Cher

Choć większości znana jest przede wszystkim jako piosenkarka i wielbicielka operacji plastycznych, Cheryl Sarkisian LaPiere (bo tak brzmi jej właściwe nazwisko) stworzyła także wiele znaczących i wysoko cenionych występów w produkcjach filmowych i telewizyjnych. Jest zdobywczynią szeregu najwyższych wyróżnień aktorskich na świecie: Oscara, Nagrody Aktorskiej na MFF w Cannes, trzech Złotych Globów i nagrody Emmy.

Urodziła się 20 maja 1946 roku w miejscowości El Centro w Kalifornii, jako córka Armeńczyka i Indianki z plemienia Cherokee, którym niewątpliwie zawdzięcza oryginalną urodę. Jej matka wielokrotnie rozwodziła się i wychodziła za mąż (w tym dwukrotnie za tatę Cher), ojciec opuścił rodzinę, kiedy dziewczynka była niemowlęciem. Przyszła gwiazda dość wcześnie uciekła spod skrzydeł mamusi, już jako nastolatka smakując w dorosłym życiu.

Szczęśliwym trafem spotkała na swej drodze muzyka i aktora Sonny’ego Bono (późniejszego męża w latach 1964-75), dzięki któremu zarówno jej kariera muzyczna, jak i aktorska w ogóle doszła do skutku.

Jako duet Caesar & Cleo” (później przemianowany na „Sonny & Cher”) występowali w klubach muzycznych i na festiwalach, w latach 60-tych pojawili się razem w takich komediach, jak „Wild on the Beach” (1965) i „Dobre czasy” (1967), w kolejnej dekadzie dorabiając się autorskiego show telewizyjnego „The Sonny and Cher Comedy Hour” (1971-74), za występ w którym Cher otrzymała nawet swój pierwszy Złoty Glob w 1971 roku.

W 1969 roku Cher pojawiła się w tytułowej roli w dramacie „Chasity”. Kolejną kreację stworzyła 13 lat później, grając Sissy w filmowej wersji „Wróć, Jimmy Deanie” (1982, nominacja do Złotego Globu) Roberta Altmana, jednak na poważnie jako aktorkę zaczęto traktować ją dopiero po występie u boku Meryl Streep i Kurta Russella w filmie Mike’a Nicholsa „Silkwood” (1983), który przyniósł jej Złoty Glob oraz nominację do BAFTA i Oscara.

W 1985 roku stworzyła wybitną kreację w dramacie Petera Bogdanovicha „Maska”, za którą została nagrodzona jako Najlepsza Aktorka na MFF w Cannes, otrzymując również kolejną nominację do Złotego Globu.

W 1987 roku zagrała aż w trzech znaczących produkcjach: thrillerze Peteta Yatesa „Podejrzany” z Liamem Neesonem, w czarnej komedii „Czarownice z Eastwick” z Jackiem Nicholsonem, Michelle Pfeiffer i Susan Sarandon, jednak przede wszystkim w muzycznej komedii romantycznej „Moonstruck” Normana Jewisona z Nicolasem Cagem. Rola w tym ostatnim przyniosła jej Oscara, trzeci Złoty Glob i nominację do BAFTA.

W 1990 roku zagrała jeszcze w komedii romantycznej „Syreny” i na tym w zasadzie zakończyła swoją krótką, acz znaczącą i pełnowymiarową karierę aktorską.

W późniejszych latach, prócz epizodycznych występów u Altmana w „Graczu” (1992) i „Prêt-à-Porter” (1994), zagrała w telewizyjnym projekcie nowelowym „Gdyby ściany mogły mówić” (1996, nominacja do Złotego Globu), którego była również współreżyserką, w niezbyt udanej komedii romantycznej „20 lat... i ani dnia dłużej” (1996), jak również w „Herbatce z Mussolinim” (1999) Franka Zeffirellego.

W 2003 roku otrzymała nagrodę Emmy jako współproducentka muzycznego dokumentu TV „Cher: The Farewell Tour”. W tym samym roku dała też gościnny występ w komedii braci Farrelly „Skazani na siebie” z Mattem Damonem. W 2010 roku zagrała Tess w musicalu "Burleska" u boku Christiny Aguilery.