Wyjątkowa rozmowa z Anną Seniuk: "Miłość jest motorem działania"

Źródło zdjęć: © AKPA

17 stycznia 2011, 16:36

Miłość, cierpienie, honor i wiara to zdaniem *Anny Seniuk wartości, które pozwalają nam iść naprzód. W teatrze stworzyła wiele niezapomnianych ról, a serca telewidzów podbiła rolą Madzi Karwowskiej w kultowym serialu Jerzego Gruzy "Czterdziestolatek". Ostatnio zaś mogliśmy podziwiać ją w filmie "Laura", gdzie zagrała teściową uwięzionego pod ziemią górnika. Choć większość ludzi postrzega ją jako osobę otwartą i żywiołową - tak też jest na scenie - aktorka przyznaje, że w gruncie rzeczy jest samotnikiem i introwertykiem.*

- Zbigniew Nowak, bohater filmu "Laura" - po tym jak spędził 111 godzin pod ziemią - powiedział, że przetrwał tylko dzięki miłości. Co według Pani daje siłę, aby przezwyciężyć przeciwności losu?

To prawda, dzięki miłości możemy bardzo wiele znieść i bardzo wiele ofiarować, prawie wszystko. Miłość jest motorem działania. Jest jeszcze kilka innych rzeczy, które pozwalają nam iść naprzód. Myślę że oprócz miłości jest to również cierpienie, honor, wiara.

* - Anna Seniuk - wybitna aktorka, profesor Akademii Teatralnej w Warszawie. W swojej karierze zawodowej grała Pani wiele ról. Ile w postaciach przez Panią kreowanych było Pani samej?*

Wykonuję zawód, który jest częścią mojego życia. Nie zatracam się w graniu, nie czuję się kimś innym. Pracuję nad postacią, przetwarzam ją, ale "postać" powinna jak najbardziej odbiegać od prywatnych cech aktora.

- Zarówno w życiu jak i w filmie "Laura" jest Pani matką, teściową i babcią. W czym ta kreacja różni się od Pani, a w czym jest podobna?

Moja formuła na aktorstwo - jak mówiłam - im dalej od swoich cech charakteru i od siebie, tym lepiej. Nie daj Boże, żebym zagrała taką babcię i taką mamusię jaką jestem w domu. To by było straszne! Nie dlatego, że uważam, iż jestem straszną babcią i mamą, ale to byłoby niezawodowe. Na scenie sprawiam wrażenie osoby żywiołowej, temperamentnej, otwartej, a jestem samotnikiem i zdecydowanym typem introwertycznym.

- A jaką jest Pani mamą i babcią prywatnie?

Tego nie wiem. Trzeba by dzieci spytać (śmiech). Robią dobrą minę, ale nie wiem, czy w pełni spełniłam ich oczekiwania. Dopiero teraz dowiaduję się z wywiadów mojego syna, jaką byłam mamą. Ostatnio wyczytałam, że on właściwie mało pamięta mnie w domu, że ciągle byłam nieobecna. A mnie się wydawało, że dużo czasu poświęcałam domowi. Tak więc po latach dowiedziałam się o sobie paru ciekawych rzeczy. Okazuje się, że człowiek ma o sobie zupełnie inne wyobrażenie niż jego najbliżsi.

- Sami o sobie na różnych etapach życia też chyba myślimy inaczej. Powiedziała Pani kiedyś w wywiadzie, że, gdyby miała tę wiedzę, co dziś, grałaby zdecydowanie mniej, a więcej czasu poświęcała domowi. Dzisiaj jest Pani jedną z najbardziej rozpoznawalnych polskich aktorek. Czy osiągnęłaby Pani taką pozycję, gdyby grała Pani mniej?

Rozpoznawalność nie jest moim celem, a pozycja nic nie jest warta, gdy się rozsypuje dom. Odkąd dzieci przyszły na świat, nigdy nie pracowałam w czasie wakacji. Zawsze spędzałam je z dziećmi i byłam w tym konsekwentna.

- Czyli można jedno z drugim - to znaczy karierę i życie rodzinne - pogodzić?

Trzeba odpowiedzieć sobie na pytania: Kim jestem? Czego oczekuję od siebie i życia? To nie jest łatwe. Nie tylko praca jest naszym życiem. Jest jeszcze miłość, dzieci, przyjaciele, świat. Praca to tylko jeden z elementów naszego życia. Był czas, kiedy pracowałam do utraty tchu i czas kiedy siedziałam w domu, ale jest jedna rzecz, która zawsze była w moim życiu obecna - nigdy nie rozstawałam się z teatrem. Zawdzięczam mu wiele pięknych ról, bo na deskach teatralnych zawsze stałam mocno.

** [