Nie ma kto pisać do pułkownika

Nie ma kto pisać do pułkownika - informacje podstawowe

Nie ma kto pisać do pułkownika to adaptacja powieści Gabriela Garcii Márqueza. Filmowa historia przedstawiona jest prosto oraz bezpośrednio opowiedziana. Film cechuje się barokowym spospobem przekazywania treści, owianym realizmem magicznym, tak charakterystycznym dla południowoamerykańskiej kultury.

Powtarzane zbliżenia podkreślają w filmie Nie ma kto pisać do pułkownika szkody, które sprowadza długie, beznadziejne czekanie na przybycie wewnętrznej siły. Fernando Lujan (meksykański aktor, nieznany raczej polskiej widowni, zagrał w filmach: Cosas insignificantes, Labios Rojos, Viento en contra), który w realnym życiu sam jest weteranem, jest niezwykły w roli Pułkownika, a Marisa Paredes (znana z: Życie jest piękne, Wszystko o mojej matce, Skóra, w której żyję) lśni jako żona cierpiąca z godnością. Na krótko pojawia się również Salma Hayek (grała w: Frida, Od zmierzchu do świtu, Desperado) jako prostytutka, która znała Augustina.

Nie ma kto pisać do pułkownika - fabuła

W małym miasteczku gdzieś w Meksyku, pod koniec lat 40' XX wieku, mieszka pułkownik – weteran walk Powstania Cristero (w 1926-1929 w Meksyku doszło do walk pomiędzy katolikami, zwanymi Cristeros, a rządem meksykańskim). Były bojownik czeka na rentę wojenną, którą mu obiecano, ale która jeszcze nigdy do niego nie przyszła. Każdego piątku, schodzi na dół do doków, ubrany w najlepszy garnitur, spodziewając się, że przyjdzie do niego list traktujący o należnej pensji.

Każdy z mieszkańców wie, że czeka on na próżno, lecz były cristeros nie dopuszcza do siebie takiej ewentualności, nie chce stanąć twarzą w twarz z brutalną rzeczywistością. Nawet jeśli w głębi serca wie, że list nigdy nie przyjdzie.

Jego żona choruje na astmę, jego syn Agustin został zabity przez nazistów, a dom w którym mieszka ma nieopłaconą hipotekę, co grozi eksmisją. Tymczasem pułkownik zostaje przy swoich marzeniach, odmawiając poddania się, pomimo dokuczającego mu ubóstwa i głodu. Żona Lola proponuje, aby sprzedać koguta do walk, który jest jedyną rzeczą oraz pamiątką pozostawioną przez ich syna, zanim wyruszył na wojnę.

Pułkownik nie chce rezygnować z walk kogutów, ma nadzieję, że pewnego dnia zwierzę wygra. Zdaje sobie sprawę, że jeśli odpuści i przyjmie gorzką prawdę o otaczającej go rzeczywistości, zostanie z niczym, zapomniany i zlekceważony.

Nie ma kto pisać do pułkownika - nagrody

Film Nie ma kto pisać do pułkownika nominowany był do następujących nagród:

• Złota Palma (1999 r.) dla Artura Ripsteina za udział w konkursie głównym.
• Goya (2000 r.) za najlepszą adaptację scenariusza dla Paza Alicii Garciadiego.

Film został wyróżniony nagrodą festiwalową Sundance (2000 r.), za najlepszy film latynoamerykański.