Jerzy Skolimowski uhonorowany za całokształt twórczości na Camerimage

18. Edycja Festiwalu Plus Camerimage rozpocznie się 27 listopada 2010. Nagrodą za Całokształt Twórczości dla Polskiego Reżysera ze Szczególną Wrażliwością Wizualną uhonorowany zostanie *Jerzy Skolimowski. Ten uznany reżyser, scenarzysta i producent będzie gościem honorowym tegorocznej edycji festiwalu. Organizatorzy planują także retrospektywę twórczości Jerzego Skolimowskiego, prezentującą jego najwybitniejsze osiągnięcia reżyserskie.*

Jerzy Skolimowski ukończył etnografię na Uniwersytecie Warszawskim (1959) i reżyserię w łódzkiej PWSFTviT, robiąc dyplom w 1963 roku. Trenował boks, pisał wiersze (debiut to utwór „Moje rundy”, opublikowany w 1957 roku na łamach „Nowej Kultury”), interesował się jazzem. Swoją przygodę z filmem zaczynał jako autor filmów krótkometrażowych i scenarzysta – w 1960 roku napisał (wspólnie z Jerzym Andrzejewskim)
scenariusz do filmu Andrzeja Wajdy „Niewinni czarodzieje”, gdzie pojawił się także w epizodycznej roli boksera; później - wraz z Romanem Polańskim – zasłynął jako współscenarzysta słynnego „Noża w wodzie” w jego reżyserii (1961).

* W 1964 roku zadebiutował jako reżyser filmu „Rysopis” z Elżbietą Czyżewską (Syrenka Warszawska, nagroda za reżyserię na FF w Arnhem). W kolejnych latach wyreżyserował: „Walkower” z ponownym udziałem Czyżewskiej (1965, Nagroda im. Andrzeja Munka, przyznawana przez PWSFTviT, nagroda za reżyserię na FF w Arnhem), „Barierę” z Joanną Szczerbic, Janem Nowickim i Tadeuszem Łomnickim (1966, Grand Prix FF Autorskich w Bergamo, Nagroda Specjalna Jury MFF w Valladolid) i „Ręce do góry” z Łomnickim, Szczerbic i Kobielą (1967). Ostatni obraz został zatrzymany przez cenzurę na wiele lat i dopuszczony do dystrybucji dopiero w 1980 roku, dopiero rok później otrzymując nagrodę dziennikarzy na FPFF w Gdyni i wyróżnienie na MFF w Barcelonie.*

Kłopoty związane z tym filmem stały się dla Skolimowskiego jedną z przyczyn emigracji. Począwszy od 1970 roku artysta przebywał i z powodzeniem tworzył za granicą - m.in. we Włoszech, Francji, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

Innymi, nieco mniej znanymi obrazami, które zrealizował na obczyźnie były: kostiumowe produkcje: „Przygody Gerarda” z Claudią Cardinale (1970) i „Wiosenne wody” z Nastassją Kinski (1989), dramaty: „Na samym dnie” (1971) i „Najlepszą zemstą jest sukces” z Joanną Szczerbic i Michaelem Yorkiem (1984), czy czarna komedia „Król, dama i walet” z Giną Lollobrigidą (1972). Większość z nich miała swoje pokazy podczas oficjalnej selekcji MFF w Cannes, automatycznie otrzymując nominacje do Złotej Palmy.

Skolimowski wystąpił jako aktor w większości własnych filmów (m.in. w „Rysopisie”, „Walkowerze”, „Rękach do góry”, „Wrzasku”, „Na samym dnie”, czy „Wiosennych wodach”). Zagrał także w filmach innych reżyserów, m.in. w „Sposobie bycia” Jana Rybkowskiego (1965), „Poślizgu” Jana Łomnickiego (1972), „Fałszerstwie” Volkera Schlöndorffa (1981), „Marsjanie atakują!” Tima Burtona (1996), „Zanim zapadnie noc” Juliana Schnabla (2000), czy ostatnio, w „Eastern Promises” Davida Cronenberga.

Jest bohaterem filmów dokumentalnych: „Rysopisu Skolimowskiego” (1992, reż. Jerzy Kołat) oraz filmu „Introwizje. Jerzy Skolimowski” (2005, reż. Leszek Orlewicz).

W 1991 roku Skolimowski wyreżyserował polsko- brytyjsko-francuski film „30 Door Key”, na podstawie „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza (nominacja do Złotego Lwa w Wenecji). Scenariusz do tego filmu powstał przy współudziale synów twórcy.

Potem poświęcił się przede wszystkim malarstwu. Wystawiał swoje obrazy m.in. w Stanach Zjednoczonych, Grecji, Francji, Włoszech, Polsce. W 2004 roku artysta prezentował swoje prace na wystawie „Czarnowidzenie” w Wilanowie. Zwrócił się wówczas z prośbą do dziennikarzy: „Zdarza mi się czytać, że jestem filmowcem, który maluje. Nie piszcie o mnie w ten sposób”.

Ma w swoim dorobku kilka tomików poezji i sztuk teatralnych. Jest scenarzystą większości swoich filmów.