Chan-wook Park

Urodzony 23 sierpnia 1963 roku w Seulu Park Chan-wook w czasach licealnych był przykładnym i zdolnym uczniem. Pod koniec edukacji przeżył prawdziwe filmowe objawienie – seans Zawrotu głowy Alfreda Hitchcocka sprawił, że postanowił zostać reżyserem. Jednak wcześniej zdecydował, że chce być krytykiem sztuki i ukończył filozofię na uniwersytecie katolickim w Sogan. Fascynacja kinem skłoniła go do utworzenia studenckiego klubu filmowego Club Movie Gang. Ta sama fascynacja sprawiła, że w końcu sięgnął po kamerę. W 1988 roku Park Chan-wook zaczął pracować w przemyśle filmowym - trafił na sam dół zawodowej drabiny w show biznesie. Kolejne kroki stawiał u boku Kwaka Jae-yonga (późniejszego twórcy filmu My Sassy Girl) w czasach, gdy ten był asystentem reżysera. Na początku lat 90., kiedy Kwak Jae-yong rozpoczął pracę jako reżyser, Park Chan-wook został jego asystentem. Dodatkowo pracował przy wielu innych projektach, by zapewnić sobie utrzymanie i zdobyć doświadczenie. Park Chan-wook zajmował się sprowadzaniem do
Korei zagranicznych filmów, wprowadzał je na ekrany kin, zajmując się w zasadzie wszystkim – tłumaczeniami, promocją, itp. Zarobione w ten sposób pieniądze zainwestował w swój pierwszy film długometrażowy. W 1992 roku Park zrealizował The Moon Is the Sun's Dream. Akcja filmu rozgrywa się w Pusan i opowiada historię przyrodnich braci zamieszanych w gangsterskie porachunki. Pesymistyczny w swojej wymowie obraz to miejski dramat, w którym jesteśmy świadkami przestępstw i prostytucji. Film poniósł frekwencyjną porażkę, co sprawiło, że upłynęło pięć lat, zanim młody twórca stanął ponownie za kamerą. W międzyczasie pracował jako krytyk filmowy, pisał artykuły do gazet, brał udział w programach radiowych i telewizyjnych, komentował dzieła innych reżyserów, ale cały czas marzył o nakręceniu czegoś własnego. W roku 1997 otworzyła się przed reżyserem możliwość zrealizowania drugiego filmu pełnometrażowego. Trio to obraz, który zmierzał w kierunku kina komediowego. Park Chan-wook sam napisał scenariusz, a do współpracy
zaprosił swojego przyjaciela, Lee Moo-Younga, który od tego momentu stał się stałym członkiem jego ekipy. Trio opowiadało o przygodach grupy wyrzutków - saksofonista, który sprzedaje swój instrument, osierocony kombatant, była zakonnica, która chce odzyskać swoje dziecko - próbującej za wszelką cenę zorganizować pieniądze, by uniknąć problemów z policją i gangsterami. Trio odniosło większy sukces frekwencyjny niż poprzedni film Parka, ale wciąż niezadowalający. Reżyser zaczął wątpić czy kiedykolwiek uda mu się zrealizować kolejny obraz. Przez kilka kolejnych miesięcy odwiedzał licznych producentów, by przekonać ich do swojego nowego scenariusza -melancholijnej historii, zatytułowanej Vengeance Is Mine. Po dwóch latach przerwy Park Chan-wook po raz pierwszy spróbował swoich sił w filmie krótkometrażowym. I od razu osiągnął sukces. Jego 26-minutowy obraz zakwalifikował się na festiwal w Clermont-Ferrand. Mowa o Judgement, historii inspirowanej dramatycznymi wydarzeniami w Seulu, 29 czerwca 1995 roku, kiedy
nagle zapadł się pod ziemię ogromny, pięciopiętrowy sklep Sampung. Zginęło wtedy 501 osób, a 937 zostało rannych. Film był ostrą krytyką kapitalizmu, którą możemy odnaleźć również w innych dziełach tego twórcy. Artystyczny sukces Judgement sprawił,że firma Myung Films zaproponowała Parkowi ekranizację słynnej w Korei powieści Sang-yuna DMZ. W ten sposób powstał wysokobudżetowy projekt JSA: Joint Security Area – thriller polityczny o misternej narracji nawiązującej do Rashomona Akiry Kurosawy czy Wściekłych psów Quentina Tarantino. JSA okazało się prawdziwym sukcesem – w Korei sprzedano 5,6 miliona biletów, co uczyniło z tego filmu największy hit kasowy w historii koreańskiego kina. Park został natychmiast okrzyknięty wielkim talentem i zdobył liczne nagrody na wszystkich koreańskich festiwalach filmowych oraz zaproszenie do udziału w oficjalnej sekcji konkursowej na MFF w Berlinie. Po JSA Park stworzył cyniczny obraz Pan Zemsta. Film ten zaszokował i wprawił w podziw krytyków na całym świecie. Został także
wybrany do oficjalnych sekcji konkursowych wielu międzynarodowych festiwali filmowych, co dodatkowo umocniło reputację Chan-wooka. Jego kolejnemu filmowi o zemście, Old Boy (2003), po raz kolejny udało się połączyć uznanie krytyków z sukcesem kasowym. Opowieść o mężczyźnie który szuka zemsty po piętnastu latach tajemniczej niewoli podbiła najpierw koreańskie sale kinowe, by ostatecznie zdobyć także Grand Prix na MFF w Cannes 2004. Kolejny film Pani Zemsta, był najbardziej wyczekiwanym koreańskim filmem roku 2005 i okazał się kolejną krwawą opowieścią o wendetcie. Najnowsze dzieło Park Chan-Wooka, I'm a Cyborg, but That's OK był wydarzeniem tegorocznego festiwalu w Berlinie.