Emily Watson

Międzynarodowej sławy aktorka brytyjska, która zaliczyła jeden z najbardziej spektakularnych debiutów w historii kina, pojawiając się w pamiętnej roli Bess w filmie „Przełamując fale” Larsa von Triera.

Urodziła się 14 stycznia 1967 roku w Londynie, tam też dorastała. Jej ojciec był architektem, matka – nauczycielką angielskiego. Była bardzo zdolnym i oczytanym dzieckiem, we wczesnym wieku potrafiła przebrnąć przez opasłe tomy „Wojny i pokoju” Tołstoja, a jako uczennica St. James Independent School for Girls, prócz tradycyjnych przedmiotów, zgłębiała też tajniki dalekowschodniej medytacji i próbowała uczyć się sanskrytu. Fascynacja literaturą zawiodła ją na studia anglistyczne na Bristol University. W międzyczasie odkryła teatr i aktorstwo. Fachu uczyła się w London Drama Studio, a poważne próby na scenie podjęła jako członkini Royal Shakespeare Company. To właśnie tam poznała swojego przyszłego męża, aktora Jacka Watersa.

Pierwszym występem Watson na ekranie była rola Rosalie w telewizyjnej adaptacji szekspirowskiego „Snu nocy letniej” (1994). O jej debiucie filmowym głośno było na całym świecie – kreację Bess w filmie Larsa von Triera „Przełamując fale” (1996) chórem uznano za wybitną, a fakt, że była ona wynikiem pierwszego doświadczenia aktorki z planem filmowym, tylko potęgował to wrażenie. Pamiętny występ u duńskiego reżysera przyniósł jej międzynarodową sławę i zasypał prestiżowymi nominacjami: do Oskara, BAFTA, Złotego Globu i Golden Satellite Award. Przyniósł jej też szereg cennych nagród, wśród których znalazły się: Europejska Nagroda Filmowa, National Society of Film Critics Award, nagrody krytyków w Londynie, Nowym Jorku i Los Angeles, by wymienić tylko niektóre.

Na kolejne propozycje nie musiała długo czekać. Już rok później pojawiła się jako pierwszoplanowa gwiazda trzech europejskich produkcji: komediodramatu „Metroland” z Christianem Balem, sportowego dramatu „Bokser” Jima Sheridana, z Danielem Day-Lewisem oraz kostiumowego dramatu TV „Młyn nad Flossą”. W 1998 roku dała kolejny występ, który zachwycił międzynarodową krytykę i potwierdził klasę aktorki. Rola słynnej wiolonczelistki w biograficznym dramacie muzycznym „Hilary i Jackie” przyniosła jej nagrodę BIFA, London Critics Circle Film Award oraz kolejne cenne nominacje: do Oskara, Złotego Globu, BAFTA, Screen Actors Guild Award i Golden Satellite Award,

W kolejnych latach dzieliła czas między występy w Europie i Stanach Zjednoczonych. Zagrała tytułowe role w irlandzko-amerykańskiej produkcji „Prochy Angeli” Alana Parkera (1999 London Critics Circle Film Award, nominacja do BAFTA) i w hollywoodzkiej komedii kryminalnej „Trixie” Alana Rudolpha (2000). Zgarnęła kilka zespołowych nagród jako jedna z gwiazd głośnego filmu Roberta Altmana „Gosford Park” (2001) i wraz z Adamem Sandlerem, dzieliła nominację do MTV Movie Award w kategorii Najlepszy Pocałunek w komedii romantycznej „Lewy sercowy” Paula Thomasa Andersona (2002). W tym samym roku ponownie spotkała się z Balem na planie głośnej produkcji sci-fi „Equilibrium” Kurta Wimmera i dołączyła do gwiazdorskiej obsady głośnego thrillera „Czerwony smok”, raz jeszcze zdobywając cenny laur przyznawany przez londyńskich krytyków.

Kontynuowała występy po obu stronach oceanu, brylując w amerykańskiej telewizji, jako gwiazda biograficznego dramatu „Peters Sellers – Życie i Śmierć” z Geoffreyem Rushem i Charlize Theron (2004, nominacja do Złotego Globu i Golden Satellite Award), ale też w brytyjsko-australijskim westernie „Propozycja” Johna Hillcoata, wg scenariusza Nicka Cave’a, czy w brytyjskich dramatach: „Burzliwy czas” (nominacja do BIFA) i „Dwie prawdy” z Tomem Wilkinsonem (2005).

Rok 2006 to występ u boku Renée Zellweger i Ewana McGregora w biograficznym dramacie „Miss Potter”, 2007 - udział w przygodowej produkcji „Koń wodny: Legenda głębin”, opowiadającej o potworze z Loch Ness, a 2008 - dołączenie do gwiazdorskiej obsady dramatu „Świetliki w ogrodzie” Dennisa Lee i spotkanie z Philipem Seymourem Hoffmanem na planie reżyserskiego debiutu Charliego Kaufmana: „Sydecdoche, New York” (specjalna Independent Spirit Award im. Roberta Altmana dla całego zespołu).

W 2009 roku aktorka pojawiła się w komediodramacie „Cold Souls” z Paulem Giamattim i w biograficznym dramacie „Wichry Kołymy” w koprodukcji polsko - belgijsko - francusko- niemieckiej, na planie którego spotkała się z całą ekipą polskich aktorów (Agata Buzek, Zbigniew Zamachowski, Krzysztof Globisz, Maria Seweryn, Magdalena Górska).

Jednym z ostatnich filmów z jej udziałem będzie komedia „Cemetery Junction” wg pomysłu, w reżyserii i z udziałem słynnego komika, Ricky’ego Gervais. Jej premiera planowana jest na 2010 rok.

Emily Watson ma pewne doświadczenia w zakresie dubbingu filmowego. W 2005 roku użyczyła swojego głosu Victorii Everglot w głośnej animacji Tima Burtona „Gnijąca panna młoda”.