Nicolas Cage: Od bohatera do totalnego zera
Jeśli zastanawialiście się kiedyś, co stało się z przystojnym, utalentowanym aktorem, którego pamiętacie z ról w „Zostawić Las Vegas” czy „Dzikości serca”, mamy dla was odpowiedź – chodzi o pieniądze. A właściwie ich brak, bowiem to piętrzące się długi i wieloletnie życie ponad stan pchnęło Cage’a w kierunku najbardziej prymitywnych, ale jednocześnie najlepiej płatnych fabuł.
Upadek na własne życzenie
A właściwie ich brak, bowiem to piętrzące się długi i wieloletnie życie ponad stan pchnęło Nicolasa Cage’a w kierunku najbardziej prymitywnych, ale jednocześnie najlepiej płatnych fabuł.
Jak to się stało, że nagrodzony Oscarem gwiazdor obecnie rozmienia się na drobne? Co stało się z jego życiem? Co zadecydowało o upadku jednego z najpopularniejszych aktorów naszych czasów? (pp/mf)
Zobacz także:
Ostatni sukces blisko dekadę temu
Czas jednak dość szybko zweryfikował te plany, a rok 2002 był ostatnim, który Cage może uznać za naprawdę udany. Dwa lata później był już rozwiedziony, zadłużony, uwikłany w kontrakt na kilka tandetnych blockbusterów, a jego debiut reżyserski, dramat „Sonny”, został doszczętnie zmiażdżony przez krytykę.
Zobacz także:
* * ** [
NATASZA URBAŃSKA BOI SIĘ MĘŻA. DLACZEGO? ]( http://film.wp.pl/natasza-urbanska-boi-sie-meza-dlaczego-6025272215172225g )**
Majątek roztrwoniony w trymiga
Nie jest tajemnicą, że aktor od zawsze prowadził hulaszcze życie, ale dopiero zarobiwszy w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych swoje pierwsze miliony dolarów miał naprawdę za co balować. Cage trwonił więc pieniądze, jak opętany – kupował drogie rezydencje i luksusowe samochody, dawał sowite napiwki i gromadził bezużyteczne gadżety.
Zobacz także:
Majątek sprzedany za półdarmo
A gdy pieniądze akurat się kończyły – zaciągał kolejne pożyczki, obciążał hipoteki swoich mniej reprezentacyjnych domostw Rekord pobił, biorąc na poczet zabytkowej rezydencji w Bel Air sześć różnych pożyczek na łączną kwotę 18 milionów dolarów.
Zbudowany w 1940 roku budynek, niegdysiejszą siedzibę Deana Martina i Toma Jonesa, sprzedał w 2010 roku za 10 milionów dolarów, choć jego wartość rynkowa była co najmniej trzykrotnie większa.
Zobacz także:
Bo kocha dinozaury
W 2009 roku Nicolas Cage obwinił za tę sytuację swojego doradcę finansowego Samuela J. Levina, którego publicznie oskarżył o defraudację i niekorzystne rozporządzenie jego mieniem.
Levin nie pozostał mu dłużny – podczas procesu wyjawił, że Cage nie potrafił zarządzać swoimi finansami, a w samym tylko w 2007 roku kupił trzy rezydencje za ok. 33 miliony dolarów, 22 samochody (w tym 9 Rolls Royce’ów), 12 zestawów drogiej biżuterii oraz 47 dzieł sztuki i tzw. przedmiotów egzotycznego pochodzenia, w tym… czaszkę Tarbozaura, za którą zapłacił 276 tysięcy dolarów.
Zobacz także:
Filmy, których powinien się wstydzić
Cage przyjmował więc każdą dobrze płatną rolę, co doprowadziło do występów w tak karykaturalnych filmach, jak „Kult”, „Bangkok Dangerous”, „Zapowiedź”, „Next” czy „Ghost Rider”. Nawet angaż w „World Trade Center” Olivera Stone’a zakończył się srogą żenadą – dość powiedzieć, że w roku 2008 Cage otrzymał zbiorową nominację do Złotej Maliny za aż cztery swoje filmy.
Smutna degradacja wspaniałej kariery
Nicolas Cage wystąpił w drętwym „Polowaniu na czarownice”, kompletnie nieudanej „Anatomii strachu”, sztampowym „Seeking Justice” oraz filmie, który spina wszystkie te dokonania klamrą umowności – „Piekielnej jeździe 3D”, gdzie w jednej ze scen bohater Cage JEDNOCZEŚNIE uprawia seks, pociąga z gwinta whiskey i zabija pięciu facetów.
Czy można powiedzieć to sobie w sposób bardziej bezpośredni? Cage na własne życzenie zdegradował swoją wspaniałą niegdyś karierę do pułapu jarmarcznej autoparodii, w której coraz częściej to on bawi się lepiej, niż my. Nick, chłopie, weź się w garść!
