Cate Blanchett

Odznaczająca się charakterystyczną urodą i niebywałym talentem aktorka australijskiego pochodzenia; słynna odtwórczyni roli królowej Elżbiety w filmie Shekhara Kapura.

Urodziła się 14 maja 1969 roku w Melbourne, dorastała zaś w podmiejskim Ivanhoe. We wczesnym wieku rozbudziła w sobie zainteresowanie filmem oraz grą aktorską – początkowo w formie wystąpień dla grona przyjaciół.

Pierwsze poważniejsze zetknięcie z prawdziwą grą nastąpiło podczas nauki na Uniwersytecie w Melbourne, gdzie Cate początkowo pogłębiała studia z zakresu ekonomii i historii sztuki. Wystąpiła wówczas w „European Features” Krisa Hemensleya.

Z czystego kaprysu postanowiła spróbować swoich sił na egzaminach do Narodowego Instytutu Sztuk Teatralnych, którego studentką była w efekcie w latach 1990-1992. Rola Klitenmestry w „Elektrze” rozsławiła ją jako utalentowaną aktorkę.

W 1992 roku dołączyła do Sydney Theatre Company, gdzie stworzyła dość głośną kreację w sztuce „Oleanna”, z Geoffreyem Rushem, zaś za rolę w sztuce „Kafka Dances” otrzymała prestiżową australijską nagrodę teatralną dla Najlepszej Debiutantki.

Po kilku występach w TV – m.in. w filmie „Heartland” oraz w serialu „Police Rescue” (1994) zadebiutowała w krótkometrażowym filmie „Parklands” (1996). Już w kolejnym roku przyszła pierwsza główna rola u boku Ralpha Fiennesa w filmie Gilianna Armstronga „Oskar i Lucinda” (1997) oraz występy w dramacie wojennym „Rajska droga” Bruce’a Beresforda, z Glenn Close, czy w australijskiej komedii romantycznej „Dzięki Bogu spotkał Lizzie”, za rolę w której otrzymała kolejną rodzimą statuetkę.

W 1998 roku Blanchett stworzyła niezapomnianą kreację w biograficzno- historycznym filmie kostiumowym „Elizabeth” Shekhara Kapura, która przyniosła jej międzynarodową sławę, szereg nagród (m.in. Złoty Glob, nagroda BAFTA, liczne nagrody krytyków) i nominacji (przede wszystkim do Oskara) i – siłą rzeczy – była przełomem w karierze aktorki.

Dziewięć lat później wystąpi w kontynuacji filmu zatytułowanej „Elizabeth: Złoty wiek” (2007), która przyniesie jej nominacje do Złotego Globu, BIFA, BAFTA i Oscara. Zaskakujące, że po tak doskonałej i chwalonej pierwszoplanowej kreacji, aktorka wcale nie stała się jedną z czołowych odtwórczyń głównych ról.

Występowała naprzemiennie w różnych ciekawych rolach pierwszo- i (częściej) drugoplanowych, każdorazowo udowadniając swoją wszechstronność i talent. <b.W 1999 roku pojawiła się obok Matta Damona, Jude’a Law i Gwyneth Paltrow w głośnym filmie „Utalentowany pan Ripley” (nominacja do BAFTA), ujawniła swój talent komediowy w „Zmęczeniu materiału” Mike’a Newella z Johnem Cussackiem, jak również zagrała w kolejnej roli kostiumowej w „Idealnym mężu” Olivera Parkera (według Oscara Wilde’a).

Szeroki wachlarz swoich kameleonowych umiejętności zaprezentowała w gotyckim thrillerze „Dotyk przeznaczenia” (2000), świetnie odnalazła się też w stylistyce komedii kryminalnej, pojawiając się obok Bruce’a Willisa i Billy’ego Boba Thorntona we „Włamaniu na śniadanie” (2001, nominacja do Złotego Globu).

W 2001 roku zagrała główną rolę w anglojęzycznym filmie Toma Tykwera „Niebo”, powstałym na bazie scenariusza Krzysztofa Kieślowskiego, zaś w latach 2001-2003 wcielała się w rolę Galadriel w kolejnych częściach najsłynniejszej epopei filmowej ostatnich lat – „Władca pierścieni”.

Rok 2003 to występ u Jima Jarmuscha w „Kawie i papierosach”, jedna z głównych ról w westernowym dramacie Rona Howarda „Zaginione” z Tommy’m Lee Jonesem oraz tytułowa rola w biograficznym thrillerze „Veronica Guerin” Joela Schumachera (nominacja do Złotego Globu).

Za drugoplanową rolę aktorki Katharine Hepburn w głośnym „Aviatorze” (2004) Martina Scorsese otrzymała Oscara, BAFTA oraz nominację do Złotego Globu, stając się tym samym pierwszą aktorką, która otrzymała Nagrodę Akademii za sportretowanie innej zdobywczyni tej nagrody. Kolejne nominacje do Oscara, Złotego Globu i BIFA przyniosła jej drugoplanowa kreacja w thrillerze „Notatki o skandalu” (2006).

W tym samym roku wystąpiła obok Brada Pitta w głośnym obrazie „Babel” w reżyserii Alexandra Gonzaleza Inarritu, jak również u Stevena Soderbergha w „Dobrym Niemcu” (2006).

Fantastyczna kreacja w biograficznym obrazie „I’m Not There” (2007) Toda Haynesa, w którym Blanchett jako jedna z wielu wcieliła się w rolę Boba Dylana, przyniosła aktorce najwyższe odznaczenie aktorskie na MFF w Wenecji, Złoty Glob oraz nominację do Oscara.

W 2008 roku zagrała w filmie Stevena Spielberga „Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki” oraz w dramacie "Ciekawy przypadek Benjamina Buttona". Rok 2010 to rola Marion w obrazie "Robin Hood".