Absurd połączony z rozpaczą bohaterki

Kiedy Christine Collins po powrocie do domu zauważa nieobecność swego syna, którego samotnie wychowuje, dzwoni na policje. Zgłasza się o pomoc do organu, który pierwszy przychodzi na myśl w takich sytuacjach. Wierzy, ze policja odnajdzie jej syna. I rzeczywiście odnajduje. Jednak odszukane dziecko nie jest synem Christine.

Sytuacja nabiera zabarwienia absurdu połączonego z rozpaczą bohaterki, gdyż nikt nie wierzy zapewnieniom matki, ze policja oddała jej niewłaściwe dziecko...

Sukces poszukiwań zaginionego chłopca jest sposobem na poprawienie nadszarpniętego wizerunku władz. Policja triumfuje. Tragedia matki jest dla niej mało istotna, a kobieta upierająca się stale przy swej wersji , staje się coraz bardziej niewygodna. Siły porządkowe wysyłają do niej lekarza, mającego rozmyć wątpliwości… związane z tożsamością odszukanego dziecka a tym samym doprowadzić do zaprzestania dalszego roztrząsania sprawy. Gdy to nie pomaga, zostają powzięte bardziej drastyczne środki, Christine Collins zostaje usunięta do szpitala psychiatrycznego, gdzie spotyka więcej ofiar systemu.

Szczęśliwie dla bohaterki jej historią interesuje się wpływowy pastor, autor audycji radiowych Gustav Briegleb, który od dłuższego czasu przygląda się poczynaniom władzy w swoim mieście. Wyciąga kobietę ze szpitala dla psychicznie chorych, załatwia najlepszego adwokata, nagłaśnia sprawę, motywuje do walki.

O przypadku Christine Collins mówi się coraz częściej, gdyż wychodzi na jaw, ze zaginięcie jej dziecka prawdopodobnie powiązane jest z masowym morderstwem chłopców, które miało miejsce w innym stanie.

W Los Angeles huczy. Odbywają się powstania przeciwko policji, która zamiast szukać dziecka pani Collins, zajmowała się zmuszaniem innego dziecka do podawania się za syna bohaterki.

Poruszający film obrazujący determinację i siłę matki w poszukiwaniu jedynego syna, tym bardziej wstrząsający, że jest to historia z życia wzięta.