Teatr Legnica i Semantik Punk w Argentynie przeciwko polskim mitom martyrologicznym

"III Furie są jak bolesna operacja na otwartym i krwawiącym sercu" – pisała jedna z recenzentek spektaklu Sylwii Chutnik, Magdy Fertacz i Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk w reżyserii Marcina Libera i z muzyką zespołu Semantik Punk. Bo Spektakl Teatru Legnicy to wykrzyczany mocnymi tekstami trzech dramaturżek i awangardową, mathcore'ową muzyką grupy Semantik Punk bunt przeciwko etosowi Polski budowanemu na grobach, cierpieniu i ofiarach. Przeciwko Polsce zapatrzonej w swoich zmarłych. Zdaniem wielu „III Furie” to najmocniejsza wypowiedź legnickiego teatru od lat i jeden z najbardziej wstrząsających spektakli, jaki powstał na polskich scenach. A muzyka na żywo, skomponowana i zagrana przez Semantik Punk, podnosi emocje do granicy ekstremum.

Semantik Punk, grupa, która wcześniej działała pod nazwą Moja Adrenalina, to odkrycie muzyki alternatywnej, o którym Paweł Mykietyn mówił:* "to zespół, do którego należy przyszłość. To świadomi muzycy, którzy pod nawałem hałasu ukryli niezwykle ciekawe struktury rytmiczno-harmoniczne, niespotykane w muzyce gitarowej". A krytyk francuskiego portalu metal-impact.com po ich koncercie zastanawiał się *"Może zbawienie dla muzyki alternatywnej przyjdzie ze Polski?".

- Spodobała nam się idea punkowego uderzenia w najbardziej siermiężną postać polskiej martyrologii – mówi Rafał Modliński, gitarzysta Semantik Punk. - W spektaklu mamy role antycznego chóru: jesteśmy Syrenami Wojny. Podczas spektaklu zespół gra utwory ze swojej ostatniej płyty „abcdefghijklmnoprstuwxyz” wyprodukowanej przez Rossa Robinsona, ale też kilka numerów napisanych specjalnie do spektaklu i autorską wersję przeboju „Gdzie są chłopcy z tamtych lat”. Argentyńskie tournée jest ważne dla zespołu również z powodu kręgu ich inspiracji, do którego należy wybitny polski pisarz, Argentyńczyk z wyboru, Witold Gombrowicz.

Wszystkie spektakle odbywają się w Teatrze San Martin, Sala Casacuberta, Avenida Corrientes 1530 Buenos Aires