"Nie żywię do niej urazy". Tak pięknie mówi o byłej żonie

Málaga, 10 sierpnia 1960. W andaluzyjskim mieście nad Morzem Śródziemnomorskim przychodzi na świat chłopiec, który pewnego dnia stanie się ikoną światowego kina. José Antonio Domínguez Bandera – bo tak brzmi jego prawdziwe nazwisko – nie wie jeszcze, że jego kariera będzie sztuką w trzech aktach: pierwszym, gdzie młody aktor podbije Hiszpanię u boku genialnego Pedra Almodóvara; drugim, gdzie jako Antonio Banderas rozkocha w sobie Hollywood i poślubi amerykańską aktorkę; i trzecim, gdzie świadom kruchości życia wróci do korzeni, by odnaleźć to, co naprawdę ważne.

Marzył o karierze sportowej. Był dobrym napastnikiem, choć, jak wspominał trener, "nieco za grzecznym". Po kontuzji, która przekreśliła plany, nastoletni Antonio zainteresował się aktorstwem. Wszystko za sprawą musicalu "Hair". Przez pięć lat doskonalił warsztat w ARA Theatre School. W wieku 21 lat został aktorem Teatru Narodowego w Madrycie. I właśnie tam zwrócił na siebie uwagę reżysera Pedra Almodóvara.

Banderas wspominał później: - Pracowałem w Hiszpańskim Teatrze Narodowym. Siedzieliśmy w kawiarni, cała grupa aktorów, piliśmy kawę, a on pojawił się z czerwoną teczką – słynną czerwoną teczką. Był bardzo gadatliwy. Tego popołudnia mówił dziesięć minut i był bardzo zabawny, nikt nie miał wątpliwości, że to geniusz.

Gdy Almodóvar wstawał, żeby wyjść, spojrzał na Antonia i powiedział: "Powinieneś grać w filmach, bo masz naprawdę romantyczną twarz". Banderas zapytał, kto to był, a ktoś odpowiedział: "To Pedro Almodóvar. Zrobił jeden film, ale nigdy już nie zrobi drugiego".

A jednak. To u Almodóvar dał młodemu aktorowi szansę na debiut filmowy. Antonio zagrał w komedii "Labirynt namiętności" z 1982 roku. To był początek współpracy, która trwała przez lata osiemdziesiąte i definiowała hiszpańskie kino artystyczne. Razem tworzyli innowacyjne i prowokacyjne filmy, w tym "Matador" z 1986 roku czy "Prawo pożądania".

Występ w tym drugim zwrócił uwagę nie tylko krytyków, ale i mediów. Rola geja, całującego się na ekranie z innym mężczyzną, była dla aktora z katolickiej Hiszpanii lat osiemdziesiątych posunięciem nadzwyczaj odważnym.

Współpraca z Almodóvarem przygotowała Antonia do międzynarodowej sławy, która przyszła wraz z nominowanym do Oscara komediodramatem "Kobiety na skraju załamania nerwowego". Ale to dopiero był początek drogi na szczyt.

Lata później, po dwudziestoletniej przerwie, Almodóvar i Banderas spotkali się ponownie przy "Skórze, w której żyję" z 2011 roku. Potem, w 2019 roku, przyszedł "Ból i blask". Za rolę w tym półautobiograficznym filmie Almodóvara, intymnym portrecie starzejącego się reżysera, stawiającego czoła bólowi, samotności i przeszłości, Banderas otrzymał swoją pierwszą i jedyną nominację do Oscara za najlepszą rolę pierwszoplanową. Wcześniej zdobył nagrodę dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Cannes. "Ból i blask" uznawany jest za jeden z najwybitniejszych filmów zarówno w dorobku twórcy, jak i za największe artystyczne osiągnięcie Antonia.

W 1991 roku Madonna przedstawiła Banderasa Hollywood. Pojawił się jako obiekt jej pożądania w pseudodokumencie "Madonna: Truth or Dare". Rok później, ledwo mówiąc po angielsku, rozpoczął karierę w amerykańskim kinie.

Mimo że musiał uczyć się wszystkich kwestii fonetycznie, Banderas zdołał stworzyć interesującą kreację w swoim pierwszym hollywoodzkim dramacie "Królowie mambo" z 1992 roku. Potem przyszły role w "Filadelfii" z roku 1993, gdzie zagrał z Tomem Hanksem, "Wywiadzie z wampirem" z 1994 – tu wystąpił u boku Toma Cruise'a i Brada Pitta. W 1995 stworzył pamiętną kreację w kultowym filmie "Desperado" i stał się bożyszczem kobiet. W 1996 roku w musicalu "Evita" wcielił się w rolę tajemniczego Ché.

Hollywood pokochało hiszpańską mieszankę męskości i wrażliwości. Unikalny charakter ekranowy, połączenie machismo z romantyzmem, został doskonale zaprezentowany w "Masce Zorro" z 1998, gdzie Antonio stworzył znakomity duet z Catherine Zetą-Jones. Przygotowując się do roli, Banderas trenował z olimpijską drużyną szermierki w Hiszpanii i ćwiczył prawdziwymi stalowymi szpadami. W 2004 roku użyczył głosu Kotu w Butach – bohaterowi filmu "Shrek 2" i paru sequeli.

