Trwa ładowanie...
d3v0po7

Wiktor Nanowski

Najnowsze informacje
5.0
(1 głos)
Oceń:
Miejsce urodzenia:

Kijów

Filmografia:

Pokój z widokiem na morze (1977) (Sierżant)

Justyna (1979) (Ojciec Karola)

Nie lubię poniedziałku (1971) ( Mężczyzna na lotnisku czekający na Francuza)

Polonia Restituta (1980) (Kardynał, członek Tymczasowej Rady Stanu)

Jak być kochaną (1962) (Hans, Niemiec rozmawiający w kawiarni z Petersem)

Stawka większa niż życie () (Sasza)

Rodzina Milcarków (1962) (Porucznik)

Wilczy bilet (1964) (Sekretarz partii)

Polonia Restituta (serial) () (Henryk Przeździecki)

Noce i dnie () (Furman Klimecki)

Pożegnanie z diabłem (1956) (sędzia śledczy)

Tulipan () (ojciec Marzeny)

Zamach stanu (1980) (Świadek oskarżenia w procesie brzeskim)

Cień już niedaleko (1984) (Inwalida, znajomy z komisji lekarskiej)

Śmierć prezydenta (1977) (Edward Okuń, wiceprezes "Zachęty")

Żołnierz zwycięstwa (1953) (oficer radziecki)

Gromada (1952) ( Towarzysz Bryła, sekretarz powiatowy partii)

Zagubione uczucia (1957) (Stańczak, były mąż Zofii)

Wielka miłość Balzaka (1973) (Lokaj Guidoni-Viscontich)

Barwy walki (1965) (Dowódca oddziału rosyjskiego)

Dagny (1977) (Ksiądz na pogrzebie Koraba-Brzozowskiego)

Noce i dnie (1975) ( Klimecki, furman w Serbinowie)

Sprawa Gorgonowej (1977) (Nadkomisarz Frankiewicz)

Wiano (1963) (Sprzedający bilety na zabawę)

Lalka () (Bankier na zebraniu u księcia)

Barbara i Jan () (Milicjant aresztujący prowadzących kasyno)

d3v0po7
WP Film
Źródło: WP Film

Wiktor Nanowski – życiorys

*Wiktor Nanowski *to polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny urodzony 20 listopada 1920 w Kijowie, który wtedy znajdował się na terenie Ukraińskiej SRR. Uczęszczał do studia baletowego przy Teatrze Opery i Baletu im. Tarasa Szewczenki, póxniej wstąpił do tamtejszej szkoły dramatycznej. Wiktor Nanowski był żołnierzem Armii Czerwonej podczas II wojny światowej. Po 1945 roku przystąpił do Szkoły Dramatycznej Janusza Strachockiego w Warszawie. W 1953 roku zdał aktorski egzamin eksternistyczny w Krakowie. W latach 1945-1947 Wiktor Nanowski był członkiem Zespołu Pieśni i Tańca Centralnego Domu Żołnierza w Warszawie oraz występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W kolejnych latach można było go oglądać w teatrach warszawskich: Teatrze Nowym (1949–1950), Teatrze Domu Wojska Polskiego (1950–1957) oraz Teatrze Polskim (1957–1980). Wiktor Nanowski stworzył także wybitne kreacje teatralne w spektaklach: Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego w reż. Ludwika René (1966), Kariera Artura Ui Bertolta Brechta w reż. Jerzego Gruzy (1973), Kordian i cham według Leona Kruczkowskiego w reż. Jana Bratkowskiego (1972), Martwe dusze Nikołaja Gogola w reż. Zygmunta Hübnera (1966), Babbitt Sinclaira Lewisa w reż. Henryka Kluby (1975), Panu Jowialskim Aleksandra Fredry w reż. Olgi Lipińskiej (1976), Letnikach Maksima Gorkiego w reż. Lidii Zamkow jako Koropiłkin (1977) oraz w Napadzie Janusza Dymka i Feliksa Falka (1975)
Wiktor Nanowski zmarł 8 lutego 1987 roku w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej (kwatera E-XVII-1-3-4).

Wiktor Nanowski – wyróżnienia

Wiktor Nanowski otrzymał szereg odznaczeń, wśród nich znalazły się:
Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (1976)
Srebrny Krzyż Zasługi (1945)
Złoty Krzyż Zasługi (1957)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d3v0po7
d3v0po7
d3v0po7