Krzysztof Globisz
Jeden z najwybitniejszych polskich aktorów średniego pokolenia, zdobywca licznych nagród za dokonania teatralne, ceniony również za występy na małym i dużym ekranie. Szeroka publiczność kojarzy go ostatnio przede wszystkim z roli Anioła Giordano w filmach „Anioł w Krakowie” i „Zakochany Anioł” Artura Więcka, oraz z udziału w popularnych serialach: „Oficer”, „Odwróceni”, czy „Egzamin z życia”.
Urodził się 16 stycznia 1957 roku w Siemianowicach Śląskich. Studiował w krakowskiej PWST, którą ukończył w 1980 roku. Przez jeden sezon występował na deskach Teatru Polskiego we Wrocławiu (gdzie w 1980 roku zaliczył swój sceniczny debiut jako Karl Rossman w „Ameryce” Franza Kafki w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego), a w 1981 roku związał się na stałe ze sceną Starego Teatru w Krakowie, którego gwiazdą jest do dziś.
Zawodowo związany jest również z krakowską szkołą teatralną, gdzie od lat wykłada (od 2005 roku – jako profesor akademicki). W latach 2002-2005 był dziekanem uczelni. Stworzył wiele wybitnych, wielokrotnie nagradzanych kreacji teatralnych - Segismundo w sztuce „Życie jest snem” (1983), Mefistofeles we „Wzorcu dowodów metafizycznych” (1986), Chanon w „Dybuku” (1988), tytułowe role w „Don Carlosie” (1984), „Don Juanie” (1988), „Kasparze Hauserze” (1988), „Fantazym” (1991), „Peer Gyncie” (1997) i „Zaratustrze” (2006); Pijak w „Ślubie” (1991), Semenka w „Śnie srebrnym Salomei” (1994), Wielki Książę Konstanty w „Nocy listopadowej” (1997), Pankracy w „Nie-boskiej komedii” (2000), czy Sajetan Tempe w „Trzecim akcie wg Szewców” (2002, nagroda im. Zelwerowicza) – by wymienić tylko niektóre. Około stu ról zagrał w samych tylko spektaklach Teatru TV.
** Na ekranie zadebiutował w 1982 roku, jako Amar w filmie Andrzeja Wajdy „Danton” z Gérardem Depardieu.**
Pięć lat później dał znaczący występ jako adwokat w „Krótkim filmie o zabijaniu” Krzysztofa Kieślowskiego (1987). Lata 80-te to także udział w biograficznym „Tętnie” Gerarda Zalewskiego (1985) oraz mniejsze role w serialach: „Śmieciarz” Jacka Butrymowicza (1987), „Crimen” Laco Adamika (1988) i „Modrzejewska” Jana Łomnickiego (1989).
W 1992 roku zagrał u boku Ewy Skibińskiej, kreując postać Aleksandra Wata w filmie biograficznym „Wszystko, co najważniejsze” Roberta Glińskiego. Z reżyserem spotkał się jeszcze niejednokrotnie, m.in. pięć lat później, grając księdza proboszcza w „Kochaj i rób co chcesz” (1997), czy na planie polsko-niemieckich „Wróżb kumaka” z Krystyną Jandą (2005). Dwukrotnie wystąpił u Kazimierza Kutza w „Pułkowniku Kwiatkowskim” z Markiem Kondratem (1995) i serialu „Sława i chwała” (1997) oraz u Barbary Sass w filmach „Tylko strach” z Anną Dymną i Dorotą Segdą (1993) i „Jak narkotyk” z Magdaleną Cielecką (1999).
W 1999 roku zagrał ponadto w „Córach szczęścia” Marty Mészáros, „Operacji Samum” Władysława Pasikowskiego i słynnej ekranizacji „Pana Tadeusza” Andrzeja Wajdy, gdzie stworzył niezapomnianą postać majora Płuta. Z Wajdą spotkał się później jeszcze dwa razy, na planie „Wyroku na Franiczka Kłosa” z Mirosławem Baką w roli tytułowej (2000) i „Katynia” (2007).
Wystąpił jeszcze u Jacka Bromskiego („To ja złodziej” z Januszem Gajosem 2000), Wojciecha Marczewskiego („Weiser” 2000), Marcina Krzyształowicza („Eucalyptus” 2001) i Filipa Bajona („Przedwiośnie” 2001), zanim po raz pierwszy wcielił się w postać Anioła Giordano w ciepłej komedii romantycznej „Anioł w Krakowie” Artura Więcka „Barona” (2002, nagroda Jańcia Wodnika). Do roli powrócił trzy lata później na planie kontynuacji filmu, zatytułowanej „Zakochany Anioł” (2005). Z „Baronem” spotkał się także na planie telewizyjnej adaptacji „Historii filozofii po góralsku wg księdza Józefa Tischnera”, gdzie wcielił się w rolę góralskiego Sokratesa, Jędrka Kudasika (1999).
W międzyczasie wziął udział w znanych komediach: „Kariera Nikosia Dyzmy” Jacka Bromskiego, „Superprodukcja” Juliusza Machulskiego (oba z 2002) i „Pogoda na jutro” Jerzego Stuhra (2003), wcielił się w postać Hipolita S. w „Pornografii” Jana Jakuba Kolskiego (2003), zdobył nominację do Orła za rolę w „Zerwanym” Jacka Filipiaka (2003) i nagrodę na FPFF w Gdyni za pierwszoplanową rolę u boku Joanny Żółkowskiej w komediowym filmie Roberta Glińskiego „Długi weekend” (2004), powstałym w ramach telewizyjnego cyklu „Święta polskie”. Ponadto dołączył do obsady takich seriali, jak: „Tak czy nie?” Ryszarda Bugajskiego (2003), „Oficer” Macieja Dejczera (2004-05) i „Egzamin z życia” (2005-08).
Ostatnio coraz częściej gości na małym i dużym ekranie. W 2006 roku wystąpił w telewizyjnej i filmowej wersji „Szatana z siódmej klasy” Kazimierza Tarnasa, dołączył do obsady „Oficerów” i ponownie spotkał się z Kolskim, grając burmistrza w „Jasminum”. Rok 2007 to udział w serialach sensacyjnych: „Determinator” i „Odwróceni” oraz występy w tak znanych filmach, jak: „Pora umierać” Doroty Kędzierzawskiej, „Ryś” Stanisława Tyma, „Świadek koronny” Jarosława Sypniewskiego i Jacka Filipiaka i „Jak żyć” Szymona Jakubowskiego, a 2008 – udział w filmie „Drzazgi” Macieja Pieprzycy, w komediach Andrzeja Saramonowicza i Tomasza Koneckiego „Lejdis” i „Idealny facet dla mojej dziewczyny” oraz w serialach TV: „Teraz albo nigdy!” i wojenny „Czas honoru” (2008).
** Krzysztof Globisz jest laureatem nagrody im. Leona Schillera (1987), nagrody im. Wyspiańskiego II stopnia za osiągnięcia aktorskie w Starym Teatrze (1988), stypendium Funduszu Arnolda Szyfmana (1988), „Złotego Lauru” - nagrody krakowskiej filii Fundacji Kultury Polskiej, za „mistrzostwo w sztuce aktorskiej” (2002) i Złotej Maski dla najpopularniejszego aktora za rok 1999. W 1996 roku otrzymał odznaczenie Zasłużony Działacz Kultury.**
