Sad pełen księżyca

Emerytowana nauczycielka Wiera Andriejewna mieszka wraz ze schorowanym mężem Grigorijem w Sankt Petersburgu. Jest opiekunką swego kapryśnego męża, który próbuje spisać swoje wspomnienia z gułagu. Wiera rozpoznaje na pchlim targu w zaniedbanym, podpitym osobniku swoją pierwszą miłość z dzieciństwa. Nagle ożywione uczucie przywraca Aleksiejowi energię, nadzieję i chęć życia, natomiast Wierę stawia wobec rozterek i zmusza do bolesnych wyborów.

„Kultura to przecież nie słowa, książki ani znaki, kultura to sposób bycia, tryb działania, szczególne ukształtowanie ludzkiego „ja”. Jej nieobecność odczuwamy dziś bardzo wyraźnie –i prostoduszny, w dużej mierze banalny film Mielnikowa działa jak nagłe przypomnienie o duszy w przestrzeni, w której umiejętność życia sprowadza się do biegłości w użytkowaniu towarów i usług” – moskiewski krytyk o filmie.