Trwa ładowanie...
d1bjtj9

Jean-Paul Belmondo

Najnowsze informacje
Oceń jako pierwszy:
Miejsce urodzenia:

Neuilly-sur-Seine, Hauts-de-Seine, Francja

Filmografia:

Borsalino (1970) (François Capella)

Młodszy Ferchau (1962) (Michel)

Doulos, Les (1963) (Silien)

Do utraty tchu (1960) (Michel Poiccard alias Laszlo)

Ryzykanci (1960) (Eric Stark)

Kochankowie roku drugiego (1971) (Nicolas Philibert)

Sois belle et tais-toi (1958) (Pierrot)

Oszuści (1958) (Lou)

Copains du dimanche, Les (1958) (Trebois)

Engel auf Erden, Ein (1959) (Michel Barrot)

Francuzka i miłość (1960) (Gilles)

Powrót Charlotte (1960) (Jean, the Old Boyfriend)

Distractions, Les (1960) (Paul)

Novice, La (1961) (Giuliano Verdi)

Un nommé La Rocca (1961) (Roberto La Rocca)

Léon Morin, pr?tre (1961) (Leon Morin)

Małpa w zimie (1962) (Gabriel Fouquet)

Un coeur gros comme ça (1962)

Giorno piu corto, Il (1962) (Erede Siciliano)

Młodszy Ferchau (1963) (Michel Maudet)

Peau de banane (1963) (Michel)

Cent mille dollars au soleil (1963) (Rocco)

Échappement libre (1964) (David Ladislas)

Par un beau matin d`été (1965) (Francis)

Szalony Piotruś (1965) (Ferdinand Griffon,)

Jean-Paul Belmondo (1965) (siebie)

Tendre voyou (1966) (Tony)

Un homme qui me plaît (1969) (Henri)

Sirene du Mississippi, La (1969) (Louis)

Cenny łup (1972) (Azad)

Doktor Popaul (1972) (Dr. Paul Simay)

Héritier, L` (1973) (Barthelemy Cordell)

T`es fou Marcel (1974) (siebie)

Peur sur la ville (1975) (Le commissaire Jean Letellier)

Incorrigible, L` (1975) (Victor)

L'Animal (1977) (Mike Gaucher et Bruno Ferrari)

L'as des as (1982) (Jo Cavalier)

Marginal, Le (1983) (Commissaire Philippe Jordan)

Hold-Up (1985) (Grimm)

Pros, Les (1986) (siebie)

Itinéraire d`un enfant gâté (1988) (Sam Lion)

Les Cent et une nuits (1995) (Actor for a Day)

Belmondo, le magnifique (1996) (siebie)

Désiré (1996) (Desire)

Une chance sur deux (1998) (Léo Brassac)

Peut-etre (1999) (Ako)

Amazone (2000) (Edouard)

Scoumoune, La (1972) (Roberto Borgo)

Stavisky... (1974) (Serge Alexandre Stavisky)

Un drôle de dimanche (1958) (Patrick)

Moderato cantabile (1960) (Chauvin)

Kobieta jest kobietą (1961) (Alfred Lubitsch)

Szpicel (1961) (Silien)

Syn marnotrawny (1962) (Amerigo)

Cartouche-zbójca (1962) (Cartouche)

Wzburzone morze (1963) (Il Livornese)

Dragées au poivre (1963) (Raymond)

Week-end a Zuydcoote (1964) (Julien Maillat)

La Bande a Bebel (1966) (siebie)

Życie złodzieja (1967) (Georges Randal)

Ho! (1968) (Ho)

Cerveau, Le (1969) (Arthur)

Dieu a choisit Paris (1969)

Mariés de l`an II, Les (1971) (Nicolas Philibert)

Wspaniały (1973) (Bob Saint-Clair/François Merlin)

L'Alpagueur (1976) (Roger Pilard)

Corps de mon ennemi, Le (1976) (Francois Leclercq)

Flic ou voyou (1979) (Commisaire Stanislas Borowitz/ Angelo Crutti)

