Angelo Badalamenti

Amerykański kompozytor włoskiego pochodzenia, w pierwszej kolejności kojarzony ze swojej wieloletniej współpracy z Davidem Lynchem. Autor charakterystycznej, niezapomnianej ścieżki dźwiękowej do „Miasteczka Twin Peaks” oraz wielu innych filmów Lyncha, których jest integralną, tworzącą specyficzny klimat, częścią.

Urodził się 22 marca 1937 roku na nowojorskim Brooklynie, jako potomek włoskich imigrantów. Studiował w słynnej Eastman School of Music w Rochester i Manhattan School of Music, otrzymując tytuły magistra sztuki ze specjalizacjami z kompozycji oraz gry na fortepianie i rożku angielskim. Początkowo pracował przez 5 lat jako nauczyciel muzyki w jednej z brooklyńskich szkół średnich. Jednocześnie dawał występy jako pianista i współpracował z różnymi artystami, pisząc i aranżując dla nich piosenki.

Swoją przygodę z muzyka filmową rozpoczął już w latach 70., kiedy pod pseudonimem Andy Bale stworzył muzykę do dwóch produkcji: „Wojna Gordona” Ossiego Davisa (1973) i „Prawo i nieporządek” Ivana Passera (1974). Jednak na „swój” czas musiał jeszcze chwilę poczekać.

* Przełomem, a jednocześnie powrotem na łono muzyki filmowej po prawie 12-letniej przerwie, było skomponowanie soundtracku do „Blue Velvet” Davida Lyncha (1986), inaugurującego wieloletnią współpracę obu twórców. Jej owocem była muzyka do większości kolejnych krótko- i pełnometrażowych filmów Lyncha, z których największą sławą okryła się pamiętna ścieżka dźwiękowa do serialu „Miasteczko Twin Peaks” (1990-91, trzy nominacje do Emmy, nominacja do Grammy). Ponownie wykorzystana w pełnometrażowym filmie kinowym „Twin Peaks: Ogniu krocz za mną” (1992) przyniosła Badalamentiemu Saturna i Independent Spirit Award. Napisał też muzykę do takich filmów Lyncha, jak: „Symfonia przemysłowa nr 1” (1990, Video Conference Award), nagrodzona Złotą Palmą w Cannes „Dzikość serca” (1990), „Zagubiona autostrada” (1997), „Prosta historia” (1999, nominacja do Złotego Globu, Online Film Critics Society Award i Sierra Award), „Mulholland Drive” (2001, nominacja do BAFTA, Złotego Globu, Saturna, AFI Film Award, nagroda Online Film
Critics Society), czy krótkometrażowe „Króliki” (2002).*

Przez lata stała się ona bardzo istotnym elementem lynchowskich dzieł, urastającym do rangi jednej z cech rozpoznawczych stylu reżysera. Nic, dziwnego, te „mroczne, oniryczne kompozycje, wywołujące uczucia paranoi i namiętności”, jak czytamy na stronie oficjalnej kompozytora, po prostu doskonale wpisują się w poetykę lynchowskich dzieł.

Jednocześnie, Badalamenti pisał muzykę ilustrującą dzieła również innych twórców. Stworzył ścieżkę dźwiękową do takich filmów, jak m.in. „Koszmar z ulicy Wiązów 3: Wojownicy snów” Chucka Russella (1987), „Kuzyni” Joela Schumachera (1989), „Wszystko dla gości” Paula Schradera (1990), „Święty dym” Jane Campion (1997), „The Blood Oranges” Philipa Haasa (1997), „Niebiańska plaża” Danny’ego Boyle’a (2000), „Sekretarka” Stevena Schainberga z Maggie Gyllenhaal (2002), „Dark Water – Fatum” (2005), „Kult” (2006) z Nicolasem Cagem i „The Edge of Love” Johna Maybury, z Keirą Knightley (2008).

* Dwukrotnie nominowany był do Césara za muzykę do dzieł Jeana - Pierre’a Jeuneta: „Miasto zaginionych dzieci” (1995) i „Bardzo długie zaręczyny” (2004, również World Soundtrack Award).*

Badalementi nie ogranicza swojej działalności tylko do muzyki filmowej. Ma na swoim koncie współpracę z takimi artystami, jak m.in. David Bowie, Marianne Faithfull, Paul McCartney, Michael Jackson i zespół Pet Shop Boys. Dyrygowana i napisana przez niego kompozycja „The Flaming Arrow” zabrzmiała podczas zapalania znicza olimpijskiego na otwarciu letnich Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku.

Kompozytor dwukrotnie pojawił się w obsadzie filmów Davida Lyncha: jako pianista w „Blue Velvet” (1986) i Luigi Castigliane w „Mulholland Drive” (2001).