Najbardziej znany aktor wśród tancerzy, najbardziej znany tancerz wśród aktorów, jedna z największych gwiazd w historii kina. Postać - legenda, ikona filmowego musicalu, wybitny choreograf. Najczęściej kojarzony jest z postacią Ginger Roberts – aktorki i tancerki, partnerującej mu w najważniejszych produkcjach musicalowych lat 30-tych. Jego znakiem rozpoznawczym był elegancki frak z muszką i cylinder.

Urodził się 10 maja 1899 roku w miejscowości Omaha w stanie Nebraska, w rodzinie austriackich emigrantów, jako Frederic Austerlitz Jr.

Już jako dziecko debiutował na estradzie, tańcząc rozmaite układy razem z siostrą Adele. Rodzinny duet stosunkowo szybko osiągnął sukces na większą skalę, od 1917 roku występując na deskach Broadwayu, a w kolejnej dekadzie – także na scenie londyńskich teatrów.

Naturalną kolejną rzeczy było więc, że kolejnym krokiem na ścieżce kariery okazał się film, gdzie uzdolniony także wokalnie tancerz trafił na początku lat 30-tych.

Debiutował w 1933 roku, niewielkim występem w filmie „Wenus tańczy” z Clarkiem Gable i Joan Crawford. Jeszcze w tym samym roku wystąpił w musicalu „Karioka” (1933), po raz pierwszy partnerując na planie Ginger Rogers. Sukces filmu, jak również ogromny popyt na komedie muzyczne w tamtym okresie sprawiły, że w ciągu bardzo krótkiego czasu, Astaire i Rogers stali się najbardziej znaną i lubianą parą Hollywood, realizując razem takie filmy, jak m.in.: „Wesoła wdówka” (1934), „Panowie w cylindrach” (1935) z najsłynniejszym chyba wspólnym numerem tanecznym „Cheek to Cheek”, „Błękitna parada” (1936), „Lekkoduch” (1936) z Oscarową piosenką w wykonaniu Freda Astaire, czy głośny obraz „Zatańczymy?” (1937) Marka Sandricha z muzyką George’a Gershwina.

W sumie aktor zrealizował 10 filmów dla wytwórni RKO, w tym większość ze współudziałem Rogers.

Lata 30-te to szczyt popularności Astaire’a, przypadający na lata krystalizacji reguł gatunku musicalowego i pierwszej fascynacji Hollywood nowonarodzoną, w związku z przełomem dźwiękowym formułą. Mimo, że w kolejnych dekadach zmuszony był oddać palmę pierwszeństwa w swojej dziedzinie innym tancerzom (przede wszystkim Gene’owi Kelly), mimo, że to nie on - jak wielu mylnie uważa – tańczył w słynnej „Deszczowej piosence”, to właśnie on na zawsze pozostanie symbolem filmowego tancerza i mistrza stepu, i to jego nazwisko po dziś dzień jako pierwsze kojarzy się z klasycznym musicalem filmowym.

W 1941 roku wystąpił obok Rity Hayworth w „Marzeniach o karierze”, w 1949 roku po kilku latach przerwy spotkał się ponownie z Ginger Rogers na planie „Przygody na Broadwayu” Charlesa Waltersa, rok wcześniej grając u tego samego reżysera w „Paradzie wielkanocnej” (1948) z Judy Garland.

W 1950 roku otrzymał Honorowego Oscara za Całokształt. Rok później przyznano mu pierwszy Złoty Glob za rolę w filmie „Trzy krótkie słowa” (1950).

W 1953 roku zagrał i zatańczył wraz z Cyd Charisse w ostatnim naprawdę słynnym musicalu w karierze – „Wszyscy na scenę” Vincenta Minnellego, a w 1957 roku partnerował Audrey Hepburn na planie „Zabawnej buzi”.

Dekada lat 50-tych to także szereg występów w telewizji, m.in. w nagrodzonym Emmy programie „An Evening with Fred Astaire” (1959).

W późniejszych latach, Astaire dał się poznać jako aktor dramatyczny.

Znaczące role zagrał a takich filmach, jak: „Ostatni brzeg” (1959) Stanleya Kramera z Gregorym Peckiem i „Tęcza Finiana” (1968) Francisa Forda Coppoli.

* Został nagrodzony Złotym Globem, BAFTA i nominacją do Oscara za kreację u boku Steve’a McQuenna w katastroficznym obrazie „Płonący wieżowiec” (1974) oraz nagrodą Emmy za występ w telewizyjnym dramacie obyczajowym „Na zakręcie” (1978).*

Ostatnim występem Astaire’a była rola w horrorze „Upiorna noc” (1981).

* Oprócz Honorowej Nagrody Amerykańskiej Akademii, w 1961 roku otrzymał także Specjalny Złoty Glob – czyli Nagrodę imienia Cecila B. DeMille’a, w 1970 – UNICRIT Special Award na MFF w Berlinie, a w 1981 – Nagrodę Amerykańskiego Instytutu Filmowego za Całokształt.*

Zmarł 22 czerwca 1987 roku w Los Angeles.

Komentarze

Trwa ładowanie