Błazen (1979) (Alain Dupre)

Zawodowiec (1981) (Joss Baumont)

Morfalous, Les (1984) (Pierre Augagneur)

Solitaire, Le (1987) (Stan Jalard)

Inconnu dans la maison, L` (1992) (Loursat)

Nędznicy (1995) (Henri Fortin)

Les Acteurs (2000) (Jean-Paul Belmondo)

Ciociara, La (1960) (Michele)

Człowiek z Rio (1964) (Adrien Dufourquet)

Joyeuses Pâques (1984) (Stephane Margelle)

Człowiek z Hong-Kongu (1965) (Arthur Lempereur)

Paris brûle-t-il? (1966) (Pierreflot/Y. Morandat)

Casino Royale (1967) (French Legionnaire)

Amours célèbres (1961) (Lauzun)

d1bjtj9

Francuski aktor, który do historii kina przeszedł jako jedna z legendarnych postaci, dzięki niezapomnianej kreacji w sztandarowym dziele nowofalowym – „Do utraty tchu” Jean-Luka Godarda. Bardzo charyzmatyczny i charakterystyczny, jeden z prawdziwych ulubieńców publiczności, sam znany z dużego poczucia humoru i gorących romansów.

Urodził się 9 kwietnia 1933 roku w Neuilly–sur-Seine we Francji, jako syn dość znanego rzeźbiarza.

Studiował w Conservatoire National Superieur d'Art Dramatique w Paryżu, a po krótkim okresie występów w teatrze zadebiutował w filmie „Pieszo, konno i wozem” (1957).

Po kilku dalszych występach, m.in. w komedii „Bądź piękna i milcz” (1958) Henriego Verneuila, u Marcela Carné w „Oszustach” (1958), Claude’a Chabrola w „Na dwa spusty” (1959) i Vittoria de Siki w „Matce i córce” (1960) z Sophią Loren, pojawił się w legendarnej roli u boku Jean Seberg w „Do utraty tchu” (1960) Godarda, na zawsze zapewniając sobie stałe miejsce w historii kina.

To wówczas ukształtował się charakterystyczny wizerunek aktora - „lirycznego anarchisty”, umacniany w kolejnych filmach przywódców Nowej Fali, jak m.in. „Kobieta jest kobietą” (1961) z Jeanne Moreau i „Szalony Piotruś” (1965, nominacja do BAFTA) Godarda, czy „Syrena z Missisipi” (1969) François Truffaut z Catherine Deneuve.

W 1961 roku wcielił się w postać duchownego w filmie Jean – Pierre’a Melville’a „Ksiądz Leon Morin” z Emmanuelle Rivą, za co otrzymał pierwszą nominację do BAFTA.

Przyjmował też kreacje zgoła odmienne, jak m.in. w filmach Philippe’a de Broki (główna rola w obrazie z gatunku „płaszcza i szpady” – „Cartouche - zbójca” 1962, udział w komediach sensacyjnych: „Człowiek z Rio” 1964 i „Człowiek z Hong-Kongu” 1965.

Zagrał u boku Simone Signoret, Alaina Delona i Brigitte Bardot w „Sławnych miłościach” (1961), razem z Jeanem Gabinem w „Małpie w zimie” (1962) Henriego Verneuila, u boku Giny Lollobrigidy we włosko-francuskim romansie „Wzburzone morze” (1963), obok Orsona Wellesa w „Czy Paryż płonie?” (1966) René Clementa.

Wystąpił w komedii kryminalnej Louisa Malle’a „Życie złodzieja” (1967), w komediodramacie „Mężczyzna, który mi się podoba” (1969) Claude’a Leloucha oraz w niezbyt udanym „Bondzie” – „Casino Royale” (1967), na planie którego spotkał Ursulę Andress.

Generalnie, po stosunkowo krótkim „romansie” z kinem ambitnym, który paradoksalnie stał się właśnie jego przepustką do sławy, poszedł w kierunku kina komercyjnego. Przez lata był ulubieńcem francuskiej publiczności.

