995 przyniósł występ w filmie Jerzego Kawalerowicza „Za co?” z udziałem Magdaleny Wójcik i Artura Żmijewskiego. Z tym ostatnim aktorka miałam później okazję spotkać się nie raz, występując w roli pełnej ciepła Gabrysi w znanej telenoweli „Na dobre i na złe” (od 1999 roku).

W międzyczasie aktorka pojawiła się na planie komedii „E=mc²” Olafa Lubaszenki (2002) oraz „Ciało” duetu Saramonowicz-Konecki (2003), a w 2004 roku dołączyła do obsady telenoweli „Pierwsza miłość”.

W 2005 roku, podczas X Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd. Dwa lata później wystąpiła gościnnie w kilku odcinkach sitcomu „Hela w opałach”. Ostatni raz Krakowska pojawiła się na ekranach w 2008 roku występując w serialu „Ojciec Mateusz” oraz filmie Piotra Mietwiejczyka „Kup teraz”. (gk/kk)