Dworzec nadziei

Dora - 65-letnia, emerytowana nauczycielka - dorabia sobie pisaniem listów dyktowanych jej przez ludzi niepiśmiennych na "Central do Brasil" w Rio de Janeiro. Te listy, dzięki którym ich autorzy mają nadzieję odnaleźć zaginionych członków swych rodzin, przesyłają bliskim słowa miłości albo po prostu opowiadają o swoim życiu, Dora wysyła lub nie - w zależności od własnego widzimisię. Pewnego dnia przed jej dworcowym stolikiem zjawia się Ana ze swym dziewięcioletnim synem Josue'm. Dyktuje list do ojca chłopca: Josue pragnie go poznać, co nigdy przedtem nie było mu dane. Nazajutrz Ana ginie pod kołami autobusu. Dora udziela Josue'mu gościny w swym mieszkaniu, lecz po pewnym czasie odwozi go do ludzi, którzy rzekomo znajdują sierotom dobre rodziny zastępcze w Europie i USA...