Gatunkiem, w którym Belmondo sprawdzał się dobrze były m.in. różnego rodzaju komedie („Polowanie na mężczyznę”, „100 milionów dolarów w słońcu” Henriego Verneuila, „Kochany łobuz” Jeana Beckera, „Mózg”, „Niepoprawny”, „Dubler” z Raquel Welch, „Wesołych świąt” z Sophie Marceau).

W 1971 roku pojawił się obok Omara Sharifa w znanym kryminale „Cenny łup” w reżyserii Henriego Verneuila, z którym współpracował wielokrotnie w ciągu swojej kariery.

Oprócz wcześniej wspomnianych filmów tego twórcy, był też gwiazdą jego thrillera akcji „Strach nad miastem” (1975), sensacyjnego filmu „Ciało mojego wroga” (1976) oraz komedii wojennej „Złoto dla pazernych” (1984). Nierzadko grał szpiegów i agentów, m.in. w dość znanym thrillerze „Łowca” (1976), czy w filmie sensacyjnym „Zawodowiec” (1981).

W ciągu ostatnich dwudziestu lat na ekranie pojawiał się raczej rzadko.

Wystąpił m.in. w adaptacji „Nędzników” (1995) Claude’a Leloucha, u Agnés Vardy w dokumentalizowanym obrazie „Sto i jedna noc” (1995) z Michelem Piccoli oraz w komedii Patrice’a Leconte’a „Dziewczyna dla dwóch” (1998) z Vanessą Paradis i Alainem Delonem. Raz jeszcze spotkał się z Phipippem de Broką na planie komedii przygodowej „Amazonka” (2000) oraz dołączył do całej plejady gwiazd francuskiego kina w komedii „Aktorzy” (2000) Bertranda Bliera.

Ostatnim występem Belmondo była rola w dramacie „Moja krew” (2001). Z kontynuacji kariery zrezygnował najpewniej z powodów zdrowotnych (w 2001 roku miał udar mózgu). Mimo to zgodził się na wyjątek - w 2009 roku zagrał w filmie "Un Homme et son chien".

Uwielbienie publiczności jakoś nigdy nie przełożyło się na podobne uczucia ze strony krytyków. Choć po roli w „Do utraty tchu” okrzyknięto go m.in. „następcą Jeana Gabina” i „francuskim Jamesem Deanem”, otrzymał jedynie jednego Césara w karierze (w 1989 roku, za rolę w „Podróży rozpieszczonego dziecka” Claude’a Leloucha).

W 1990 roku został za to odznaczony Orderem Legii Honorowej za swoje dokonania artystyczne.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d1bjtj9
d1bjtj9
d1bjtj9
d1bjtj9

Pobieranie, zwielokrotnianie, przechowywanie lub jakiekolwiek inne wykorzystywanie treści dostępnych w niniejszym serwisie - bez względu na ich charakter i sposób wyrażenia (w szczególności lecz nie wyłącznie: słowne, słowno-muzyczne, muzyczne, audiowizualne, audialne, tekstowe, graficzne i zawarte w nich dane i informacje, bazy danych i zawarte w nich dane) oraz formę (np. literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne, programy komputerowe, plastyczne, fotograficzne) wymaga uprzedniej i jednoznacznej zgody Wirtualna Polska Media Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, będącej właścicielem niniejszego serwisu, bez względu na sposób ich eksploracji i wykorzystaną metodę (manualną lub zautomatyzowaną technikę, w tym z użyciem programów uczenia maszynowego lub sztucznej inteligencji). Powyższe zastrzeżenie nie dotyczy wykorzystywania jedynie w celu ułatwienia ich wyszukiwania przez wyszukiwarki internetowe oraz korzystania w ramach stosunków umownych lub dozwolonego użytku określonego przez właściwe przepisy prawa.Szczegółowa treść dotycząca niniejszego zastrzeżenia znajduje siętutaj