50-lecie Wrocławskiego Teatru Pantomimy

Na spektaklach Henryka Tomaszewskiego byłem zawsze bardzo wzruszony i miałem dreszcze. Albo się bardzo śmiałem, albo nie wstydziłem się łez - powiedział we wrocławskim Ratuszu Jan Peszek. Aktor był gościem wernisażu, który rozpoczął obchody 50-lecia Wrocławskiego Teatru Pantomimy.

Cykl uroczystości jubileuszowych otwiera wystawa pod tytułem "Ogród miłości". To unikatowa ekspozycja. Zgromadzone tu pamiątki pokazują nie tylko zewnętrzne życie teatru, ale przede wszystkim jego życie prywatne - opowiadał Aleksander Sobiszewski, dyrektor teatru.

Wśród eksponatów przeważają prywatne zdjęcia z prób i zza kulis teatru. Zobaczyć można też plakaty zapowiadające wstępy artystów w Kanadzie czy Rosji, a także liczne rekwizyty sceniczne, np. ślubne kimono. Wszystko zebrała i przygotowała kurator wystawy Małgorzata Bruder z Muzeum Miejskiego.

Przed otwarciem wystawy aktorzy Wrocławskiego Teatru Pantominy przedstawili 15-minutowy performance napisany specjalnie na tą okazję. W historii o życiu legwanów wystąpiło 13 aktorów. Zagrali na schodach i w holu ratusza.

W programie obchodów jubileuszu teatru zaplanowano jeszcze odsłonięcie dwóch tablic upamiętniających Henryka Tomaszewskiego, wystawy fotografii, przedstawienia Wrocławskiego Teatru Pantomimy, przedstawienie archiwalnych nagrań występów Tomaszewskiego oraz kilkudniowe seminarium połączone z pokazami gry mimów. Imprezy potrwają do 26 listopada.

Kilka dni temu uchwałą Sejmiku Województwa Dolnośląskiego Wrocławski Teatr Pantomimy otrzymał imię Henryka Tomaszewskiego.

Wrocławski Teatr Pantomimy został założony w 1955 r. przez Henryka Tomaszewskiego. Na początku działał jako Studio Pantomimy przy Państwowych Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. W 1958 r. scena uzyskała status teatru zawodowego i od tej pory funkcjonuje pod obecną nazwą. W 1969 r. przy teatrze powstało Studium Pantomimiczne.

Tomaszewski to wybitny polski tancerz, choreograf, reżyser i autor scenariuszy. Był dyrektorem, kierownikiem artystycznym i autorem wszystkich realizacji wrocławskiej sceny. Był kolekcjonerem zabawek, zwłaszcza starych lalek, o których mawiał, że każda ma swoją historię i duszę. Zmarł w 2001 r.