Uniesie nas wiatr

Akcja najnowszego filmu Abbasa Kiarostamiego, wielkiego mistrza kina irańskiego, rozgrywa się w małym miasteczku w Kurdystanie, dokąd przybywa kilku mężczyzn z Teheranu. Czekają na ceremonię pogrzebową i właśnie to oczekiwanie staje się tematem całego filmu. Aluzje, niedopowiedzenia i sugestie pozwalają reżyserowi opowiedzieć o naturze czasu i chwili obecnej, o tym, że ciągłe myślenie o przyszłości oddala nas od teraźniejszości i sprawia, że jesteśmy nieobecni w otaczającym nas świecie. Fabuła jest tu tylko pretekstem do wyrażenia filozoficznej refleksji na temat życia i śmierci. Uniesie nas wiatr to pełne liryzmu, kontemplacyjne dzieło, w którym najbardziej istotne wydają się chwile ciszy oraz to, czego nie można zobaczyć na ekranie. Film stawia więcej pytań, niż daje odpowiedzi, czerpiąc tym samym z jedynego w swym rodzaju źródła, z którego narodziły się poezja i filozofia. Abbas Kiarostami utrwalił swoja pozycję po sukcesie filmu Smak wiśni, za który otrzymał Złotą Palmę w Cannes. Uniesie nas wiatr
przypomina dawniejsze dzieła tego reżysera pod względem stylu. Grają tu również aktorzy nieprofesjonalni, co jest charakterystyczne dla jego utworów. Kluczem do filmu jest wiersz Forough Farrochzad, perskiej poetki, która zmarła tragicznie w 1966 roku, w wieku 33 lat. Jej twórczość jest wyjątkowo osobista, pełna uczuć i śmiałego, jak na kulturę irańską, erotyzmu. Abbas Kiarostami, zafascynowany jej poezją, zaczerpnął z niej tytuł swojego najnowszego dzieła.