Chris O'Donnell

Znany aktor amerykański, o specyficznym, wykpiwanym nieraz przez media, grzecznym wizerunku „idealnego Amerykanina”. Gwiazda znanych filmów dekady lat 90. – „Zapach kobiety”, „Batman Forever”, czy „Batman i Robin”.

Urodził się 26 czerwca 1970 roku w miejscowości Winnetka w stanie Illinois, jako jedno z siódemki dzieci. Pochodził z konserwatywnej, katolickiej rodziny „z zasadami”.

Jako przystojny, młody chłopak postanowił „sprzedać” swoją twarz i spróbować szczęścia w reklamie. Motywacją nie była wówczas chęć robienia kariery w show-biznesie, ale zwykłego zdobycia możliwości zarobku. Wziął udział w kilku sesjach fotograficznych, zagrał w paru reklamach TV i właściwie miał zamiar zakończyć swoją przygodę z show-biznesem, kiedy otrzymał zaproszenie do udziału w castingu do roli w dramacie „Mężczyźni nie odchodzą” z Jessicą Lange i Kathy Bates (1990).

W ten sposób rozpoczęła się owocna kariera aktorska „wiecznego skauta”, jak bywa nazywany w rodzinnym kraju.

* W 1991 roku ponownie spotkał się z Bates na planie komedii „Smażone zielone pomidory” i zagrał z mało znanymi, wówczas aktorami – Mattem Damonem i Benem Affleckiem w sportowym dramacie „Więzy przyjaźni” (1992), w tym samym roku dając również pamiętny występ u boku oskarowego Ala Pacino w „Zapachu kobiety” (1992, Chicago Film Critics Association Award, nominacja do Złotego Globu).*

Rok 1993 to dołączenie do obsady produkcji „płaszcza i szpady” „Trzej muszkieterowie” z Kieferem Sutherlandem i Julie Delpy (nominacja do Złotej Maliny), 1994 – ponowne spotkanie z Jessiką Lange na planie dramatu Tony’ego Richardsona „Błękit nieba”, a 1995 – rola u boku Minnie Driver w brytyjsko-irlandzko- amerykańskiej produkcji „W kręgu przyjaciół”.

W latach 1995 i 1997, dwukrotnie wcielił się postać Robina w filmach Joela Schumachera „Batman Forever” i „Batman i Robin”, powstałych w ramach słynnego cyklu produkcji o Mrocznym Rycerzu. Udział w gwiazdorsko obsadzonych produkcjach przyniósł mu spory rozgłos i nagrodę Blockbuster Entertainment, ale też dwie kolejne nominacje do Złotej Maliny.

W międzyczasie partnerował psychopatycznej Drew Barrymore na planie „Szalonej miłości” (1995), próbował ocalić od śmierci Gene’a Hackmana w „Komorze” (1996) i poddał się urokowi Sandry Bullock, grając Ernesta Hemingwaya w biograficznym melodramacie wojennym „Miłość i wojna” Richarda Attenborough (1996).

Po krótkiej przerwie, powrócił na ekrany dzięki roli u Roberta Altmana w komedii kryminalnej „Kto zabił ciotkę Cookie?” z Julianne Moore, Liv Tyler i Glenn Close, w tym samym roku partnerując Renée Zellweger na planie wyprodukowanej przez siebie komedii romantycznej „Kawaler” (1999).

Następnie zagrał w przygodowej produkcji akcji „Granice wytrzymałości” Martina Campbella (2000), gdzie wcielił się w postać młodego himalaisty, ratującego uwięzioną na K2, siostrę. Rola wymusiła konieczność wyjątkowo częstego korzystania z pomocy swojego osobistego dublera, Jima McConnella. Dzieląc czas między karierę i rodzinę (O’Donnell ożenił się w 1997 roku i ma piątkę dzieci), od tego czasu pojawiał się w filmie średnio co dwa lata.

W 2002 roku wcielił się w nietypową, dla siebie, postać płatnego mordercy w thrillerze „29 palm”, w 2004 wystąpił obok Liama Neesona i Laury Linney w głośnym dramacie biograficznym „Kinsey” Billa Condona, a w 2005 roku zagrał w ekranizacji „Trzech sióstr” Antoniego Czechowa.

Ostatnio częściej gościł na małym ekranie, na planie takich seriali, jak: „Head Cases” (2005) i „Chirurdzy” (2006) oraz mini-serialu „Firma CIA” z Michaelem Keatonem (2007). W 2008 roku wystąpił u boku Julii Ormond i małej Abigail Breslin, grając ojca tytułowej bohaterki w „Kit Kittredge: An American Girl” oraz dołączył do obsady produkcji akcji „Max Payne” z Markiem Wahlbergiem i Beau Bridgesem.