Film o miłości bez filtra. Ta historia może się zdarzyć każdemu z nas

Patricia (Haley Bennett) przyjeżdża do Kornwalii, w której niegdyś mieszkała. Zbieg okoliczności sprawia, że trafia do hotelu zarządzanego przez swojego byłego męża Idrisa (Sam Riley) i jego obecną dziewczynę Louise (Marisa Abela). Byli małżonkowie nie widzieli się od 10 lat, aż tu nagle okazuje się, że mają spędzić wspólny weekend pod jednym dachem, i to na dodatek w towarzystwie nowej partnerki Idrisa.

Co się dzieje, kiedy przeszłość spotyka się z teraźniejszością? Odżywiają wspomnienia i jak na dłoni widać, jak bardzo jesteśmy z nich utkani. Wraz ze wspomnieniami u Patricii i Idrisa następuje erupcja uczuć. Skrywane przez lata, teraz gwałtownie wydobywają się na powierzchnię i wydaje się, że żadne z głównych bohaterów nie panuje nad nimi. Przez 80 minut filmu jesteśmy świadkami niemal wszystkich stanów emocjonalnych głównych bohaterów i tego, jak mieszają się ze sobą. Wzruszenie, miłość, sentyment, niepewność, tęsknota, żal, złość – wszystkie one (a nawet więcej) przeplatają się, jedno następuje po drugim w tempie tak szybkim, że do końca nie wiesz, czego możesz za chwilę się spodziewać. Emocjonalny wydźwięk filmu potęguje fakt, że na ekranie widzimy głównie trzy uwikłane w całą historię osoby. Przez cały seans jesteśmy niemal wyłącznie z Patricią, Idrisem i Louise, widzimy, z czym się mierzą, jak bardzo sytuacja, która z pozoru może wydawać się jedynie niezręczna, w praktyce okazuje się trudną do zniesienia dla każdej ze stron.

W tym filmie ważna jest nie tyko historia rozgrywająca się między byłymi małżonkami, ale także postać Louise, której dotychczasowe życie nagle, wraz z przyjazdem Patricii, stanęło pod znakiem zapytania. Ona także musi uporać się z tą trudną sytuacją, w jakiej znalazła się cała trójka, jednak w odróżnieniu od byłych małżonków Louise w tym całym bałaganie zostaje sama. Zepchnięta na dalszy plan, jest nieco zapomniana przez Idrisa, który całą swoją uwagę skupia na odnowionej relacji z Patricią. Wspólnie piją, wspominają, śmieją się, płaczą, nie bacząc na to, że za ścianą jest osamotniona Louise, która zaczyna czuć się jak piąte koło u wozu. Która z bohaterek okaże się dla Idrisa tą pierwszą, a która drugą?

"Ona jest miłością" to znacznie więcej aniżeli opowieść o spotkaniu dwóch byłych małżonków i ich perypetii podczas wspólnie spędzonego weekendu. To historia o miłości. Brzmi to być może banalnie, w końcu filmów o miłości powstało tysiące. Jednak większość z nich to komedie, które w odróżnieniu od "Ona jest miłością" mają niewiele wspólnego z prawdziwym życiem widzów. W przypadku tego filmu jest inaczej. Oglądając go, przenosisz się pamięcią do swoich byłych związków i zastanawiasz się, jaka historia mogłaby powstać, gdybyście to wy znaleźli się w roli Patricii i Idrisa. Mylisz też o swojej obecnej relacji i zadajesz sobie pytanie, czy przetrwałaby ona tak trudną próbę zetknięcia się z waszą przeszłością. Zaczynasz wyobrażać sobie, jak zachowałabyś się na miejscu Patricii, jak zareagowałbyś na miejscu Idrisa. W końcu świat jest mały i ty także pewnego dnia możesz natknąć się na swojego eks, i to w sytuacji, kiedy najmniej się tego spodziewasz. Co takie spotkanie zmieniłoby w twoim życiu? Jakie przykre i schowane głęboko do szufladki wspomnienia by przywołało?

"Ona jest miłością" to przede wszystkim film o miłości autentycznej, przedstawiający jej różne oblicza. Nie jest cukierkowy, wyidealizowany. Jest za to prawdziwy. Czasami do bólu. Już w zwiastunie filmu widzimy, że miłość jest: zabawna, czuła, piękna. Niesprawiedliwa, bolesna i lekkomyślna. "Ona jest miłością" przedstawia ją w pełnej krasie. #nofilter.

Zobacz zwiastun filmu