Bohater drugiego planu
Nigdy nie miał urody gwiazdy kina. Po ukończeniu prestiżowej New York University's Tisch School of Drama pracował przy produkcjach off-broadwayowskich, podejmował także inne zajęcie. Zatrudniał się m.in. jako kelner i ochroniarz. Pierwszy przełom w karierze Philipa Seymoura Hoffmana nastąpił w 1992 roku za sprawą filmu "Zapach kobiety", w którym wystąpił obok Ala Pacino (oscarowa rola) i Chrisa O’Donnella.
Charakterystyczna aparycja i wyrazista gra młodego aktora sprawiły, że zaczął występować w kilku filmach rocznie, jednak zawsze na drugim planie, jako barwny dodatek dla głównych bohaterów. Jego drugoplanowe kreacje stawały się jednak z roku na rok coraz lepsze, zaczęły pozostawać w pamięci na dłużej niż postacie pierwszego planu: "Twister" (1996), "Boogie Nights" (1997), "Big Lebowski" (1998), "Magnolia" (1999), "Czerwony smok" (2002), "Wzgórze nadziei" (2003).