Tola Mankiewiczówna

Po maturze studiowała grę na fortepianie w Konserwatorium Warszawskimi jednocześnie pobierała prywatne lekcje śpiewu oraz gry scenicznej u J. Machówny. Poo debiucie w pozostała w Operze Warszawskiej do r. 1924. W l. 1924-28 kontynuowała studia wokalne w Mediolanie, a po powrocie ponownie była solistką Opery Warszawskiej (do 1932 r.). Po zamknięciu Opery zadebiutowała w operetce i 30 grudnia 1931 r. zadebiutowała jako Franzi w "Czarze walca" w Teatrze Nowości. Rolą tą odniosła wielki sukces, który przesądził o kierunku jej kariery. W następnych latach do wybuchu wojny występowała w czołowych teatrzykach operetkowych i rewiowych: "Morskie Oko" (1932-33), "Rex" (1933), "Wielka Operetka" (1933-34), "Wielka Rewia" (1934-36; 1937-39), "Stara Banda" (1935), "Hollywood" (1935), "Cyrulik warszawski" (1937). W r. 1935 i 1938 występowała z powodzeniem w Berlinie. W czasie kampanii wrześniowej znalazła się w Białymstoku; początkowo występowała tam jako śpiewaczka estradowa, a w l. 1940-41 była aktorką tamtejszego Teatru
Polskiego. W 1942 r. powróciła do Warszawy. Po wojnie działała jako przede wszystkim jako artystka estradowa, dając szereg koncertów i recitali. W l. 1951-55 była aktorką Teatru Nowego, potem Operetki Warszawskiej. W filmie dała sie zapamiętać jako wspaniała odtwórczyni ról w komediach muzycznych. Dzięki pięknemu i dobrze wyszkolonemu głosowi, stała się idealną wykonawczynią wielkich przebojów H. Warsa i J. Petersburskiego.