''Opieka domowa'': w polskich kinach od 18 listopada

Vlasta, pielęgniarka opiekująca się marudnymi pacjentami w ich domach, z pasją i poświęceniem wykonuje swoją pracę, kocha też gorąco swojego męża Lada i córkę. Wszyscy troje żyją w rejonie Czech znanym z produkcji wina. Pewnego dnia życie bohaterki drastycznie się zmienia i będzie ona musiała wyjść ze swojej roli. Smutne i wesołe tony przeplatają się w opowieści o Vlaście, która pomagała innym, a teraz sama będzie potrzebowała pomocy.

Wszyscy wiemy, że życie jest krótkie, ale każdy z nas radzi sobie z tym faktem na swój niepowtarzalny sposób. „Opieka domowa”, fabularny debiut reżysera i scenarzysty Slávka Horáka, podejmuje ten temat w niezwykle oryginalny sposób. Balansując pomiędzy tonami komediowymi i słodko-gorzkimi, film opowiada o egzystencjalnych wyborach pielęgniarki środowiskowej, która przedkłada potrzeby innych nad swoje. Vlasta musi się nauczyć, że w ten sposób zmierza do samozniszczenia. Jej mąż, typowy facet z małego miasteczka, wyznaje zupełnie inną filozofię: skupia się na pracy w swoim warsztacie i popija śliwowicę. Z czasem okaże się jednak, że za fasadą twardziela i żartownisia skrywa się wrażliwy mężczyzna.

W poszukiwaniu tematu Horák udał się do rodzinnego domu, bo chciał zrobić obraz o spokojnym, wiejskim życiu. Na miejscu zdał sobie sprawę, że jego matka, pielęgniarka domowa, jest doskonałym prototypem bohaterki filmowej – jej opowieści były zajmujące i niesamowite.

Rodzice reżysera byli więc inspiracją głównych postaci „Opiece domowej”, co sprawiło, że dzieło to jest tak bliskie życia i autentyczne w portretowaniu relacji międzyludzkich. Film w przeważającej części nakręcono w domu rodzinnym Horáków, ich ogrodzie, warsztacie i winnicy, więc miejsca te dobrze oddają atmosferę tego regionu Czech. Cześć kostiumów z kolei to ubrania matki reżysera, a epizody zagrali naturszczycy z tamtych okolic.