Gael Garcia Bernal

Urodził się 30 listopada 1978 roku w Guadalajarze w Meksyku. Jako syn aktorów, już jako dziecko miał do czynienia zarówno ze sceną, jak i planem filmowym. Zadebiutował jako 14-latek w meksykańskiej operze mydlanej „Dziadek i ja” z Diego Luną (1992). Później wystąpił jeszcze w kilku krótkometrażówkach (m.in. „De tripas, corazón” 1996), jednak generalnie, drugą połowę lat 90. poświęcił nauce aktorstwa (a tym samym języka) w Central School of Speech and Drama w Londynie, stając się tym samym pierwszym meksykańskim studentem tej prestiżowej szkoły.

** Międzynarodowy rozgłos przyniósł mu spektakularny występ w przełomowym również dla Iñárritu, filmie „Amores Perros” (2000, meksykańska Ariel Award, Premio ACE, Srebrny Hugo na MFF w Chicago).**

Rok później zagrał u boku Cecilii Roth i Dolores Fonzi w hiszpańsko-argentyńskich „Życio-rysach” oraz obok Penélope Cruz i Victorii Abril w komedii fantasy „Boskie jak diabli” (nominacja do nagrody Goya), najsłynniejszy występ dał jednak w słynnym dramacie Alfonsa Cuaróna „I twoją matkę też” z dawnym kolegą, Diego Luną u boku. Para aktorów nagrodzona została wspólnie na MFF w Wenecji (Marcello Mastroianni Award) oraz na MFF w Valdivia, razem otrzymali również Latynoską Nagrodę Filmową MTV w dziwacznej, jak przystało na nagrody MTV, kategorii „Najlepsza” Obelga.

Rok 2002 to udział w mniej znanych na wielką skalę produkcjach: kontrowersyjnym, hiszpańskojęzycznym dramacie „Zbrodnie Ojca Amaro” (meksykańska nagroda MTV dla najlepszego aktora, nagroda dziennikarzy meksykańskich) oraz w amerykańskiej komedii romantycznej „Randka z Lucy”. To także rola Che Guevary w amerykańskim mini-serialu biograficznym „Fidel - Legenda” z Víctorem Huggo Martinem w roli tytułowej – nie jedyna w karierze aktora.

Dwa lata później ponownie wcielił się w postać słynnego rewolucjonisty na planie głośnych „Dzienników motocyklowych” Waltera Sallesa (2004, Premio ACE, nominacja do BAFTA i Golden Satellite Award), wcześniej dając zaś mniej znane występy w „Dreaming of Julia” i w „Kropce nad i” (oba z 2003 roku) i otrzymując prestiżową nagrodę Chopard Trophy na MFF w Cannes.

** Rok 2004 był jednym z ważniejszych w karierze młodego aktora nie tylko ze względu na kreację Che Guevary, ale również z uwagi na możliwość współpracy z Pedro Almodóvarem i rolę w „Złym wychowaniu” w jego reżyserii. Bernal, ze swoją zmysłowością i emocjonalnym, bardzo fizycznym rodzajem ekspresji aktorskiej, idealnie wpisał się we, właściwą mistrzowi poetykę. Kreacja u Almodóvara przyniosła mu kolejne nagrody: Chlotrudis Award, Glitter Award, Nagrodę Jury MFF w Ft. Lauderdale i kolejny laur na MFF Valdivia.**

Rok 2005 to główna rola w dramacie „Król” Jamesa Marsha (2005), a 2006 – udział we francusko-włoskiej komedii fantasy „Jak we śnie” z Charlotte Gainsbourg oraz ponowne spotkanie z Iñárritu i dołączenie do, gwiazdorskiej tym razem, obsady filmu „Babel” z Bradem Pittem i Cate Blanchett (zespołowa Gotham Award i nagroda na MFF w Palm Springs).

W 2007 roku był gwiazdą południowoamerykańskiej produkcji „El Pasado” Hectora Babenco oraz zadebiutował jako reżyser dramatu „Deficyt” z własnym udziałem. Rok wcześniej zaliczył również debiut producencki, współfinansując serial „Ruta 32” i film „Drama/Mex” Gerarda Naranjo (2006). Stale udziela się jako producent, z reguły meksykańskich produkcji.

Ostatnio ponownie spotkał się z Diego Luną na planie sportowej komedii „Rudi i Cursi” oraz wystąpił u boku Julianne Moore w thrillerze „Miasto ślepców” (2008). Ponownie stanął też po drugiej stronie kamery, realizując jeden z segmentów francuskiego dramatu „8”.