Paulina Młynarska
Miejsce urodzenia: | Warszawa |
Filmografia: | Panny i wdowy (1991) (Zosia, przyjaciółka Eweliny) Kronika wypadków miłosnych (1985) (Alina) Bar "Atlantic" () (Tereska Gniewusówna) Pożegnanie z Marią (1993) (dziewczyna Piotra) Wirus (1996) (Prokurator Ewa) |
Kolejna znana przedstawicielka rodu Młynarskich. Dziennikarka radiowa i telewizyjna, aktorka. Siostra Agaty Młynarskiej, córka Wojciecha Młynarskiego i aktorki Adrianny Godlewskiej.
Urodziła się 15 listopada 1970 roku w Warszawie. Jako 16-latka rzuciła liceum i wyjechała do Paryża, wbrew woli rodziców. Wcześniej, w 1985 roku zadebiutowała na dużym ekranie, i to od razu u Andrzeja Wajdy, w pierwszoplanowej roli Aliny w „Kronice wypadków miłosnych”.
Mimo że przez pierwsze miesiące pobytu w Paryżu była – w dosłownym tego słowa znaczeniu – na afiszach (reklamujących film Wajdy), początki życia na obczyźnie wcale nie były łatwe. W przeciwieństwie do rodzinnego kraju, tam na nikim nie robił wrażenia fakt, że jest córką „tego” Młynarskiego.
Po powrocie z Francji, gdzie zabawiła kilka lat, dając nawet niewielki występ na tamtejszym ekranie (serial TV „Różowa seria”), kontynuowała występy aktorskie w polskich produkcjach.
Zagrała Zosię w głośnym filmie Janusza Zaorskiego „Panny i wdowy” (1991), prokurator Ewę w sensacyjnym „Wirusie” Jana Kidawy-Błońskiego, z Cezarym Pazurą u boku (1996), dziewczynę Piotra w „Pożegnaniu z Marią” Filipa Zylbera (1993) i Tereskę w serialu Janusza Majewskiego „Bar Atlantic” (1996).
W latach 1997-1999 związana była z telenowelą „Złotopolscy”, gdzie kreowała postać Agaty Gabriel, córki Ilony (Ewa Kasprzyk) i Wiesława (Paweł Wawrzecki).
W międzyczasie stale działała jako dziennikarka radiowa, związana ze stacją RMF FM i TOK FM. Zasłynęła jako twórczyni i główna redaktorka zakopiańskiego oddziału RMF-u.
Później związała się z telewizją. W latach 2004-2005 prowadziła program „Interwencja” na antenie Polsatu, a w 2005 roku związała się z telewizją TVN Style, gdzie zasłynęła jako prezenterka takich programów, jak „Miasto kobiet”(2005-2007, ponownie od 2008 roku) i talk-show „Żądło” (2007). W 2007 roku na moment pojawiła się też na ekranie telewizyjnej „dwójki”, jako gospodyni programu „Pytanie na śniadanie”.
Była jedną z uczestniczek francuskiego odpowiednika (i poprzednika) programu „Europa da się lubić”, zatytułowanego „Union Libre”.
W 2006 roku pojawiła się jako „znana prezenterka” w popularnym sitcomie „Niania”.
Niedawno poślubiła czwartego z kolei męża. Ma 16-letnią córkę Alicję z pierwszego małżeństwa.
Swego czasu znana była pod nazwiskiem Paulina Radzińska.
Komentarze