Polska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna, ostatnio znana głównie z występu w roli cioci Krysi w telenoweli „M jak miłość”. Obdarzona przyjemną barwą głosu, ma ogromne zasługi jako odtwórczyni ról w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, które uhonorowano nagrodą „Wielki Splendor” w 1995 roku. To ona użyczyła głosu postaci Molly Weasley w „Harrym Potterze”.

Urodziła się w pierwszym dniu 1940 roku w Trembowli (obecnie: Ukraina). Studiowała na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi, który ukończyła w 1965 roku, w tym samym czasie debiutując na scenie Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi, z którym związała się na trzy kolejne lata. Później była aktorką teatrów warszawskich: Ateneum (1968-80) i Kwadrat (1980-89).

Obdarzona nietuzinkową urodą, już na I roku studiów zadebiutowała w pierwszoplanowej roli w sensacyjnym filmie „Dwaj panowie ‘N’” Tadeusza Chmielewskiego (1961), z którym spotkała się ponownie pod koniec dekady na planie słynnego przeboju „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” z Marianem Kociniakiem (1969). Wciąż jako studentka dała również znaczący występ jako mauretańska księżniczka w słynnej ekranizacji „Rękopisu znalezionego w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa (1964).

Na przełomie dekad często można było oglądać ją na małym ekranie – w gościnnych rolach w wielu słynnych produkcjach - sensacyjnej „Stawce większej niż życie” ze Stanisławem Mikulskim (1968), komediowym serialu Stanisława Barei „Kapitan Sowa na tropie” z Wiesławem Gołasem (1965), serialu obyczajowym „Doktor Ewa” z Ewą Wiśniewską (1970), czy w słynnych „Przygodach pana Michała” z Tadeuszem Łomnickim w roli pana Wołodyjowskiego (1968).

Ważne występy w latach 70-tych dała u Jerzego Gruzy (komedia „Dzięcioł” 1970), Romana Załuskiego („Sekret” 1973, „Godzina za godziną” 1974, serial „Znaki szczególne” 1976) i Andrzeja Jerzego Piotrowskiego („Pułapka” 1970, „Wielki układ” 1976).

Następna dekada to nieco rzadsze występy na ekranie m.in. w serialu Edwarda Dziewońskiego „5 dni z życia emeryta” (1984), u Stanisława Jędryki w wojennej produkcji „Umarłem, aby żyć” (1984) oraz u Ryszarda Rydzewskiego w „Błękitnej strzale” (1980), „Podróży nad morze” (1983) i „Menedżerze” z Leonardem Pietraszakiem (1985).

Początek kolejnej przyniósł role w zagranicznych koprodukcjach („Prominent” z Donaldem Sutherlandem, polsko-francuski serial „Maria Curie” 1990). Później zagrała jeszcze m.in. w „Szczurze” Jana Łomnickiego (1994), „Musisz żyć” Konrada Szołajskiego (1997) i w „Prostytutkach” Eugeniusza Priwieziencewa (1997), po czym związała się przede wszystkim z małym ekranem.

O ile wcześniej często była obsadzana w rolach żon lub kochanek, po 60-tce niemal wyspecjalizowała się w kreowaniu postaci matek głównych bohaterów (Przemka – Ireneusza Czopa w „Samym życiu”, Gustawa – Cezarego Pazury w „Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście”, Iwy – Magdaleny Walach w „Pensjonacie pod Różą”). Największą sławą okryła się jednak dzięki roli Krysi – siostry Janiny (Ewa Wencel), ciotki Ewy (Dominika Figurska) i byłej księgowej w hurtowni Krzysztofa Zduńskiego (Cezary Morawski) w telenoweli „M jak miłość” (2000-2008).

Pojawiła się gościnnie na planie seriali: „Na dobre i na złe”, „Dom”, „Sukces”, „Psie serce”, „Glina” i „Faceci do wzięcia”.

W 2008 roku powróciła na duży ekran dzięki kolejnej „matczynej” roli w komedii romantycznej „Jeszcze raz” Mariusza Malca.

Niemal od początku kariery związana była z twórczością dla dzieci i młodzieży („Wyspa złoczyńców” Stanisława Jędryki 1965 i „Latające machiny kontra pan Samochodzik” Janusza Kidawy 1991 wg powieści Zbigniewa Nienackiego, „Pogrzeb świerszcza” Wojciecha Fiwka 1978, filmowa i telewizyjna adaptacja „Panny z mokrą głową” Kornela Makuszyńskiego w reżyserii Kazimierza Tarnasa 1994).

* Na przestrzeni lat, stworzyła wiele znaczących kreacji w Teatrze Telewizji. Za wcześniejsze z nich uhonorowana została Nagrodą Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji II stopnia w 1977 roku.*

Komentarze

Trwa ładowanie