Irina Palm

Marianne Faithfull jest niezwykłą artystką i wielką osobowością, aktorką nieco jednak słabszą.

Tytułowa Irina Palm to pseudonim pięćdziesięcioletniej angielskiej wdowy, której prawdziwe imię brzmi Maggie. Kobieta ma ciężko chorego wnuka, Olliego. Leczenie chłopca wymaga nieustannych nakładów finansowych. Bohaterka "Iriny Palm" zrobiła już bardzo wiele: sprzedała dom, zadłużyła się w banku i wśród mieszkańców miasteczka, w którym mieszka. Lekarz Olliego wspomina o eksperymentalnej metodzie leczenia prowadzonej w Australii. Maggie jako jedyna z całej rodziny - są jeszcze rodzice chłopca - próbuje znaleźć sposób na zdobycie pieniędzy na wyjazd. Zdesperowana zatrudnia się w londyńskim lokalu oferującym rozmaite usługi seksualne.

Postępowanie Maggie stanowi ilustrację stwierdzenia, że w imię miłości do drugiego człowieka można poświęcić wszystko. Skrajny przypadek zilustrował Lars von Trier w "Tańcząc w ciemnościach", z inną wielką artystką, Björk. Sam Garbarski, reżyser "Irina Palm" nie posunął się tak daleko, jak ekscentryczny Duńczyk oskarżany o manipulowanie emocjami widzów. Film z Faithfull jest zaledwie dramatem obyczajowym obnażającym drobnomieszczańskie zakłamanie. Garbarski przedstawił między innymi ironiczną wersję stosunków panujących wśród pań w średnim wieku. Sceny w sklepiku oraz spotkania Meggie z tak zwanymi przyjaciółkami należą do najlepszych w filmie.

Wybór odtwórczyni głównej roli jest jednak nietrafny. Kto uwierzy, że potomkini hrabiego Leopolda Sacher-Masocha nie wie, co to eufemizm lub ma trudności z wymówieniem słowa "penis"? Tym bardziej, że Faithfull nie potrafiła wiarygodnie wcielić się w "koczkodana w średnim wieku". Niezwykła pewność siebie emanuje z artystki od pierwszych scen filmu, tłumiąc tym samym problemy poruszane przez Grabarskiego.

Dominika Kaszuba