Cezar musi umrzeć

„Cezar musi umrzeć” (wł. Cesare deve morire) to włoski dramat paradokumentalny o więźniach jednego z najbardziej strzeżonych zakładów karnych. „Cezar musi umrzeć” został uznany za najlepszy obraz na 62. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Berlinale. Reżyserii i napisania scenariusza podjęli się Paolo i Vittorio Taviani. Produkcją zajął się Grazia Volpi, a muzykę skomponowali Giuliano Taviani i Carmelo Travia. Film zawiera sekwencje kolorowe i czarno-białe.

Grupa więźniów odsiadujących w rzymskim zakładzie karnym o zaostrzonym rygorze wyroki za najcięższe przestępstwa bierze udział w przygotowaniach do wystawienia „Juliusza Cezara”. Ich aktorskie umiejętności sprawdza Fabio Cavalli, słynny włoski reżyser teatralny. Próby odbywają się we wszystkich możliwych miejscach: w wąskich, klaustrofobicznych więziennych korytarzach, na spacerniaku, w sali wizyt. Dzięki sztuce Szekspira do skazanych mafiosów, morderców i rabusiów, których twarzy nie skaziła dotąd refleksja o wartości życia i śmierci, powoli zaczyna docierać prawda o ich czynach…

Tematy zawarte w „Juliuszu Cezarze” – przyjaźń, lojalność, spisek, zdrada, pragnienie władzy, zabójstwo – pomagają skazanym bandziorom odkryć w sobie pokłady skrywanych dotąd emocji i obudzić świadomość tego, co zrobili. Jeden z nich wyznaje, że odkąd poznał dramat Szekspira, „cela stała się dla niego prawdziwym więzieniem”.

W rolach głównych wystąpili: Salvatore Striano jako Bruto, Cosimo Rega - Cassio, Giovanni Arcuri - Cesare, Antonio Frasca – Marcantonio, Juan Dario Bonetti – Decio, Vincenzo Gallo – Lucio, Rosario Majorana – Metello.