Fabryka Snów przyniosła mu nie tylko sławę. Z amerykańską aktorką Melanie Griffith po raz pierwszy spotkał się na oscarowej gali w 1989 roku. Był oczarowany. Ona – niekoniecznie. Poznali się lepiej w 1995 roku na planie komedii romantycznej "Zbyt wiele". Tym razem Melanie straciła dla Hiszpana głowę.

Pobrali się 14 maja 1996 roku w Londynie. Mają córkę, Stellę del Carmen Banderas (urodzoną 24 września 1996 roku). Banderas stał się także ojczymem dla dzieci Melanie z poprzednich związków -- Dakoty Johnson i Alexandra Bauera.

Małżeństwo trwało prawie dwie dekady. Antonio wspierał żonę w walce z uzależnieniami – w sidła nałogów wpadła jeszcze w latach 80. Mimo problemów, związek wydawał się trwały.

- Myślę, że przyczyną, dla której moje małżeństwo z Antonio rozpadło się, było częściowo to, że utknęłam w miejscu – wyznała Melanie w wywiadzie dla magazynu "Porter". Dodała: "Nikt inny nie zawinił".

W czerwcu 2014 roku Banderas i Griffith ogłosili, że rozwodzą się "w kochający i przyjacielski sposób", pomimo "niemożliwych do pogodzenia różnic". Rozwód został sfinalizowany w grudniu 2015 roku.

- Moja była żona ma we mnie przyjaciela. Nie żywię do niej żadnej urazy. To wspaniała kobieta i nadal szanuję oraz podtrzymuję tę ideę, że wszystko, co wydarzyło się między nią a mną przez 20 lat, było piękne – mówił Banderas.

26 stycznia 2017 roku w życiu Banderasa nastąpił punkt zwrotny. Aktor miał zawał, który wprawdzie "nie był dramatyczny, jak niektórzy napisali", ale konieczna była operacja serca.

- To było pukanie do moich drzwi - wspominał Antonio. - Mogło być bardzo źle. Są ludzie, którzy mają zawał, o którym nawet nie wiedzą. Śpią lub cokolwiek. A potem czują się dziwnie następnego dnia i nawet nie wiedzą, co się stało. W moim przypadku to była rada, żeby po prostu naprawdę, naprawdę, naprawdę spojrzeć na życie w inny sposób. Szedłem złą drogą.

Przed zawałem Banderas uciekał w pracę, próbując zająć czymś myśli po rozwodzie z Melanie Griffith. - Wychodziłem z rozwodu i byłem zdezorientowany – przyznał. Stał się pracoholikiem.

Zawał uznał za moment przebudzenia. - Doszedłem do wniosku, że muszę robić rzeczy, które chcę robić, że nie chcę umrzeć myśląc: 'Powinienem był to zrobić lub powinienem był to powiedzieć'" – mówił. Uznał też, że stan konta niekoniecznie odzwierciedla poziom zadowolenia z życia.

- Kiedy zbliżasz się do śmierci, pozostają tylko rzeczy istotne. Rzeczy, o których w pewnym momencie myślałeś, że są bardzo ważne, znikają - mówił.

Aktor podjął radykalną decyzję – wrócił do Málagi, swojego rodzinnego miasta. W 2019 roku założył muzyczną grupę teatralną i szkołę Teatro del Soho i otworzył Teatro del Soho CaixaBank w Máladze. O zmianach w swoim życiu mówi chętnie: - Co chciałem zrobić, to wrócić do początków. Reset. Mój reset zabrał mnie do mojego rodzinnego miasta. Kupiłem teatr, który teraz mam, i świetnie się bawię. Sukces to po prostu robienie tego, co chcesz robić w sposób, w jaki chcesz to robić. I to dokładnie robię teraz w moim życiu. I czuję się bardzo zdrowy.

- Jest coś we mnie jako aktorze, czego wielu ludzi nie wie, a mianowicie to, że jestem aktorem z powodu teatru. Nie z powodu filmów – wyjaśniał Banderas.

- Teatr to naprawdę moja pasja – mówił w Cannes, tłumacząc, dlaczego spędza tak dużo czasu ze swoimi 600 studentami w Máladze.

Po powrocie do Málagi Antonio Banderas rzadko wraca do Hollywood. Angażuje się tylko w te projekty, które go pasjonują. I ta pasja bije z ekranu.

Dziś Antonio Banderas żyje między dwoma światami – nadal gra w filmach, ale jego serce należy do teatru w Máladze. To mężczyzna, który podbił Hollywood, ale ostatecznie odkrył, że prawdziwe szczęście czeka tam, gdzie się wszystko zaczęło.

Tragiczna historia "Supermana", Christophera Reeve’a, obrzydliwe sceny w horrorze "Together" i nowe perełki w streamingu. O tym w nowym Clickbaicie. Znajdź nas na Spotify, Apple Podcasts, YouTube, w Audiotece czy Open FM. Możesz też posłuchać poniżej: