Popularny i rozpoznawalny amerykański aktor filmowy, telewizyjny i teatralny. Jeden z mistrzów drugiego planu, ostatnio znany przede wszystkim z tytułowej roli w serialu telewizyjnym „Detektyw Monk”. Wcześniej dał się poznać szerokiej publiczności dzięki komediowej roli włoskiego taksówkarza w serialu „Skrzydła”.

Urodził się 9 października 1953 roku w Green Bay w stanie Wisconsin. Z pochodzenia jest pół-Libańczykiem. Jest bardzo dobrze wykształcony - studiował aktorstwo w prestiżowej Yale School of Drama. Karierę zaczynał od występów w teatrze – początkowo przez 4 sezony występował na deskach American Repertory Theatre w Cambridge, a po wyjeździe do Nowego Jorku związał się z tamtejszymi scenami (wziął m.in. udział w słynnym nowojorskim festiwalu szekspirowskim).

W tym samym czasie zadebiutował w telewizji, jako terrorysta w jednym z odcinków serialu „The Equalizer” (1986). W 1988 roku wystąpił w większej roli w telewizyjnym filmie „Dowodzenie w piekle”, a w 1990 zadebiutował na dużym ekranie w roli lekarza w „Długoletnich przyjaciołach”, w tym samym roku dając też niezapomniany, choć epizodyczny występ w komedii Billa Murraya „Łatwy szmal” z Murrayem i Geeną Davis w rolach głównych.

* Lata 90-te to nagły wzrost popularności aktora, dzięki występowi w roli Antonio Scarpacciego w popularnym sitcomie„Skrzydła” (1991-97), liczne występy na scenie (m.in. obok Johna Turturro w „Czekając na Godota” 1998), a także pierwsza współpraca z braćmi Coen, dzięki roli w słynnym „Barton Finku” (1991).*

Ponadto aktor wystąpił wówczas w mniejszych rolach w tak znanych produkcjach, jak: „Rodzina Addamsów 2” (1993), „Szachowe dziedzictwo” (1993), „Narzeczona dla geniusza” (1994), „Gattaca – Szok przyszłości” (1997), „Życie mniej zwyczajne” Danny’ego Boyle’a (1997), „Faceci w czerni” (1997), „Barwy kampanii” Mike’a Nicholsa (1998), „Oszuści” (1998), „Stan oblężenia” (1998), czy „Kod porozumienia” (2001).

Kreacja w dramacie Campbella Scotta i Stanleya Tucciego „Wielkie otwarcie” (1996) z Isabellą Rossellini i Markiem Anthonym przyniosła mu nominację do Independent Spirit Award i nagrodę National Society of Film Critics USA.

W latach 1999-2000 grał jedną z głównych ról w komediowym serialu TV „Zakręcony”, a rok później po raz kolejny spotkał się z braćmi Coen na planie filmu „Człowiek, którego nie było” oraz dołączył do gwiazdorskiej obsady filmu familijnego „Mali agenci” Roberta Rodrigueza. W następnych latach pojawił się w sequelach „Mali agenci 2: Wyspa marzeń” (2002) i „Mali agenci 3D: Trójwymiarowy odjazd” (2003).

Rok 2002 to udział w kontynuacji „Faceci w czerni 2” i w komedii romantycznej „Co za życie” z Angeliną Jolie oraz debiut w roli reżysera filmu „Inna twarz” z Garym Sinisem (nagroda Best of the Fest, Nagroda Publiczności na SXSW Film Festival).

* To także rok, w którym rozpoczęła się wieloletnia przygoda aktora z komediowym serialem kryminalnym „Detektyw Monk” (2002-2008). Kreacja przyniosła aktorowi aż trzy nagrody Emmy (2003, 2005, 2006), dwie nominacje do tej statuetki (2004, 2007), Family Television Award z 2006 roku, Złoty Glob (2003) oraz trzy nominacje do statuetki (2004, 2005, 2007), Prism Award (2007) oraz dwie Screen Actors Guild Awards (2004, 2005). Ostatnie projekty filmowe z udziałem aktora, poza rolą Adriana Monka, to: komedia kryminalna „Ujęcie” (2004) z Matthew Broderickiem, Robem Schneiderem i Alekiem Baldwinem, „Królowa ringu” (2004) z Meg Ryan, horror „1408” z Johnem Cusackiem i Samuelem L. Jacksonem (2007) i komedia „Palec” (2007).*

Zawsze pozostawał wierny teatrowi. Przez całe lata kariery godził występy w filmie i telewizji z pracą na scenie. W 1992 roku nominowany był do prestiżowej, teatralnej nagrody Tony za występ w Broadwayowskiej sztuce Herba Gardnera „Conversations with My Father”.

Komentarze

Trwa ładowanie