Joanna Żółkowska
Miejsce urodzenia: | Siedlce |
Scenarzysta: | |
Filmografia: | Wojna światów - następne stulecie (1981) (kobieta z psem) Zróbmy sobie wnuka (2003) (Gieńka Koselowa) Strach (1975) (Agnieszka Pawełczyk) Na koniec świata (1999) (Jadwiga) Długi weekend (2004) (Marta) Prom do Szwecji (1979) (Agata) Sceny nocne (1989) (Wanda) 777 (1972) (Pielęgniarka) Iluminacja (1972) (dziewczyna w oknie) Rozmowy nocą (2007) (matka Bartka) Golem (1979) (Miriam) |
Znakomita polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa, z powodzeniem łącząca pracę na scenie z występami w popularnych produkcjach telewizyjnych. Szerokiej publiczności znana z charakterystycznej, pełnej komizmu roli Anny Surmacz- Koziełło w telenoweli „Klan”. Prywatnie - mama aktorki Pauliny Holtz, żona reżysera Roberta Glińskiego i starsza siostra Jolanty Żółkowskiej, aktorki.
Urodziła się 6 marca 1950 roku w Siedlcach. Studiowała w warszawskiej PWST, którą ukończyła w 1972 roku. W tym samym roku zadebiutowała na scenie krakowskiego Starego Teatru (którego aktorką była przez kolejne dwa lata) w zaskakująco śmiałej, nieco skandalizującej roli Zosi w słynnej inscenizacji „Dziadów” w reżyserii Konrada Swinarskiego.
Od 1974 roku związana jest na stałe z Teatrem Powszechnym w Warszawie, nie licząc dwuletniej przerwy (1997-99), podczas której należała do zespołu tamtejszego Teatru Narodowego. Od lat występuje też w spektaklach Teatru TV. Stworzyła sporo wybitnych kreacji scenicznych, za wiele z nich otrzymując znaczące nagrody i wyróżnienia (m.in. nagrodę im. Leona Schillera 1979).
* Jej debiutem filmowym była epizodyczna rola w „Iluminacji” Krzysztofa Zanussiego (1972).*
W tym samym roku pojawiła się też w większej roli zbuntowanej nastolatki w filmie Stanisława Różewicza „Szklana kula”, a trzy lata później zagrała oskarżoną o zabójstwo dziewczynę w kryminale „Strach” Antoniego Krauze (1975).
Zagrała niewielką rolę Marianny w telewizyjnej wersji „Lalki” Ryszarda Bera (1977), a następnie pojawiła się u boku Krystyny Jandy i Marka Walczewskiego w fantastycznym filmie Piotra Szulkina „Golem” oraz wystąpiła u boku Henryka Talara w sensacyjno-kryminalnym filmie „Prom do Szwecji” Włodzimierza Haupe (oba z 1979 roku).
W 1981 roku ponownie spotkała się z Szulkinem na planie utrzymanego w podobnej konwencji filmu „Wojna światów – następne stulecie” z Romanem Wilhelmim, a w 1982 raz jeszcze zagrała u Bera w serialu TV „Popielec”. W międzyczasie dołączyła też do obsady historycznej produkcji Jerzego Sztwiertni „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” (1981).
Po pięciu latach przerwy zagrała ciężarną kobietę w komedii „Cesarskie cięcie” Stanisława Moszuka (1987), a w latach 1989-90 roku zasłynęła jako mama tytułowej „Janki” w popularnym serialu dla młodych widzów.
Później wystąpiła u boku Jana Nowickiego i Marzeny Trybały w fantastycznym filmie Roberta Glińskiego „Superwizja” (1990), pojawiła się jako Jola, działaczka Solidarności w komedii Sylwestra Chęcińskiego „Rozmowy kontrolowane” (1991) i siostra głównego bohatera w „Balandze” Łukasza Wylężałka (1993).
W latach 1993-94 wcieliła się w postać jednej z pań mecenas w „Zespole adwokackim”, a w latach 1994-95 grała główną rolę w serialu „Spółka rodzinna”. W 1995 roku raz jeszcze spotkała się z Berem na planie filmu „Kamień na kamieniu” i zagrała matkę Cichego w popularnym przeboju Jarosława Żamojdy „Młode wilki”, a rok później zadebiutowała jako współautorka scenariusza filmu Roberta Glińskiego „Matka swojej matki” (1996), w którym zagrała przybraną matkę głównej bohaterki. W pamiętnych rolach prawdziwej matki i córki wystąpiły Krystyna Janda z rzeczywistą córką, Marią Seweryn.
Trzy lata później ponownie miała okazję pracować nad scenariuszem, tym razem do filmu Magdaleny Łazarkiewicz „Na koniec świata” (1999), gdzie także zagrała, razem z Justyną Steczkowską i Aleksandrem Domogarowem.
W 1997 roku związała się na stałe z popularną telenowelą „Klan”, gdzie od lat bawi widzów jako Anna Surmacz - Koziełło.
Ostatnie filmowe występy Żółkowskiej to specyficzne dla aktorki, bardzo żywiołowe kreacje w komediach: „Zróbmy sobie wnuka” Piotra Wereśniaka (2003), „Długi weekend” z cyklu „Święta polskie” Roberta Glińskiego (2004), „Ryś” Stanisława Tyma (2007) i „Rozmowy nocą” Mikołaja Żaka (2008).
Komentarze