Marek Daniel
Miejsce urodzenia: | Praga, Czechy |
Filmografia: | Na złamanie karku (2004) (Lubos) Polski film (2012) (Daniel) Sex w Brnie (2003) (Richard Klech) Szczęście (2005) (Jara) |
Absolwent Technikum w Volyne. Studiował lalkarstwo oraz teatr dramatyczny. Po studiach zdobył angaż w teatrze HaDivadlo w Brnie. Do trupy dołączyli też Pavel Liška i Josef Polasek. Rok później do teatru zawitał też Tomas Matonoha. Od czasów studiów, Daniel wraz z przyjaciółmi występują w Commedia dell' arte (reż. Z. Dusek). W ten sam sposób narodził się ekstremalnie folklorystyczny chór KRASA. Marek Daniel występował gościnnie na deskach teatru Dejvicke w sztuce „Sirup” Miroslava Krobota oraz w improwizacyjnym spektaklu „Sekec Mazec”. Można go też oglądać w innych teatrach. W Pradze (teatr Archa, teatr Komedie), w Brnie (teatr Husa na provazku). Karierę filmową rozpoczął od epizodycznej roli w nagrodzonym Oskarem filmie Jana i Zdenka Sveraków Kola (1996) oraz rolą w serialu telewizyjnym „Cetnicke humoresky”.
Reżyser Petr Vaclav powierzył mu bardziej znaczącą rolę w dramacie psychologicznym Paralelni svety (2001). W tym samym okresie zagrał też we frywolnej opowiastce o moralności, Vyhnani z raje, w reż. Very Chytilovej (2001). Następnie zagrał w doskonałym filmie Bohdana Slamy, Dzikie pszczoły, za rolę w którym zdobył Czeskiego Lwa (2001). Reżyser obsadził go następnie w filmach Szczęście (2005) oraz Mój nauczyciel (2008).
Marek Daniel zagrał też w filmie Vladimira Moravka, Sex w Brnie (2003). Kolejnym reżyserem, który dał mu szansę był Jan Hrebejk, obsadzając Daniela w roli pyskatego złodziejaszka w filmie Na złamanie karku (2004). Warto też wymienić kreacje tego aktora w surrealistycznym filmie Davida Jaraba Vaterland – dziennik myśliwski oraz czarnej komedii Vachlera W koło Macieju (2005).
Jego największy dotychczasowy sukces na dużym ekranie to rola Emila Vrbata w filmie Protektor Marka Najbrta. Otrzymał za nią nominację do Czeskiego Lwa w kategorii Najlepszy Aktor. Reżyser Robert Sedlacek obsadził go też w swoich filmach Sraci (2011) i Rodina je zaklad statu (2011). Możemy go ponadto oglądać w sztuce „Alois Nebel” w reżyserii Tomasa Lunaka.
Komentarze