Kiejstut Bereźnicki

Kiejstut Bereźnicki jest jednym z najważniejszych współczesnych malarzy polskich. Cechą szczególną jego twórczości jest dialog prowadzony z dziełami dawnych mistrzów. Inspiracje czerpie m.in. z barokowego malarstwa holenderskiego i polskiego portretu trumiennego. Przedstawia człowieka w scenach pasyjnych, procesjach, ucztach, zabawach karnawałowych, martwych naturach i portretach. Tworzy liczne obrazy o tematyce rodzajowej, oparte na kanwie wspomnień z dzieciństwa.

Jest profesorem gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Debiutował na przełomie lat 50. i 60, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie w 1958 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Stanisława Teisseyere’a. W młodości łączony z kręgiem „szkoły sopockiej”. Od 1960 roku związany z Akademią Sztuk Pięknych, gdzie od 1982 roku prowadzi pracownię malarstwa. W latach 1981–1983 piastował funkcję prorektora, a od 1994 roku jest profesorem zwyczajnym na macierzystej uczelni.

Od 1959 r. Bereźnicki bierze aktywny udział w krajowych wystawach środowiskowych i pokoleniowych, jak np. sopockie Porównania szczecińskie Festiwale Polskiego Malarstwa Współczesnego, III Salon Marcowy w Zakopanem, VI Festiwal Sztuk Pięknych w warszawskiej „Zachęcie", gdzie otrzymał złoty medal. Kilkakrotnie otrzymywał Nagrody Ministra Kultury i Sztuki, a także odznaczenia państwowe: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a także odznaczenie zasłużony dla Ziemi Gdańskiej (1972).

Regularnie wystawia za granicą. Pokazywał swoje prace zagranicą, m.in. na III Biennale Młodych w Paryżu oraz na VIII Biennale w Sao Paulo. Prace Bereźnickiego posiada większość polskich Muzeów Narodowych, podobnie jak zagraniczne państwowe i prywatne kolekcje – wśród nich w Musee National d'Art Moderne de la Ville de Paris, Stadtlische Kunstgalerie w Bochum.