Na skrzydłach marzeń

Fulldome to bardzo młoda, dopiero rozwijająca się technologia. Umożliwia projekcję na sferycznym ekranie, otaczającym widownię z każdej strony. W takie właśnie ekrany wyposażone są planetaria. Siadając na widowni, obserwujemy akcję rozgrywającą się przed nami, nad nami, z boku i z tyłu. Film nas otacza, oddziałuje na zmysły i daje wrażenie osobistego uczestniczenia w fabule. Praca nad pionierskim filmem zajęła ekipie Studia Planetarium Niebo Kopernika 3 lata. Zarówno storyboardy, jak i całe kadry musiały być wpisywane w format koła. Po wydrukowaniu przypominały naklejki na płyty CD. Blisko czterdziestominutowa animacja składa się 63 000 klatek, przy czym każda ma rozmiar 4000x4000 pikseli, czyli dwukrotnie większy niż kinowa. W filmach fulldome nie stosuje „ostrego” montażu filmowego. Ujęcia zmieniają się w wyniku przejść i przenikań. Specyficzne są także ruchy kamery – o wiele wolniejsze niż w tradycyjnym filmie.

„Na skrzydłach marzeń” już może pochwalić się nagrodami. 1 czerwca 2013 r. otrzymał planetaryjnego Oscara na festiwalu w niemieckiej Jenie, a we wrześniu – nagrodę za scenariusz podczas Imiloa Film Festival na Hawajach. Film spotkał się również z uznaniem producentów z branży planetariów. Według jednego z nich „Dream to fly” może stać się dla filmów fulldome tym, czym „To Fly!” (1976) był dla technologii Imax – punktem zwrotnym, wyznaczającym nowy kierunek rozwoju.