Gael Garcia Bernal
Miejsce urodzenia: | Guadalajara, Jalisco, Meksyk |
Filmografia: | Nawet deszcz (2010) (Sebastián) Casa de mi Padre (2012) (Bernal Onza) Najsamotniejsza z Planet (2011) (Alex) I twoją matkę też (2001) (Julio Zapata) Randka z Lucy (2002) (Gabriel) Zbrodnia Ojca Amaro (2002) (Ojciec Amaro) Odrobina nieba (2011) (Julian Goldstein) Złe wychowanie (2004) (Zahara/Ángel/Juan) Dzienniki motocyklowe (2004) (Ernesto 'Che' Guevara de la Serna) No (2012) (René Saavedra) Mamut (2009) (Leo Vidales) Listy do Julii (2010) (Victor) The Limits of Control (2009) (Meksykanin) Miasto ślepców (2008) (Król oddziału trzeciego) Rudo i Cursi (2008) (Toto) Jak we śnie (2006) (Stéphane) |
Najbardziej znany współczesny aktor pochodzenia meksykańskiego, gwiazda filmów Alejandro Gonzáleza Iñárritu i Pedro Almodóvara. Z powodzeniem występuje zarówno w filmach hiszpańsko-, jak i anglojęzycznych, każdorazowo zachwycając dojrzałymi, charyzmatycznymi i bardzo zmysłowymi kreacjami. Powszechnie jest uważany za jednego z najciekawszych aktorów młodego pokolenia na świecie.
Urodził się 30 listopada 1978 roku w Guadalajarze w Meksyku. Jako syn aktorów, już jako dziecko miał do czynienia zarówno ze sceną, jak i planem filmowym. Zadebiutował jako 14-latek w meksykańskiej operze mydlanej „Dziadek i ja” z Diego Luną (1992). Później wystąpił jeszcze w kilku krótkometrażówkach (m.in. „De tripas, corazón” 1996), jednak generalnie, drugą połowę lat 90. poświęcił nauce aktorstwa (a tym samym języka) w Central School of Speech and Drama w Londynie, stając się tym samym pierwszym meksykańskim studentem tej prestiżowej szkoły.
* Międzynarodowy rozgłos przyniósł mu spektakularny występ w przełomowym również dla Iñárritu, filmie „Amores Perros” (2000, meksykańska Ariel Award, Premio ACE, Srebrny Hugo na MFF w Chicago).*
Rok później zagrał u boku Cecilii Roth i Dolores Fonzi w hiszpańsko-argentyńskich „Życio-rysach” oraz obok Penélope Cruz i Victorii Abril w komedii fantasy „Boskie jak diabli” (nominacja do nagrody Goya), najsłynniejszy występ dał jednak w słynnym dramacie Alfonsa Cuaróna „I twoją matkę też” z dawnym kolegą, Diego Luną u boku. Para aktorów nagrodzona została wspólnie na MFF w Wenecji (Marcello Mastroianni Award) oraz na MFF w Valdivia, razem otrzymali również Latynoską Nagrodę Filmową MTV w dziwacznej, jak przystało na nagrody MTV, kategorii „Najlepsza” Obelga.
Rok 2002 to udział w mniej znanych na wielką skalę produkcjach: kontrowersyjnym, hiszpańskojęzycznym dramacie „Zbrodnie Ojca Amaro” (meksykańska nagroda MTV dla najlepszego aktora, nagroda dziennikarzy meksykańskich) oraz w amerykańskiej komedii romantycznej „Randka z Lucy”. To także rola Che Guevary w amerykańskim mini-serialu biograficznym „Fidel - Legenda” z Víctorem Huggo Martinem w roli tytułowej – nie jedyna w karierze aktora.
Dwa lata później ponownie wcielił się w postać słynnego rewolucjonisty na planie głośnych „Dzienników motocyklowych” Waltera Sallesa (2004, Premio ACE, nominacja do BAFTA i Golden Satellite Award), wcześniej dając zaś mniej znane występy w „Dreaming of Julia” i w „Kropce nad i” (oba z 2003 roku) i otrzymując prestiżową nagrodę Chopard Trophy na MFF w Cannes.
* Rok 2004 był jednym z ważniejszych w karierze młodego aktora nie tylko ze względu na kreację Che Guevary, ale również z uwagi na możliwość współpracy z Pedro Almodóvarem i rolę w „Złym wychowaniu” w jego reżyserii. Bernal, ze swoją zmysłowością i emocjonalnym, bardzo fizycznym rodzajem ekspresji aktorskiej, idealnie wpisał się we, właściwą mistrzowi poetykę. Kreacja u Almodóvara przyniosła mu kolejne nagrody: Chlotrudis Award, Glitter Award, Nagrodę Jury MFF w Ft. Lauderdale i kolejny laur na MFF Valdivia.*
Rok 2005 to główna rola w dramacie „Król” Jamesa Marsha (2005), a 2006 – udział we francusko-włoskiej komedii fantasy „Jak we śnie” z Charlotte Gainsbourg oraz ponowne spotkanie z Iñárritu i dołączenie do, gwiazdorskiej tym razem, obsady filmu „Babel” z Bradem Pittem i Cate Blanchett (zespołowa Gotham Award i nagroda na MFF w Palm Springs).
W 2007 roku był gwiazdą południowoamerykańskiej produkcji „El Pasado” Hectora Babenco oraz zadebiutował jako reżyser dramatu „Deficyt” z własnym udziałem. Rok wcześniej zaliczył również debiut producencki, współfinansując serial „Ruta 32” i film „Drama/Mex” Gerarda Naranjo (2006). Stale udziela się jako producent, z reguły meksykańskich produkcji.
Ostatnio ponownie spotkał się z Diego Luną na planie sportowej komedii „Rudi i Cursi” oraz wystąpił u boku Julianne Moore w thrillerze „Miasto ślepców” (2008). Ponownie stanął też po drugiej stronie kamery, realizując jeden z segmentów francuskiego dramatu „8”.
Komentarze