Filmy Kraju Kwitnącej Wiśni nad Wisłą

Dziesięć japońskich filmów z lat 1932-2002 można będzie oglądać od 14 lipca w warszawskiej Kinotece w ramach ogólnopolskiego przeglądu kina japońskiego. Impreza potrwa w stolicy do 23 lipca.

Pokazy będą odbywać się codziennie o godzinie 12.00 i 19.00.

Zaprezentowane zostaną m.in. "Urodziłem się, ale..." w reż. Ozu Yasujiro (1932), "Opowieść o późnych chryzantemach" (reż. Mizoguchi Kenji, 1939), "Bunt" Kobayashi Masakiego (1967) i "Szkodnik" Akihiko Shiota (2002).

- Kino japońskie to nie tylko precyzja i doskonałość filmowej formy, ale również moralny, humanistyczny wymiar sztuki, o którym współczesne kino, zwłaszcza zachodnie, wydaje się dzisiaj zapominać - uważa krytyk filmowy i historyk filmu dr Piotr Kletowski z Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Filmy, które są prezentowane w ramach przeglądu, jego zdaniem, "tworzą swego rodzaju panoramę najświetniejszych dokonań japońskiej kinematografii - od lat 30. XX wieku po pierwsze lata wieku XXI".

- Nie są to jednak tytuły, które zwykle wpisuje się w kanon światowej kinematografii, to filmy raczej mało znane, zwłaszcza polskiemu widzowi - ocenia Kletowski.

Przypomnijmy, iż przegląd kina japońskiego ciągle trwa w Krakowie w Kinie Pod Baranami. Tu pokazy rozpoczęły się 28 czerwca i potrwają jeszcze do 7 lipca.

Ze wszystkich kinematografii azjatyckich, to właśnie kino japońskie jest najbardziej znane i popularne na świecie, również w Polsce. Kinematografia Kraju Kwitnącej Wiśni, rozwijała się równolegle z... kinematografiami zachodnimi, przechodząc podobne fazy rozwoju – od pierwszych rejestracji kinematograficznych, przez okres dźwiękowego przełomu, kino wojennej propagandy, rozkwit kina autorskiego w latach 50. i 60., kino Nowej Fali, komercjalizacji, aż po ponowne przebudzenie się formacji kina artystycznego w latach 90.

Dziesięć filmów, zaprezentowanych podczas przeglądu, tworzy swego rodzaju panoramę najświetniejszych dokonań japońskiej kinematografii – do lat 30. XX wieku po pierwsze lata wieku XXI. Nie są to jednak tytuły, które zwykle wpisywane są w kanon światowej kinematografii, poza paroma wyjątkami, to filmy raczej mało znane, przede wszystkim polskiemu widzowi.

Ale to właśnie w takich dziełach, dopiero dziś odkrywanych, w pełni docenianych, przejawia się wielkość, mistrzostwo i geniusz tuzów japońskiego kina jak Mizoguchi, Ozu, Kurosawa, czy Kobayashi, potrafiących przy pomocy subtelnie zastosowanych filmowych środków wyrazu, budować na ekranie filmowe haiku, w sposób piękny wizualnie i psychologicznie precyzyjny, ukazujący koleje ludzkiego życia, upływającego często w cieniu okrucieństw społecznych praw i historycznych uwarunkowań.

Osobną grupę filmów, prezentowanych podczas przeglądu, stanowią dzieła współczesnych mistrzów japońskiej kinematografii, takich jak Takashi Miike, czy Yoji Yamada. Obecność ich prac podczas przeglądu dowodzi jednak nie tylko rozwoju japońskiego kina, wciąż poszukującego nowych dróg ekspresji, ale również udowadnia przywiązanie do tradycji, nadające choćby rozwichrzonym filmom Takashiego Miiki, głęboko humanistyczny wymiar. Bowiem doświadczenie japońskiego kina to doświadczenie nie tylko precyzji i doskonałości filmowej formy, ale również moralnego, humanistycznego wymiaru sztuki, o którym dziś współczesne kino, zwłaszcza zachodnie, wydaje się zapominać.

FILMY, KTÓRE ZOSTANĄ ZAPREZENTOWANE:

5 lipca (środa)
20.30 CZARNY DESZCZ | KUROI AME
reż. Shohei Imamura, Japonia 1989, 123’

6 lipca (czwartek)
20.30 ŻYWY LUB MARTWY | HANZAISHA
reż. Takashi Miike, Japonia 1999, 105’

7 lipca (piątek)
20.30 SZKODNIK | GAICH?
reż. Akihiko Shiota, Japonia 2002, 92’