Andrzej Seweryn ze Złotym Aniołem Tofifest za całokształt twórczości

O roli Zdzisława Beksińskiego, mówi się, że to aktorska kreacja dekady. Rola w „Ostatniej rodzinie” Jana P. Matuszewskiego po raz kolejny udowadnia, że Seweryn to wielki aktor nie tylko polskiego, ale i europejskiego kina. Gwiazdor Seweryn (...) zdołał uchwycić zewnętrzny geniusz Zdzisława, bez słów ukazując jednak także czający się wewnątrz mrok, który sam Beksiński starał się ukrywać wszędzie poza swoją sztuką — pisało „Variety”.

Andrzej Seweryn nie zagrał Zdzisława. On przeistoczył się w swoją postać, jak zwykł to robić Robert de Niro w swoich największych kreacjach aktorskich w latach 70. Seweryn tworzy najwybitniejszą rolę w karierze. Jego aktorstwo jest totalne — pisał Łukasz Adamski (wPolityce, 5.09.2016).

Andrzej Seweryn jest aktorem teatralnym i filmowym. W 1968 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie i został zaangażowany do Teatru Ateneum. W 1980 roku wyjechał do Paryża. Był członkiem najważniejszej sceny awangardowej świata, zespołu teatralnego Petera Brooka. Jako trzeci w historii obcokrajowiec otrzymał angaż do Comédie Française, jednego z najbardziej prestiżowych teatrów na świecie. Na narodowej scenie Francji zadebiutował tytułową rolą w „Don Juanie” Molière’a.

W Polsce zadebiutował na scenie w Teatrze Ateneum epizodem w „Niemcach” Leona Kruczkowskiego w reżyserii Janusza Warmińskiego. Prawie pół wieku spędził na scenie, grając m.in. w „Głupim Jakubie” Rittnera, „Ślubach panieńskich” Fredry, „Mieszczaninie szlachcicem” Moliera, „Wiśniowym sadzie” Czechowa, „Hamlecie” Szekspira, „Intrydze i miłości” Schillera czy „Kupcu weneckim” Szekspira.

Jedną z ważniejszych ról filmowych była kreacja Maksa Bauma w ekranizacji powieści Władysława Reymonta „Ziemia obiecana” Andrzeja Wajdy. U mistrza polskiego kina zagrał jeszcze m.in. w „Bez znieczulenia”, „Dantonie”, „Panu Tadeuszu” czy „Zemście”. O postaci Sędziego z „Pana Tadeusza” napisano, że z nieciekawego, Mickiewiczowskiego bohatera drugoplanowego Seweryn stworzył doskonały, porywający wieloznacznością portret Polaka.

W swoim dorobku ma także kreacje w takich filmach jak: „Na srebrnym globie” Andrzeja Żuławskiego, „Noce i dnie” Jerzego Antczaka, „Lista Schindlera” Stevena Spielberga, „Prymas — Trzy lata z tysiąca” Teresy Kotlarczyk czy „Różyczka” Jana Kidawy-Błońskiego. Jego największym sukcesem jak dotychczas był Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora na Berlinale w 1980 r. za rolę w „Dyrygencie” Andrzeja Wajdy.

W kinie francuskim najważniejszymi osiągnięciami Seweryna są role w „Amoku” Joel Farges (1992, główna nagroda aktorska na MFF w Kairze), w nagrodzonych Oscarem „Indochinach” Regisa Wargniera (1992) oraz rola Robespierre’a w „Rewolucji francuskiej” (1989).

W 2006 roku debiutował jako reżyser filmowy. Zrealizował „Kto nigdy nie żył...”, opowieść o charyzmatycznym księdzu Janie (w tej roli Michał Żebrowski), który dowiaduje się, że jest nosicielem wirusa HIV. Film realizowano w dużej części w mieście rodzinnym Tofifest — Toruniu.

Od kilku lat Andrzej Seweryn jest dyrektorem Teatru Polskiego w Warszawie. Aktor odznaczony został m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem Zasłużony Kulturze „Gloria Artis” oraz francuską Legią Honorową.