Krótko o Polańskim
Urodził się 18 sierpnia 1933 roku w Paryżu. Pochodzi z żydowskiej rodziny.
Od 1936 roku mieszkał w Krakowie, tutaj także spędził w getcie część wojny. Będąc uczniem udzielał się jako aktor w radiu i w teatrze. Nie został przyjęty na studia aktorskie, ale dostał się na reżyserię do PWSF w Łodzi, którą ukończył w 1959 roku (bez dyplomu, zrealizował film, ale nie napisał pracy teoretycznej).
Jeszcze w szkole filmowej zasłynął z prowokacji, realizując etiudę „Rozbijemy zabawę” (1957). Najsłynniejszym krótkometrażowym filmem z tamtego okresu jest obraz „Dwaj ludzie z szafą” (1958).
W 1974 roku odniósł sukces dzięki pastiszowemu „Chinatown” z Jackiem Nicholsonem i Faye Dunaway (11 nominacji do Oskara, w tym jedna za reżyserię; Oskar za scenariusz dla Roberta Towne’a; Złoty Glob za Reżyserię, Złoty Glob za scenariusz dla Roberta Towne’a, Nagroda BAFTA dla Najlepszego Reżysera). W dwa lata później nakręcił kolejny film dotyczący problemu rozpadu osobowości „Lokator” (1976), w którym zagrał główną rolę. Skandal obyczajowy nie pozwolił mu na kontynuację kariery w Ameryce (do tej pory reżyser jest ścigany w tym kraju i nie ma do niego wstępu). (mf/mn)