Hal Holbrook

Wszechstronny i utalentowany amerykański aktor starszego pokolenia. Przez lata znany niemal wyłącznie z występów na scenie i w telewizji, sporadycznie jedynie pojawiał się w nieco bardziej wyrazistych rolach w filmach kinowych. Amerykańskiej publiczności znany szczególnie z jednoosobowego show „Mark Twain Tonight!”, z którym w latach 1954-2005 dał ponad 2 tysiące przedstawień.

Urodził się 17 lutego 1925 roku w Cleveland w stanie Ohio. Studiował aktorstwo na Denison University, z trzyletnią przerwą na służbę w wojsku podczas II wojny światowej. W 1945 roku poślubił aktorkę, Ruby Holbrook, z którą stworzył zgrany duet sceniczny. Idea ich wspólnego show opierała się na przeprowadzaniu „wywiadów” ze znanymi (niekoniecznie żyjącymi) osobistościami. W efekcie, wszystko to ewoluowało w kierunku wspomnianego wyżej, najbardziej znanego przedstawienia z udziałem aktora.

„Mark Twain Tonight!” miało swoją premierę w 1954 roku w Pensylvanii.

Dwa lata później Holbrook po raz pierwszy wystąpił z show na scenie off- Broadwayu, a w 1966 trafił z nim na sam Broadway.

Jego grę miała okazję podziwiać publiczność europejska, również ta zza żelaznej kurtyny, Holbrook zasłynął bowiem jako pierwszy aktor amerykański, który po wojnie zdecydował się grać w krajach bloku wschodniego. Sam miał zaszczyt wystąpić przed prezydentem Eisenhowerem.

W 1967 roku show doczekało się telewizyjnej wersji, przynosząc aktorowi pierwszą z 12 nominacji do nagrody Emmy.

W międzyczasie został gwiazdą opery mydlanej „The Brighter Day”, z którą związany był w latach 1956-62.

Rok 1966 był wyjątkowo szczęśliwy dla Holbrooka – nie tylko trafił na Broadway ze swoim show, ale też zadebiutował w filmie, i to od razu u Sidneya Lumeta w „The Group”.

W kolejnych latach i dekadzie pojawiał się przede wszystkim w produkcjach telewizyjnych, sporadycznie biorąc udział w filmach kinowych.

Jednym z wyjątków był występ u boku Clinta Eastwooda w sequelu „Brudnego Harry’ego” - „Siła Magnum” (1973), czy udana i chwalona przez krytykę kreacja w filmie „Wszyscy ludzie prezydenta” (1976) Alana J. Pakuli z Dustinem Hoffmanem i Robertem Redfordem.

Sukcesy w telewizji miały swoje przełożenie na nagrody – to właśnie w dekadzie lat 70-tych Holbrook zebrał najwięcej nagród Emmy – w 1971 roku za rolę w serialu „The Bold Ones: The Senator”, w 1974 – dwie nagrody Emmy za rolę w dramacie TV „Pueblo”, a w 1976 – za główną kreację w mini- serialu „Lincoln” (1974).

W 1989 roku otrzymał jeszcze jedną nagrodę telewizyjną za występ w dokumentalnym „Portrecie Ameryki”.

Na przełomie lat 70-tych i 80-tych pojawiał się zarówno w wysokobudżetowych produkcjach („Julia” 1977, „Capricorn One” 1978), mniejszych thrillerach i dramatach (m.in. „The Star Chamber” 1983), jak również w horrorach („Mgła” 1980 Johna Carpentera, „Creepshow” 1983 George’a A. Romero wg Stephena Kinga).

Nieustannie był obecny na małym ekranie, gdzie wystąpił m.in. u boku drugiej żony, Katharine Ross w filmie „Murder By Natural Causes” (1979). Kilkakrotnie wcielał się w postaci autentycznych, bądź fikcyjnych prezydentów: w niskobudżetowej produkcji „Porwanie prezydenta” (1980), jako John Adams w mini- serialu „George Washington” (1984), czy – ponownie – jako Abraham Lincoln na planie obu części popularnego również w Polsce mini - serialu „Północ - Południe” (1985-86).

W latach 1986-89 związany był ze znanym serialem komediowym „Projektantki”, a w latach 1990-94 – z „Evening Shade”. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych dał kilka znaczących występów również w filmach kinowych, w 1987 roku pojawiając się w głośnym obrazie Olivera Stone’a „Wall Street” z Michaelem Douglasem w roli głównej, a w 1994 – w znanym thrillerze Sydneya Pollacka, zatytułowanym „Firma” z Tomem Cruisem.

Rok 2000 to występ u boku Roberta De Niro w filmie „Siła i honor”, a 2001 – rola w dramacie „The Majestic” z Jimem Carreyem.

Za drugoplanową kreację w filmie Seana Penna „Into the Wild” (2007), w wieku 83 lat otrzymał swoją pierwszą nominację do Oscara. W 2009 roku zagrał w filmie "That Evening Sun". Rok 2011 to rola w filmie "Woda dla słoni".