Winona Ryder: Ikona lat 90. w doskonałej formie

*W jednym z wywiadów wyznawała, że w scenariuszach do swoich pierwszych filmów jej postać opisywana była jako „brzydka dziewczyna”. Dziś 42-letnia Winona Ryder raczej nie musi się obawiać, że taka sytuacja się powtórzy. Obecnie gwiazda uchodzi za jedną z piękniejszych aktorek i zdecydowanie nie wygląda na swoje lata. * Czy po aferze z kradzieżami w sklepach i narkotykami Ryder wreszcie powróci do łask filmowców w Hollywood i na dobre zagości na dużych ekranach? Niestety, na razie nic na to nie wskazuje.

W ubiegłym roku pojawiła się tylko w jednej produkcji pełnometrażowej, akcyjniaku „Homefront” na podstawie scenariusza Sylvestra Stallone'a. W tym roku premierę będzie miał jeden film z jej udziałem, telewizyjny dramat „Turks & Caicos”...

CZYTAJ DALEJ >>>

Dzieciństwo Ryder było dość specyficzne – jej rodzice porzucili dotychczasowe wygodne życie i przeprowadzili się do Kalifornii, by zamieszkać w hippisowskiej komunie.

Dziewczynka mieszkała w bardzo trudnych warunkach, w miejscu pozbawionym elektryczności. Dnie spędzała więc na czytaniu książek i oglądaniu filmów, które jej matka wyświetlała co jakiś czas w stodole.

Gdy po trzech latach Ryderowie wrócili do cywilizacji, 10-letnia Winona trafiła do szkoły publicznej i szybko się okazało, że nie potrafi się odnaleźć wśród swoich rówieśników.

- W szkole traktowano mnie jak dziwadło, co spowodowało, że zupełnie straciłam wiarę w siebie. Przez długi czas byłam nieśmiałą, przerażoną nastolatką – zwierzała się dziennikarzom.

- Byłam tym dzieciakiem, którego szkolne łobuzy zamykają w szafce na korytarzu. Nigdy nie czułam się gwiazdą, mówiła aktorka.

Sytuacja w szkole zrobiła się tak napięta, że Ryder poprosiła rodziców o zgodę na domowe nauczanie. Potem zdecydowała się na lekcje aktorstwa, choć twierdzi, że gdyby nie reżyser Tim Burton, nigdy nie zrobiłaby kariery.

- Jestem bardzo szczęśliwa, że Tim Burton dał mi szansę. Nie sądzę, że Hollywood wiedziałoby, co ze mną zrobić. Gdybym nie wystąpiła w „Soku z żuka”, pewnie po prostu wróciłabym do szkoły...

Ryder twierdzi, że – wbrew temu, co twierdzą media – tak naprawdę jest spokojną, bardzo rodzinną osobą.

- Niezwykle ważne jest dla mnie, by być dobrą przyjaciółką, dobrą siostrą i dobrą córką. Moi przyjaciele i rodzina są dla mnie bardzo ważni, jesteśmy ze sobą bardzo blisko. Jej największą miłością są zaś.. książki, płyty gramofonowe i fotografia.

- Kocham książki i wizyty w księgarniach; kocham pierwsze wydania dzieł – mówiła. - Chyba mam to w genach, bo mój ojciec był archiwistą.

Choć jej kariera ostatnimi czasy nie wygląda zbyt imponująco, aktorce chyba potrzebna była chwila oddechu. Ryder nie ukrywa, że średnio radzi sobie ze sławą.

- Moje życie nigdy nie było tak interesujące i rozrywkowe, jak to, które opisuje się w prasie – mówiła, narzekając na wścibskich paparazzich. - Szukanie o sobie informacji w necie to najgorsza rzecz, jaką można zrobić. Raz się skusiłam i potem o mało nie wpadłam w depresję.

- Przez długi czas naprawdę wstydziłam się, że jestem aktorką – wyznawała. Wreszcie jednak udało jej się odnaleźć potrzebną do wykonywania zawodu wewnętrzną równowagę.

- Uczę się podejmować śmielsze decyzje zawodowe i staram się być bardziej pewna siebie w życiu osobistym. Teraz lepiej znam samą siebie, i to pomaga mi przejść przez życie z podniesionym czołem.

Czy pomoże jej to również w karierze zawodowej? Zobaczymy.
(sm/mn)