Jerzy Duszyński: pierwszy amant powojennego kina

Zazdrość i błyskawiczna kariera

On jednak uczuciem obdarzył „niezbyt piękną” koleżankę ze studiów, Hankę Bielicką, i uparł się, że zaciągnie ją do ołtarza.

href="http://film.wp.pl/jerzy-duszynski-pierwszy-amant-powojennego-kina-6025206492939393g">CZYTAJ DALEJ >>>

Bielicką poznał Duszyński na studiach – i choć był wówczas w związku, twierdził, że aktorka zupełnie zawróciła mu w głowie.

Wreszcie jednak zaczęła ulegać urokowi kolegi.

- Ja byłam jego powiernicą – mówiła. – Myślałam nad jego słowami i dotarło do mnie, że jestem w nim zakochana. Ale nie dawałam po sobie poznać, co czuję.

Zdanie zmieniła dopiero podczas wyjazdu do Wilna, kiedy zabrakło wolnych miejsc i okazało się, że ma dzielić pokój z Duszyńskim. Oburzona, zawołała:

Na co Duszyński odparł:

Pobrali się w 1940 roku. Później, w wywiadzie dla Angory, Bielicka stwierdzi, że to, co ich łączyło, nie było nawet zauroczeniem.

- Takie pitu, pitu, piu, piu... - mówiła. - Myśmy się bardzo lubili, ale to nie była żadna miłość.

Przyjęcie weselne zorganizowała im Hanka Ordonówna i jej mąż Michał Tyszkiewicz, ale młode małżeństwo niedługo cieszyło się beztroską. Oboje nie mieli stałego zajęcia; on musiał zająć się pracą w restauracji, ona przygrywała w knajpie na pianinie.

Poza tym, jak twierdziła Bielicka, Duszyński nie nadawał się do związku małżeńskiego.

- Myślę, że zdradził mnie już na trzeci dzień po ślubie. Jak wypił, to chodził na baby, wiedziałam o tym – wyznawała, dodając jednak, że sama nie była najlepszą żoną.

- Istniałam tylko od pasa w górę, a w dół to były zakazane rejony. U mnie głowa bardziej pracowała niż te doły.

Mimo nieporozumień i zdrad Duszyńskiego, para żyła ze sobą przez trzynaście lat w przyjacielskich stosunkach.

– Nasze małżeństwo przetrwało tak długo, bo moja mama była w Jurku zakochana, dogadzała mu, rozpieszczała go. Powielała model z naszego domu rodzinnego, gdzie wokół mężczyzny się skakało, podtykało mu najlepsze kąski. A Jurkowi to się podobało. Ja nie byłam taka opiekuńcza jak moja mama, miałam w sobie więcej egoizmu – mówiła Bielicka.

Wreszcie małżonkowie zrozumieli, że ich drogi zupełnie się rozeszły.

- Coraz mniej się z Jurkiem rozumieliśmy, żyliśmy właściwie obok siebie. I tak to przyjacielskie małżeństwo trwało, aż stało się fikcją.

Bielicka przyznawała, że na kryzys w ich małżeństwie wpłynęły także zawodowe niepowodzenia Duszyńskiego.

- Jurek był nieszczęśliwy, bo najpierw zrobili z niego gwiazdora filmowego, a później chcieli, żeby grał kierowców ciężarówek, a jeszcze później w ogóle go odsunęli, co spowodowało załamanie – mówiła w Angorze.

- Jerzy Duszyński wymagał od życia zupełnie czegoś innego niż ja, pędząca coraz wyżej i wyżej, na coraz większe estrady...

Ostatecznie to Bielicka zdecydowała się na rozwód, ale nie z powodu zdrad męża – sama zakochała się w innym mężczyźnie, Jerzym Baranowskim. Z Duszyńskim rozstała się w przyjacielskiej atmosferze i wspominała potem, że często żałowała tej decyzji.

Bielicka i Duszyński po rozstaniu utrzymywali bliskie kontakty i aktorka myślała nawet, że niebawem się zejdą.

– Mama miała mi za złe rozwód, a mieszkaliśmy z Jurkiem w tej samej kamienicy. Zjeżdżam któregoś dnia w dół windą i spotykam go. Już otwieram usta, a on mówi: „Za tydzień żenię się”. Pomyślałam, że dobrze, że tym razem nie byłam wyrywna i nie chlapnęłam tej głupoty – śmiała się po latach.

Drugą żoną Duszyńskiego została kelnerka Helena Urbaniak. Kobieta pomogła mu się pozbierać i wspierała go, gdy przeżywał załamanie z powodu kolejnych niepowodzeń zawodowych. Pobrali się i niedługo potem na świat przyszedł ich syn Marcin.

Jerzy Duszyński (na zdjęciu w swoim ostatnim filmie, "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz) zmarł 24 lipca 1978 roku. (sm/mn)