Jestem historykiem sztuki

Myślała pani kiedyś nad tym, kim by pani była, gdyby nie aktorstwo?

– Myślałam wielokrotnie, bo nie sądzę, żeby aktorstwo to był mój wymarzony zawód. Nie mam w sobie wystarczającej dozy narcyzmu. Tak mi się po prostu w życiu zdarzyło. A ja wierzę w to, że jak już coś się zdarza, to trzeba losu posłuchać. I tak poszłam tą drogą. Mam też wykształcenie w innych kierunkach, w innym życiu bez żalu mogłabym być kimś innym. Z korzyścią dla własnej psychiki zapewne.