Joanna Kos - Krauze

Urodziła się 8 grudnia 1972 roku w Olsztynie. Studiowała polonistykę i hebraistykę, jednak, mimo ponadprzeciętnych zdolności, nigdy nie uzyskała dyplomu ukończenia studiów. Zanim trafiła do filmu i telewizji, pracowała (razem z pierwszym mężem) w łódzkiej Fundacji Laudera, zajmującej się odbudową tożsamości żydowskiej w Polsce.

Swoją przygodę z filmowym show-biznesem rozpoczęła od wysłania scenariusza na konkurs. Dzięki temu wkrótce trafiła pod skrzydła reżysera Jarosława Żamojdy, który umożliwił jej realizację pierwszych, krótkich form filmowych, a następnie - współpracę na planie dużej, głośnej produkcji, jaką był sequel „Młodych Wilków ½” w jego reżyserii (1997).

Rok później ponownie spotkali się podczas realizacji spektaklu Teatru TV „Farrago” z Cezarym Pazurą, Markiem Walczewskim i Wiktorem Zborowskim (1998). Na planie obu produkcji, Kos pełniła funkcje II reżysera i dyrektora castingu.

Mniej więcej w tym czasie po raz pierwszy spotkała się z Krzysztofem Krauze, szukając u niego fachowej porady w sprawie realizacji autorskiego pomysłu na dokument o Żydach. Pierwszym wspólnie zrealizowanym projektem był telewizyjny cykl trzech filmów wg opowiadań Jarosława Sokoła, zatytułowany „Wielkie rzeczy” (2000). Ponownie pełniła tutaj funkcję II reżysera, tym razem debiutując również jako współtwórczyni dialogów do filmu „Sieć”.

Cztery lata później zadebiutowała jako scenarzystka głośnego filmu „Mój Nikifor” z niezapomnianą Krystyną Feldman w roli jednego z najsłynniejszych przedstawicieli „naiwnego” malarstwa na świecie (2004). Choć w czołówce wymieniona jest jedynie jako II reżyser i osoba zajmująca się obsadą, w rzeczywistości była współtwórczynią i główną pomysłodawczynią filmu. Przeczytana przez nią, jeszcze w licealnych latach „Historia o Nikiforze” Eli i Andrzeja Banachów, była jedną z najważniejszych lektur w jej życiu.

Film stał się przebojem festiwali na całym świecie, zgarniając liczne nagrody (m.in. w Denver, Chicago, Atenach, Gdyni i Karlovych Varach (w tym Nagrodę Główną - Kryształowy Globus). Joanna Kos, jako współ

autorka scenariusza zgarnęła nominację do Orła. Pierwszym filmem wspólnie podpisanym przez małżeństwo Krauze był poruszający, oparty o prawdziwe wydarzenia dramat „Plac Zbawiciela”, zgodnie okrzyknięty jednym z najważniejszych dzieł kinematografii polskiej ostatnich lat. Film triumfował podczas FPFF w Gdyni w 2006 roku, zdobywając Grand Prix – Złote Lwy dla najlepszego filmu, a także nagrodę dziennikarzy, nagrodę Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, nagrodę Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej, nagrodę za muzykę oraz aktorskie laury dla Jowity Budnik i Ewy Wencel.

Ponadto zdobył cztery Orły (w tym za reżyserię), Nagrodę TVP Kultura, Złotą Taśmę oraz wiele festiwalowych nagród: na Camerimage w Łodzi, Prowincjonaliach we Wrześni, FF w Tarnowie oraz na MFF w Valladolid, Trieście, Seattle i chińskim Sozhou. Reżyserka sama także pojawiła się w tym filmie, w epizodycznej roli pani prokurator.

Obecnie rodzinny duet twórców pracuje nad polsko-amerykańską produkcją „Ptaki śpiewają w Kigali”, poruszającą temat okrutnego ludobójstwa w Ruandzie. Chęć udziału w filmie zgłosił sam Nick Nolte. W planach jest także realizacja filmu opowiadającego o Papuszy – legendarnej, romskiej poetce.

Joanna Kos-Krauze ma na swoim koncie realizację filmów reklamowych, m.in. słynnej kampanii TP SA z Krystyną Czubówną.