Dzieci uchodźców
Winton spotykał się z uchodźcami, głównie pochodzenia żydowskiego, którzy schronili się w Czechosłowacji, uciekając z Niemiec i z Austrii po "Anschlussie". Przerażony ich opowieściami i spodziewając się najgorszego, postanowił wywieźć do Wielkiej Brytanii jak najwięcej dzieci i tam znaleźć im rodziny zastępcze na czas wojny.
Pierwsza grupa dzieci wyleciała do Londynu 14 marca 1939 r., przeddzień inwazji hitlerowskiej na Czechosłowację. Potem Nicholas Winton zrganizował jeszcze siedem ewakuacji drogą kolejową, ostatnią 2 sierpnia. W sumie udało mu się wywieźć 669 dzieci. Ostatni transport miał wyruszyć z Pragi 1 września 1939 r., ale Niemcy udaremnili ten plan.